JuridischForum.be

Dag mede-forumleden,

Graag jullie advies:

Onze situatie:

We zijn gescheiden met EOT in 2007. We hebben samen 3 kinderen.
De twee oudste kinderen werken, de jongste studeert nog (hogeschool, op kot)
Het ene werkend kind woont en is gedomicilieerd bij mij,
het ander werkend kind woont en is gedomicilieerd bij mijn ex.
Het jongste studerend kind woont en is gedomicilieerd bij mijn ex



Uit de EOT:

-bezoekregeling regeling voor het jongste kind, vastgelegd in de EOT: om de veertien dagen komt het jongste kind een weekend bij mij + elke woensdagnamiddag in de namiddag
-Ik betaal elke maand alimentatie
-mijn ex krijgt het kindergeld

praktijk:
-de jongste blijft in de week op kot, komt een weekend bij mij en blijft een weekend bij mijn ex.
-ik betaal elke maand alimentatie, geindexeerd gedurende de jaren.
-mijn ex ontvangt kindergeld voor de jongste
-Ik en mijn ex betalen elke de helft van de extra kosten: studiekosten (kot, trein, cursussen, .....) en medische kosten
-Ik geef mijn jongste elke maand 60 euro extra voor op kot omdat mijn ex dit als voorwaarde stelde om op kot te mogen


het probleem is het volgende:

mijn ex moet om gezondheidsredenen voortaan minder werken en zal dus minder inkomen hebben

ze wil dat de alimentatie wordt aangepast omdat, zoals in de EOT staat, "de alimentatie kan gewijzigd worden door de bevoegde rechter wanneer nieuwe omstandigheden buiten de wil van de partijen hun toestand of die van het kind ingrijpend wijzigen".

ik zou geneigd zijn haar te volgen, minder werken wegens ziekte is een ingrijpende wijziging van een toestand, ware het niet dat mijn ex twee jaar terug een niet onaardige erfenis heeft ontvangen.

mijn vraag:

ik vind dat ze , door die erfenis te ontvangen, al een ingrijpende wijziging ter voordele heeft ondergaan, dit compenseert het verlies dat ze nu heeft door minder te kunnen werken.


Zou een rechter deze redenering kunnen volgen, of wordt het ontvangen van een erfenis niet evenwaardig gesteld aan het verlies van loon door ziekte?

alvast bedankt voor jullie reacties.

Alimentatie voor de kinderen wordt betaald door beide ouders in verhouding tot hun inkomen. Ik denk niet dat een erfenis als inkomen kan gezien worden. Anderzijds als het om een "niet onaardig bedrag" gaat kan daar misschien wel over gepraat worden in die zin dat als de jaarlijkse opbrengst van dat bedrag groot genoeg is om als looncompensatie op te treden (opbrengsten worden bijvoorbeeld wel aanzien als inkomsten).

Wijziging van de alimentatie hoeft niet door een bevoegde rechter. Dat kan ook door een familiale bemiddelaar. De rechter zal dan de wijziging homologeren waardoor het dezelfde kracht heeft als een vonnis.

Het voordeel is dat jullie zelf hebben bepaald hoe de wijziging gedaan wordt in plaats van de beslissing aan een rechtbank over te laten.

Dank je voor je reactie, Wilfried.

Ik vroeg echter gisteren bij het CAW juridisch advies, daar vertelde me dat met kijkt naar de middelen van de betrokken personen, niet naar het inkomen. Wat vind je van die benadering?

Zo is dat, er zijn immers mensen die rentenieren of zelfs leven van de opbrengst van bvb. hun vastgoed. Een behoorlijke erfenis kan je evengoed door investering laten renderen....

Geen CAW nodig, het staat letterlijk in het BW:

Art. 203.[1 § 1. De ouders dienen naar evenredigheid van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, de gezondheid, het toezicht, de opvoeding, de opleiding en de ontplooiing van hun kinderen. Indien de opleiding niet voltooid is, loopt de verplichting door na de meerderjarigheid van het kind.
§ 2. Met middelen wordt onder andere bedoeld alle beroepsinkomsten, roerende en onroerende inkomsten van de ouders, alsook alle voordelen en andere middelen die hun levensstandaard en deze van de kinderen waarborgen.
§ 3. De langstlevende echtgenoot is gehouden tot de verplichting gesteld in paragraaf 1 ten aanzien van de kinderen van de vooroverleden echtgenoot van wie hij niet de vader of de moeder is, binnen de grenzen van hetgeen hij heeft verkregen uit de nalatenschap van de vooroverledene en van de voordelen die deze hem mocht hebben verleend bij huwelijkscontract, door schenking of bij testament.]1
[2 Deze verplichting vervalt ten aanzien van het kind dat onwaardig is om van de vooroverleden echtgenoot te erven. De rechter schort zijn uitspraak op tot de beslissing die tot onwaardigheid leidt in kracht van gewijsde is getreden.

Dank jullie allen voor de info.

Ik ga sowieso via bemiddeling proberen tot een vergelijk te komen, en het is goed te weten dat mijn denkwijze in deze niet onredelijk is.