JuridischForum.be

Situering:
zij: waalse, ik: vlaming, wonen samen sinds 2009 en in Vlaanderen
zoontje: 6j, tweetalig opgevoed, loopt school in vlaanderen
Allen ingeschreven op tzelfde adres
Heb ook 2 dochters uit een vorige relatie, 17 jaar en 19 jaar. De oudste is tevens Meter van mijn zoontje

Feiten:
Vorig jaar in juni vertrekt vriendin naar Wallonië terwijl ik op zakenreis ben in t buitenland.
Ze start tijdens mijn afwezigheid ook al een zaak voor de Familierechtbank van Verviers, en dient ook gelijk klacht in tegen me bij de politie (bedreiging met voorwaarde)
Zij domicilieert zich onmiddelijk in Wallonië, voor mijn zoontje kan dit niet wegens geen toestemming van de vader / geen uitspraak rechter.
Tijdens eerste zitting (3 werkdagen na mijn terugkeer) wil mijn advocaat voor onbevoegdheid van de rechter gaan wegens laatste gezamelijke domicilie is in Vlaanderen. Rechter antwoord: ben niet overtuigd, dien maar besluiten in. Zaak wordt uitgesteld tot augustus, maar tegen die tijd zijn we terug samen en gaan samen en zonder advocaat naar de zitting en verklaren dat de zaak 'on hold' mag geplaatst. De klacht bij de politie wordt geseponeerd wegens onvoldoende bewijs.

Op 04/05 vertrekt ze met mijn zoontje, zogenaamd op familiebezoek. s Avonds stuurt ze sms dat ze s'morgens de dag nadien pas terugkomt.
Op 05/05 staat ze in de namiddag dan plots met 2 agenten (dienst noodhulp) voor de deur. Agenten vragen mijn medewerking zodat mevrouw wat kleren voor haar en ons zoontje mag meenemen want ze verblijft in een vluchthuis voor vrouwen (??!!). Ik sta dit toe, ook dat ze documenten, laptop, etc.. meeneemt.
Agent vraagt mij wat de aanleiding tot haar vlucht geweest is, maar heb geen flauw idee aangezien er welliswaar vaak ruzies waren en dat ze absoluut terug in wallonië wilde wonen en we al een aantalweken apart sliepen, maar er was geen agressie. Agent antwoord: meneer er bestaat ook nog zo iets als mentale mishandeling want een vrouw vertrekt niet zomaar naar een vluchthuis....
Ter info: ondertussen werkt zij al 3 jaar niet meer wegens Burn-out en ikzelf ban al 8 maanden thuis met Burn-out en nadien depressie.

Na dagen vragen krijg ik eindelijk en eerder toevallig mijn zoontje aan de lijn. Hij wil me zien en naar huis komen maar dat mag niet van haar. Bang dat ik m bij mij zou houden. Ik heb hier audio-opnames van.
Elke dag opnieuw gevraagd om m te spreken of zelfs te zien maar geen antwoord.

Klacht indienen wegen verbieden van omgang kan blijkbaar niet.
Rechter in kortgeding kan blijkbaar ook niet.
Het enige dat men aanbeveelt is van mijn zoontje in Wallonië te gaan halen, maar aangezien ik zelfs niet weet waar ze verblijft.
Wie haar advocaat is is ook niet geweten.

Timing:
eerste zitting in Wallonië: volgende week of de week nadien? Advocaat zal pleiten voor onbevoegdheid rechtbank, en eventueel voor tijdelijke maatregelen maar indien onbevoegd dan is ze ook niet bevoegd voor tijd maatregelen uit te spreken. Toch?
Uitspraak: 3 weken later?
Verhuis naar Familierechtbank Vlaanderen: min. 1 week vooraleer zitting
Uitspraak: 2 weken later?

Ik kan mijn zoon dus 2 maanden niet zien!!!

Bemiddeling gaat niet helpen want we staan loodrecht tegenover elkaar. zij wil met zoontje in Wallonië wonen, ik wil dat hij in Vlaanderen blijft wonen. Bij co-ouderschap moet 1 van ons zich moeten schikken.
Mijn dochters kunnen geen zelfstandig omgangsrecht vorderen.
Zal een rechter t feit dat mijn zoontje hier school loopt, opgegroeid is, zussen heeft, goedeband met Oma heeft, etc... voldoende zijn om hem bij mij te laten en een eventueel co-ouderschap laten afhangen of mevrouw bereid is toch (terug) in Vlaanderen te komen wonen???

Met haar vlucht naar een vluchthuis wil ze naar ik vermoed het beeld van mishandelde vrouw versterken alsook vermijden dat ik mijn zoontje te zien krijg.

Wat voor opties heb ik nog??

Alle hulp is meer dan welkom!

Alvast bedankt,
Komu

Iemand?

Ondertussen heb ik mijn zoontje al 2,5 weken niet gezien. Smsjes met vraag hem te zien worden niet beantwoord. Sms van mijn dochter aan haar met de vraag het voor te lezen heeft ze beantwoord met: neen, dit is niet goed voor hem.

Nadat ze vorig jaar was weggegaan en ik haar heb weten te overtuigen terug te komen, wilden mijn dochters thuis niet meer komen wanneer zij er was.. Ze vonden t onmogelijk nog in dezelfde ruimte als haar te zijn. Dit omdat ze vaak getuigen geweest zijn van hoe ze mij behandelde en voor hen nu de maat meer dan vol was. Ik heb ze dus t afgelopen jaar alleen nog bij hun moeder thuis gezien....

Ik overweeg klacht in te dienen wegens oudervervreemding omdat ze
1) mijn zoontje verbied van te zien en te horen
2) ze hem tegen me opzet met leugens en m gebruikt heeft om tijdens t enige gesprek dat ik gehad heb te laten vragen naar haar spullen die hier staan.

Er moet toch iets mogelijk zijn om te vermijden dat ze mijn zoontje 'verstopt' tot na de uitspraak die tussen de 2 a 3 maanden kan duren. Het kan toch niet zijn dat 1 ouder t kind kan weghouden van de andere ouder en dat voor 3 maanden???!!!

Tijd speelt ook énorm in mijn nadeel. Stel dat tegen einde augustus er nog steeds geen definitieve uitspraak is dan gaat mijn zoontje in Wallonië naar school gaan en dan kan ik t hélemaal vergeten. Geen enkele rechter gaat m dan nog terug naar vlaanderen sturen om daar naar school te gaan...

Alvast bedankt voor jullie commentaren.
Komu

Het zal juridisch geen verantwoord antwoord zijn, maar je enige kans is om je zoontje te zoeken en bij jou te houden. Zijn domicilie is nog steeds bij jou en tot er een vonnis is, heb je evenveel rechten als de moeder. De kans dat deze zet in de rechtbank tegen jou draait, is bestaand, maar als je niets doet, zal je zoon idd in Wallonië ingeschreven worden op school en de kans dat hij "terugkeert" is idd onwaarschijnlijk.

Bedankt Adriana,
ik heb er ook al (constant) aan gedacht maar ALS ik mijn zoontje al kan vinden dan is t nog niet gezegd dat ik m kan meenemen. Mijn ex zal alles doen om me tegen te houden (zelfs lijflijk worden) en dat is sowieso niet goed voor mijn zoontje.
Ook zal ik m dan, net zoals zij doet, moeten verstoppen....en weerom, dit is niet goed voor hem, net zoals wat zij doet niet goed is voor m....
Vandaar wil ik eerst alle juridische mogelijkheden proberen.....maar zijn die er??????
Kan ik trouwens wel een klacht indienen tegen ouderverstoting of eerder oudervervreemding als er nog geen uitspraak ivm omgang is? Ze is bezig hem te vervreemden van me, vandaar dat ik nu eerder als preventieve maatregel al klacht wil indienen. Moet de politie deze klacht aanvaarden???

Groeten,
Komu

Iemand???

Mijn advocaat weet t intussen ook niet meer....
Waarschijnlijk is de inleidende zitting in Wallonië volgende week maar aangezien haar domicilie hier nog staat gaat de deurwaarder haar dagvaarding ook hier afleveren... Niemand weet waar ze zit dus hoe haar officieel op de hoogte brengen???

Net een aangetekend schrijven gehad van de gemeente Malmedy waar bij ze me informeren dat mijn zoontje daar zal worden ingeschreven behalve als ik binnen een termijn van 15 dagen een uitspraaak van de rechtbank kan voorleggen dat anders is.
ze verwijzen naar:
art.7 § 3. Wanneer een niet-ontvoogde minderjarige de verblijfplaats van zijn ouders voor het eerst verlaat om zijn hoofdverblijfplaats elders te vestigen, moet hij bij zijn aangifte vergezeld worden door de of één van de personen die het gezag over hem uitoefenen. Bij een latere verandering van verblijfplaats van deze minderjarige brengt de nieuwe gemeente van inschrijving deze personen daarvan op de hoogte.

Kan dit zomaar???
Ik dacht dat een kind niet kon ingeschreven worden zonder een akkoord van de vader of een akkoord van de rechtbank.
Hier is t andersom, hij wordt ingeschreven totdat ik kan bewijzen dat dat niet mag.... Kan dit zomaar???

Graag jullie hulp en mening.
Komu

Je moet geen vonnis voorleggen. Je moet alleen je toestemming NIET geven. Ik zou voor de zekerheid ter plaatste gaan.

nu weet je ineens waar je kind verblijft...

Ondertussen zijn we meer dan 2 maanden verder en heb ik mijn zoontje nog steeds niet bij me.

Samenvatting van de gebeurtenissen sindsdien:

- op 12/05 ontvangt de rechtbank van Verviers een schrijven van mijn advocaat om de zaak terug te activeren, en gelijk staat erin dat verviers territoriaal niet bevoegd is en we naar Tongeren willen. (vorig jaar heeft mijn ex in Verviers een zaak gestart maar toen we ons verzoend hebben echter nooit gesloten) De termijn van 15 dagen om te reageren wordt niet gerespecteerd. Telefoons van mijn advocaat naar de griffie leveren niets op want niemand daar weet te zeggen waarom er na weken nog geen antwoord van hen gekomen is.
- Om toch maar iets in beweging te krijgen starten we een zaak in Tongeren. Tegenpartij komt niet opdagen en de rechter verhuist de zaak naar de maatregelen rechtbank.
- op 16/06 is er een nieuwe zitting. De rechter zegt dat ze eigenlijk niet bevoegd is gezien er nog een zaak openstaat in Verviers. Wij argumenteren dat t in t belang van het kind wel nodig is uitspraak te doen omwile van 1) het feit dat de mama al 6 weken elk contact verbiedt, 2) bij doorverwijzing naar Verviers dit wel een pas in september of later op de rol komt (gerechtelijk verlof). Eens doorverwezen naar Verviers kunnen we de territoriale bevoegdheid ook niet meer aanhalen en blijft de zaak dus daar. Tegenpartij krijgt de wind van voren van de rechter omwille van het contactverbod.
- Ondertussen zoek ik dagelijks in Wallonie naar mijn zoontje. Het adres in Malmedy blijkt slechts een referentie-adres te zijn en fysiek wonen ze daar niet.
- Op 27/06 wandel ik nabij de woonplaats van mijn ex haar broer in de hoop in de straten errond haar auto te vinden. Plots staat mijn zoontje op een paar meter van me en roept mijn naam. Ik neem hem in mijn armen, zet me op een muurtje en praat wat met hem. Mijn ex belt gelijk haar moeder op om langs te komen. Mijn auto staat wat verder en ik wandel er naartoe. Mijn ex verhindert dit fysiek en verbaal. Ik vraag aan mijn zoontje of hij zin heeft om met me mee naar huis te gaan. Mijn ex zegt tegen m: Als ge met papa meegaat zie je mama niet meer hé. Zoontje wordt heel hysterisch. Ex wordt fysiek en ik besef dat ik m nooit kan meenemen zonder hem een trauma te bezorgen. Haar moeder komt eraan, iets later ook haar vader en ik word fysiek aangepakt. Zoontje dan maar voor zijn goed terug in haar auto geplaatst en vertrokken. Thuisgekomen lichamelijke kwetsuren laten vaststellen door dokter en klacht ingediend bij politie.
- Op 08/07 krijg ik bericht van mijn advovaat dat de rechter zich toch (tegen mijn verwachtingen in) onbevoegd heeft verklaard waardoor de zaak ergens na t gerechterlijk verlof in Verviers voorkomt.

Ben wanhopig!
1) ze gaat mijn zoontje nog van me weghouden tot na uitspraak. ookal is die pas in oktober
2) de rechtbank in Verviers gaat nooit in mijn voordeel pleiten. Heb vorig jaar al moeten merken dat ze daar bevooroordeeld zijn...
3) tegen dat daar zitting is zit mijn zoontje daar al op school en dan gaat geen enkele rechter hem van school laten veranderen (eerste leerjaar)

WELKE mogelijkheden zijn er nog!!!!!
Het kan toch niet zijn dat ik mijn zoontje straks in totaal +5 maanden niet ga gezien hebben!!??
In de klacht tegen haar wegens slagen en verwondingen heb ik gelijk de oudervervreemding en maipulatie door haar aangehaald. Maar haalt dat wat uit??
WAT kan ik NU nog doen zodat ik mijn zoontje op z'n minst kan zien???? Ik weet niet waar ze verblijven dus hem daar weghalen is geen optie.
KAN de noodrechtbank tijdens verlof toch zitting houden? Maar ook dat gaat weer in Verviers zijn.
WAT is juridisch nog mogelijk!!!!! Is er nog een achterdeurtje????

Alle reacties zijn méér dan welkom
Komu

Niemand??!!