JuridischForum.be

Beste

Een tijd geleden heb ik een romance beleefd met een vrouw die nog aan het scheiden is, ze zijn officieel nog niet gescheiden en die scheiding blijft eigenlijk maar aanslepen. De zwangerschap was niet bewust aangezien we het altijd met een condoom hebben gedaan, maar er is een ongelukje geweest. 'k Heb zelf nooit abortus voorgesteld en zij wilde dat ook niet Als single man wil ik min verantwoordelijkheid nemen en het kind erkennen. Ik ben er nu 36, maar stiekem heb ik toch altijd van een kindje gedroomd. Een vaste relatie met die vrouw zie ik niet zitten, aangezien we buiten het bed toch wel veel van elkaar verschillen en zij wil dat ook niet met mij . Maar klopt het dat de toekomstige ex-man van de vrouw dan de juridische vader is als er geen overeenkomst wordt bereikt?

Mercikes alvast.

Er is een 'grijze' periode van 180 dagen, te rekenen vanaf de geboorte, dat de echtgenoot verondersteld wordt de biologische vader te zijn. Bij scheiding, bij overlijden, ... Maar als die beweert dat de feitelijke scheiding reeds langer duurt en er geen 'contact' is geweest, kan en zal die het vaderschap betwisten.

en een "overeenkomst" hoeft er niet bereikt te worden. Zij kan altijd stellen dat u de vader bent en eventueel het vaderschap afdwingen via de rechtbank. U zal dan erkend worden als vader. Omgekeerd kan u ook het vaderschap opeisen zonder overeenkomst.

In beide gevallen kan elke partner ofwel alimentatie/verblijfsregeling via de rechter bekomen.

De echtgenoot van de vrouw zal naar alle waarschijnlijkheid idd het vaderschap kunnen betwisten en hiervoor eventueel een DNA-onderzoek regelen.

Zo snel mogelijk na de geboorte in samenwerking met de mama een DNA test laten uitvoeren (Officieel, Leuven, Antwerpen....), mocht ze niet akkoord gaan toch even langs de rechtbank passeren. Het kan in verzoening (familierechtbank), dit is aan te bevelen, of via een rechtszaak. Wacht hier niet te lang mee want dan beginnen vaak de problemen. Als ik me niet vergist is er een periode van één jaar waarin het vaderschap kan betwist worden.

Ik zal wel zien dan welke vaart het allemaal loopt. Heb geen zin in een procedureslag via de rechtbank. Al wil ik natuurlijk mijn verantwoordelijkheid nemen en een steentje bijdragen als het zoover is maar dan verwacht ik natuurlijk dat het kindje voldoende bij mij is en dat ik volledige controle heb over het geld voor het kind. Het is een accidentje, maar ik ben van principe een kind opvoeden kost geld. Als je als toekomstig alleenstaand persoon zwanger wordt zonder relatie is dat een bewuste keuze. Een man kan ook een kind opvoeden, maandelijks geld storten waarover je geen controle hebt nee merci.

Het is evengoed een bewuste keuze om het risico te lopen om iemand anders zwanger te maken. Ook sex mét condoom is niet zonder risico.

U zal moeten kiezen: ofwel zal u moeten gaan voor gedeelde co-verblijfsregeling, en zal u alle kosten tijdens uw week zélf dragen en afspraken moeten maken om GEZAMELIJK (en niet alleen) controle uit te oefenen over enkele gemeenschappelijke uitgaven.

ofwel zal u uw kind minder (of net méér) dan de helft van de tijd zien en voor de kosten van het grotere verblijf bij de partner dan alimentatiegeld betalen (of krijgen). De persoon die het alimentatiegeld dan krijgt, moet niet verantwoording afleggen aan de andere partner voor wat dat geld concreet gebruikt wordt.

Dan draag ik liever alle kosten zelf. Heb al meer dan regelmatig gepast op de kinderen van mijn zus en dat komt wel in orde. Een vrouw alimentatie geven die bewust kiest voor een kind dat vind ik persoonlijk niet kunnen. We leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om abortus te hebben en als je dan nog bewust kiest voor een kind dan moet je, je er wel van bewust zijn dat er financieel veel bij komt kijken. Alimentatie in een scheiding is een andere zaak. Maar hier is gaat dat een bewuste keuze. Als je dan alimentatie durft te vragen ben je een profiteur eerste klas. Dus neen als het zover komt zal het kind alles krijgen maar ik wil de volledige controle over mijn geld.

Het is dus volledig de fout van de vrouw : ze moet maar abortus plegen. Als de vader alimentatie moet betalen is ze een profiteur. Leuk sujet bent u. Wat u wil is gelukkig minder belangrijk dan wat de wet en het gezond verstand zegt. U blijft verantwoordelijk voor uw kwakje. Uiteraard is het niet uw geld; het is geld dat dient om UW en haar kind op te voeden.

Dan draag ik liever alle kosten zelf. Heb al meer dan regelmatig gepast op de kinderen van mijn zus en dat komt wel in orde. Een vrouw alimentatie geven die bewust kiest voor een kind dat vind ik persoonlijk niet kunnen. We leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om abortus te hebben en als je dan nog bewust kiest voor een kind dan moet je, je er wel van bewust zijn dat er financieel veel bij komt kijken. Alimentatie in een scheiding is een andere zaak. Maar hier is gaat dat een bewuste keuze. Als je dan alimentatie durft te vragen ben je een profiteur eerste klas. Dus neen als het zover komt zal het kind alles krijgen maar ik wil de volledige controle over mijn geld.

ik denk dat u hier twee soorten van alimentatie dooreen slaat.

In uw geval zal je natuurlijk nooit alimentatie aan de VROUW moeten betalen.

Maar uiteraard ben je verplicht om mee in te staan voor de opvoeding van uw kind, en voor dat kind moet je sowieso alimentatie betalen.

Waarom zou de moeder een profiteur zijn als jij als vader uw deel van de kosten voor het kind meebetaalt?

We leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om abortus te hebben en als je dan nog bewust kiest voor een kind dan moet je, je er wel van bewust zijn dat er financieel veel bij komt kijken.

we leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om geen sex te hebben en als je dan nog bewust kiest om dat te doen, moet je er wel van bewust zijn dat er financieel veel kan bij komen kijken.

Het is haar recht om geen abortus uit te voeren. Dat jij haar bezwangerd hebt, kan haar nog niet verantwoordelijk stellen om een abortus te moeten plegen.

Alimentatie in een scheiding is een andere zaak. Maar hier is gaat dat een bewuste keuze. Als je dan alimentatie durft te vragen ben je een profiteur eerste klas. Dus neen als het zover komt zal het kind alles krijgen maar ik wil de volledige controle over mijn geld.

Je zal geen volledige controle over je geld hebben, net zoals je geen volledige controle over je kind zal hebben (bij verblijfs co-ouderschap). Leer daar mee leven.

Dan draag ik liever alle kosten zelf. Heb al meer dan regelmatig gepast op de kinderen van mijn zus en dat komt wel in orde. Een vrouw alimentatie geven die bewust kiest voor een kind dat vind ik persoonlijk niet kunnen. We leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om abortus te hebben en als je dan nog bewust kiest voor een kind dan moet je, je er wel van bewust zijn dat er financieel veel bij komt kijken. Alimentatie in een scheiding is een andere zaak. Maar hier is gaat dat een bewuste keuze. Als je dan alimentatie durft te vragen ben je een profiteur eerste klas. Dus neen als het zover komt zal het kind alles krijgen maar ik wil de volledige controle over mijn geld.

ik denk dat u hier twee soorten van alimentatie dooreen slaat.

In uw geval zal je natuurlijk nooit alimentatie aan de VROUW moeten betalen.

Maar uiteraard ben je verplicht om mee in te staan voor de opvoeding van uw kind, en voor dat kind moet je sowieso alimentatie betalen.

Waarom zou de moeder een profiteur zijn als jij als vader uw deel van de kosten voor het kind meebetaalt?

Als je in haar situatie een kindje op de wereld zet moet je weten dat het veel geld kost.
Ik rook en drink geen alcohol maar als ik dat doe moet ik mij er toch ook van bewust zijn dat de kans dat ik sterf aan een of andere kanker groter is? Als single man heb ik een goeie 15 jaar twee jobs gehad om de nodige verbouwingen in huis te kunnen financieren en me zonder geld te moeten lenen een nieuwe wagen te kunnen kopen en eens op reis te kunnen gaan en een extraatje te kunnen doen. Ik wil er zelf voor zorgen dat het kind niks tekort komt, maar zelf elke maand een bedrag doorstorten neen. Ik heb wat hulp gehad van mijn ouders, maar om alles van verbouwingen te financieren zonder me blauw te betalen bij de bank moest ik nog een tweede job doen. Alimentatie eisen is in bepaalde zaken is begrijpelijk. Maar als je zelf die keuze hebt gemaakt .. een mens gaat niet dood van een beetje harder en meer te werken hé?

Dan draag ik liever alle kosten zelf. Heb al meer dan regelmatig gepast op de kinderen van mijn zus en dat komt wel in orde. Een vrouw alimentatie geven die bewust kiest voor een kind dat vind ik persoonlijk niet kunnen. We leven in een vrij land waar het zonder problemen mogelijk is om abortus te hebben en als je dan nog bewust kiest voor een kind dan moet je, je er wel van bewust zijn dat er financieel veel bij komt kijken. Alimentatie in een scheiding is een andere zaak. Maar hier is gaat dat een bewuste keuze. Als je dan alimentatie durft te vragen ben je een profiteur eerste klas. Dus neen als het zover komt zal het kind alles krijgen maar ik wil de volledige controle over mijn geld.

De rechter gaat heel blij zijn met deze mening.

Al gehoord van eigen verantwoordelijkheid? Besef jij wat abortus is en wat het kan veroorzaken, nu en in de toekomst?

Ik besef dat, en ik heb dat zelfs nooit voorgesteld. Maar ik geloof in de kracht van het individu. Ik heb de staat niet nodig om mij te pamperen. Als het mijn verantwoordelijkheid is dan trek ik mijn plan wel en neem ik die met plezier. En meneer of mevrouw de rechter mag denken wat hij of zij wil ik heb daar geen problemen mee om mijn mening te ventileren. Als ik lees hoe vaak hoeveel daders van zware vluchtmisdrijven en allerhande andere zware criminele feiten er met een lichte straf vanaf komen .. 'k heb zo ook wel mijn mening over het gerecht in ons land. Ik ben een eerlijk persoon en zeg en denk wat ik wil, en heb graag dat de mensen dat ook zijn tegen mij.

Ik bedoelde eigen verantwoordelijkheid toen je je kind verwekte...

Weet je wie het slachtoffer in heel dit verhaal weer wordt.... het kind!

Waarom het kind? Als ik er ook voor mag zorgen dan zal ze niets tekortkomen. Ik woon al vanaf mijn 23ste alleen. Wassen, strijken, eten maken ik kan dat allemaal. Als ik op de kinderen van mijn zus pas zijn ze altijd super tevreden. Wat de moeder kan, dat kan ik ook. We leven in een progressief 2016 niet meer in een katholiek Vlaanderen!