Scheiden van buitenlandse partner
Geplaatst: 14 okt 2016 12:20
Hallo,
Ik weet niet meer wat te doen.
2 jaar geleden ben ik getrouwd met mijn buitenlandse partner van Egypte. We hadden een fantastische relatie en veel respect vior elkaar en intussen is er een zoontje van 3 maand. Sinds mijn zwangerschap zijn er zeer veel conflicten ontstaan tussen ons die helaas na een betere periode weer de kop op steken. Voornamelijk over het feit dat hij steeds geld opstuurd naar zijn thuisland ook in de periodes dat we erg moeten opletten. Zijn prioriteiten liggen duidelijk niet bij ons. Ook de zorg voor ons zoontje komt volledig op mijn schouders omdat hij dit gewoon niet doet. Hem eens vasthouden dat gaat... we hebben reeds gepraat over uit elkaar gaan en toen kwam er boven dat hij niet wil dat ons zoontje meer bij mij is omwille van het geloof. Niet omdat hij hem graag bij zich heeft maar puur omdat hij hem het geloof wilt leren. Hij is hier in belgie met een F-kaart die na de komende 3 jaar geëvolueerd zal worden en dan valt de beslissing of hij in belgië mag blijven. Ik zie hem ontzettend graag maar mijn zoontje gaat voor. Die ruzies en meningsverschillen kan ik niet meer dragen en ik huil steeds als ik alleen ben wat mn zoontje ook begint te voelen. Of hij hier nu is of niet zal geen verschil maken want iets doen thuis of bij ons zijn is al te veel. Ik kan dus niet meer verder. Ik weet enkel niet wat de gevolgen zijn want co-ouderschap wil ik absoluut niet! Niet dat ik mn zoontje weg wil houden van hem maar omdat de zorg voor hem niet kan ingewilligd worden langst zijn kant. Ik durf hem niet alleen laten met mn zoontje omdat ik dan thuis kom bij een hysterisch huilend kindje en een vader die wiegt met hem alsof ie op een schommel zit en luide (roepende) liederen voor hem zingt, wat hem dus nog veel erger van streek maakt. Ik weet dus niet waar ik moet beginnen en hoe ik alles in gang moet zetten..
Alvast bedankt om mn verhaal te lezen.
S.
Ik weet niet meer wat te doen.
2 jaar geleden ben ik getrouwd met mijn buitenlandse partner van Egypte. We hadden een fantastische relatie en veel respect vior elkaar en intussen is er een zoontje van 3 maand. Sinds mijn zwangerschap zijn er zeer veel conflicten ontstaan tussen ons die helaas na een betere periode weer de kop op steken. Voornamelijk over het feit dat hij steeds geld opstuurd naar zijn thuisland ook in de periodes dat we erg moeten opletten. Zijn prioriteiten liggen duidelijk niet bij ons. Ook de zorg voor ons zoontje komt volledig op mijn schouders omdat hij dit gewoon niet doet. Hem eens vasthouden dat gaat... we hebben reeds gepraat over uit elkaar gaan en toen kwam er boven dat hij niet wil dat ons zoontje meer bij mij is omwille van het geloof. Niet omdat hij hem graag bij zich heeft maar puur omdat hij hem het geloof wilt leren. Hij is hier in belgie met een F-kaart die na de komende 3 jaar geëvolueerd zal worden en dan valt de beslissing of hij in belgië mag blijven. Ik zie hem ontzettend graag maar mijn zoontje gaat voor. Die ruzies en meningsverschillen kan ik niet meer dragen en ik huil steeds als ik alleen ben wat mn zoontje ook begint te voelen. Of hij hier nu is of niet zal geen verschil maken want iets doen thuis of bij ons zijn is al te veel. Ik kan dus niet meer verder. Ik weet enkel niet wat de gevolgen zijn want co-ouderschap wil ik absoluut niet! Niet dat ik mn zoontje weg wil houden van hem maar omdat de zorg voor hem niet kan ingewilligd worden langst zijn kant. Ik durf hem niet alleen laten met mn zoontje omdat ik dan thuis kom bij een hysterisch huilend kindje en een vader die wiegt met hem alsof ie op een schommel zit en luide (roepende) liederen voor hem zingt, wat hem dus nog veel erger van streek maakt. Ik weet dus niet waar ik moet beginnen en hoe ik alles in gang moet zetten..
Alvast bedankt om mn verhaal te lezen.
S.