JuridischForum.be

Beste,

Momenteel is de regeling 1 weekend om de 2 weken bij de vader. Dit hadden we in een akte laten opnemen bij de notaris in augustus 2015.

Sinds deze zomer is de vader gaan samenwonen met zijn vriendin en hebben ze een huis gekocht.

Nu krijg is steeds meer te horen dat hij verblijfsco-ouderschap wenst. Ik ben daar niet mee akkoord (ik heb daar goede redenen voor, die er hier nu even niet toe doen).

Ik vroeg me af wat er nu zou kunnen gebeuren?

- Hoe vraagt hij verblijfsco-ouderschap aan?
- Is er een advocaat nodig?
- Weten jullie hoe alles ongeveer verloopt?
- Hoelang duurt zo'n procedure?
- Hoeveel kost zo'n procedure?
- eventuele andere nuttige informatie...

Heeft iemand hier ervaringen mee en kan me wat info bezorgen wat me te wachten staat?

Alvast bedankt!

weet dat verblijfsco-ouderschap in feite standaard toegestaan wordt tegenwoordig. Als de rechter geen objectief aantoonbare contra-indicaties kan formuleren, kan hij het niet beletten. (nieuwe wetgeving) Let wel, je persoonlijke redenen zijn daarom niet de redenen die een rechter als relevant zal beoordelen. Dat de papa nu een vaste relatie heeft, een grote woning heeft aangekocht om het gezin te huisvesten wordt meestal gezien als positieve redenen om verblijfsco-ouderschap wel toe te staan. De vader zal een zaak aanvatten voor de familierechtbank met een advocaat. U zal er ook één moeten nemen als u niet akkoord bent. Als u het verblijfsco-ouderschap wel toestaat, kan je dit vrij snel afwikkelen én belangrijk met weinig kosten. als u wel verzet, vindt u allicht een advocaat die u daar wil bij helpen en u zal zeggen met welke argumenten u dit kan verhinderen. Maar dat resultaat is absolmuut niet zeker. Een advocaat heeft immers een verbintenis om u te verdedigen. Géén resultaatsverbintenis... Met andere woorden: hoe meer u verzet, hoe langer de procedure kan duren én hoe meer de procedure u gaat kosten. Want de rechter neemt dan de tijd om al uw tegenargumenten te onderzoeken. Dat kan een aantal onaangename effecten hebben. Immers: stel dat uw tegenargumenten heel emotioneel en persoonlijk zijn (dus niet persé in het nadeel van het kind) dan kan dit weer gebruikt worden om vraagtekens bij uw positie als moeder te plaatsen. Hoezo? Ja, een moeder die een vader verhindert zijn fundamentele rechten en plichten als vader uit te oefenen. dit is niet mijn mening, maar wel een mogelijke realiteit... Dit soort zaken mondt dan meestal uit in een vuile wasproces. Want uw advocaat zal wellicht de vader zo negatief willen afschilderen (immers u wenst géén verblijfsco-ouderschap) en de advocaat van de tegenpartij zal als tegenpleidooi uw rol onder de loep nemen. Met als eind van het verhaal dat u beiden érg boos wordt op elkaar. Want wat is daar allemaal verxweten geweet in de rechtzaal (in het openbaar dan nog...) Wellicht verliest u de zaak zelfs (heel erg goed mogelijk) en dan bent u ook nog véél geld kwijt (elke partij heeft gemakkelijk advocaatskosten tem 6000 euro en meer...) , is er toch verplicht verblijfsco-ouderschap (die u niet zelf heeft mogen en kunnen uitstippelen) en is uw ouderlijke samenwerkingsrelatie totaal naar de vaantjes, want allebei erg boos. Kortom, stap naar de vader: vraag of er over een overgangssituatie gedacht kan worden in een eerste fase: bijvoorbeeld: beginnen met verlengde weekends. Laat de vader in zijn opvoederrol groeien. Hij heeft een vaste relatie. Dat kan een gunstige invloed hebben. En stap daarna samen naar de familierechtbank om een gezamelijke verblijfsco-ouderschapregeling te laten vastleggen. U bespaaart zich enorm veel geld, moeite, stress en tijd.

Bedankt voor uw antwoord. Wat ik al vreesde... Probleem is dat de vader niet meer wil communiceren en de verstandhouding kan eigenlijk al niet meer slechter...

dan denk ik dat een bemiddelaar kan helpen. Laat de papa weten dat u zeker een goed verblijfsco-ouderschap wil mogelijk maken. Dat jullie dan sowieso zullen moeten kunnen samenwerken. Dat u graag de objectieve hulp wil inschakelen van een bemiddelaar om tot een goed en werkbaar akkoord te komen. Stel hem voor dat hij de bemiddelaar kan uitkiezen (dan heeft hij het gevoel dat dat een persoon van zijn keuze is, dat kan een belangrijk detail zijn.

Let wel op, er moet beslist worden in functie voor wat het beste is voor het kind, niet voor wat u (of de vader) zou willen.

Is teveel om uit te leggen, maar ik zie hem niet als een vader die verblijfscoouderschap aan kan. Hij is een goede haha-fun-papa, maar opvoeding is 0,0... En de vriendin kan nu helpen, maar die komen en gaan... Ik wil gerust wat uitbreiden, maar verblijfscoouderschap vind ik in het belang van het kind écht geen goed idee. Maar hoe maak je zoiets duidelijk? Ik kan dat moeilijk bewijzen...
Ik vind het zó erg dat dit allemaal zomaar kan en ik eigenlijk gewoon moet toekijken...

hij kan toch ook groeien van een fun papa naar een meer opvoedkundige rol? daar zou hij ook de kans voor moeten krijgen. als je je kind maar zo weinig ziet is het normaal dat het vooral fun is/ een kind heeft beiden evenveel nodig.....ik zit zelf in een flinke vechtscheiding....maar ik blijf stimuleren dat ze mij net zoveel als hem zien.

Hij heeft nog een zoon. Die heb ik opgevoed als hij hier was. Hij was de fun-papa. Ik weet dus heel goed dat hij dat gewoon niet kan. Jaren discussies geweest.
Niet elke situatie is hetzelfde. Geen vergelijkingen maken graag. Ik handel uit het kind. Niet uit mezelf. Dat moet in elke situatie het uitgangspunt zijn.

ik refereer naar het fundamentele recht en plicht van elke ouder om een band te ontwikkelen met zijn/haar kind; Het fundamentele recht én plicht om een kind op te voeden en er ouderlijke zorg voor te dragen. U kan als moeder zelf vinden dat de vader dat niet al te best doet, maar u vergéét 1 belangrijke zaak. U bent zelf wie u bent en u doet dat waarschijnlijk heel goed. U kan en mag uw standaard en maatstaf niet als regel nemen om te oordelen of de vader capabel is of niet. U bent immers betrokken subjectieve partij. Maw u mag niet oordelen of de vader capabel is. Bekijk het op deze manier: als er u iets zou overkomen (ik hoop van niet) is de vader sowieso in één klap de enige ouder die voor jullie kind kan zorgen. Er is géén enkele instantie die hem dat zal verhinderen omdat hij in het verleden een fun-pappa was. Hij zal dan gewoon de draad oppikken, en vreemd genoeg, zo'n vaders doen dat dan ook. In het begin met horten en stoten. Maar ze komen er wel. Ik geef u op een blaadje dat van uw visie voor de rechtbank brandhout wordt gemaakt mét het risico dat u onder de loepe wordt genomen voor parentale alienatie (P.A.) . Dan stelt men een gerechtspsycholoog aan die u én jullie kind zal evalueren.... dit is niet mijn mening, maar wel een mogelijk scenario. En geloof me vrij, deze testen en interviews brengen uw onderliggende onbewuste drijfveren naar boven. Hoe overtuigd u ook bent van uw gelijk dat de vader niet capabel is om zijn kind op te voeden. De predikaten:overbeschermende helikopterouder, parentale alienatie (PA), parentificiatie, etc...wil u niet op uw dossier zien verschijnen ..Wees er u dus van bewust dat u best kan vinden dat u de beste ouder bent die voor jullie kind kan zorgen. alleen zouden gerechtspsychiaters uit uw opinie en vastbesloten visie ook andere zaken kunnen naar bovenhalen die een grote invloed zouden kunnen hebben op het eindresulaat. Ik geef u ter informatie de nieuwe trend mee mbt. vonnissen over verblijfsregeling in gelijkaardige situaties: de weigerende moeder moet familietherapie gaan volgen om de vader te leren accepteren in zijn vaderrol. De rechter vonnist zelfs een 60/40 verblijfsregeling ten voordele van de vader zodat de vader zich kan bekwamen in zijn vaderrol en de moeder komaf leert maken met haar PA-invloed. Neem dus echt contact met een bemiddelaar. In jullie geval is dit echt nodig. Niet alleen voor de vader, maar e"veneend voor u.

Voila dat weet ik en dat bedoel ik dus... Je staat er op te kijken en kan niets doen of zeggen... Gewoon ondergaan en ja knikken of het wordt alleen erger...

u kan wel iets doen: neem mijn advies ter harte om een bemiddelaar aan te spreken en samen met de vader een evoluerende verblijfsregeling op papier te zetten. als de vader dàt weigert wordt zijn eis om een 50/50 verblijfsregeling aan te vatten met een rechtszaak erg ongeloofwaardig. De rechter zal hem dan de vraag te stellen waarom hij een regeling via een bemiddelaar weigert... (Een valabel antwoord kan ik daar echt niet op verzinnen....) bovendien is het eerste wat een rechter in zo'n zaken ook oplegt is een aantal sessies bij een bemiddelaar. dus dat al à priori weigeren (zowel voor de ene als de andere partij) zou een heel domme zet zijn als u het voorstel doet, geeft u ook erg blijk van flexibiliteit en ook dat kan enorm doorwegen in een vonnis.

Ok. Bedankt voor die tip!