JuridischForum.be

Beste,

Mijn situatie is de volgende:
Mijn vrouw en ik gaan scheiden. We komen nog redelijk overeen en proberen alles dus zo goed mogelijk uit te klaren.

We hebben samen een huis maar geen van ons beide is financieel vermogend genoeg (zelfs met hulp) om de andere uit te kopen. Dit gaan we dus verkopen, lening mee afbetalen en de overschot verdelen.

Mijn vraag gaat hoofdzakelijk over een appartement. Dit is een appartement dat mijn vrouw gekocht heeft voor ons huwelijk. We hebben dat gedurende de jaren verhuurd en samen verder afbetaald. De notaris heeft toen gezegd dat de eigendom van haar blijft, maar de inkomsten en lasten vanaf de dag van het huwelijk gezamenlijk zijn.

Klopt het dat ik nergens recht op heb, ook al heb ik gedurende een tijd de lening mee afgelost?

Dat klopt. Het wettelijk stelsel impliceert "scheiding van goederen doch gemeenschap van aanwinsten. Dit wil zeggen dat wat van haar was voor het huwelijk van haar blijft (evenals erfenissen tijdens het huwelijk) doch dat de aanwinsten ervan (huurgelden) en de lasten ervan (lening) in/uit de gemeenschap kwamen. Als huuropbrengst en leninglast min of meer identiek waren is t een min of meer neutrale operatie geweest.

Zo ook "verliest" de grootste verdiener "meer" omdat het gemeenschappelijk vermogen in twee gedeeld wordt.

Wanneer een echtgenoot geïnvesteerd heeft in een onroerend goed van een andere echtgenoot, kan er in bepaalde gevallen recuperatie bekomen worden.
Er kan vooreerst een vordering gesteld worden op basis van artikel 1096 Burgerlijk Wetboek, dit door de bedragen te kwalificeren als een schenking die herroepen wordt.
Voorzover geschriften aanwezig zijn, die als lening kunnen gekwalificeerd worden kan terugbetaling van de lening worden gevorderd. Uitzonderlijk en subsidiair kan een vordering worden ingesteld wegens verrijking zonder oorzaak.

Gezien het appartement verhuurd werd, diende het dus niet als gezinswoning. De kosten ter verkrijging van een gezinswoning die door beide echtgenoten gezamenlijk werd verworven en terugbetaald met een gemeenschappelijke lening en/of via inkomsten, dienen beschouwd te worden als de lasten van het huwelijk en dit conform artikel 221 van het Burgerlijk Wetboek dat bepaalt dat iedere echtgenote naar zijn eigen vermogen dient bij te dragen in de lasten van het huwelijk.