JuridischForum.be

Mijn partner en ik zijn gehuwd maar het huis was reeds zijn eigendom vóór het huwelijk. Ik wil de scheiding aanvragen maar kan hij mij zomaar uit het huis zetten of geniet ik enige bescherming tot ik een andere woonst heb? dank u

Als je daar gedomicilieerd bent, kan hij je niet zomaar van de éne op de andere dag buiten zetten. Stel dat hij de sloten zou veranderen, kan je met de politie en een slotenmaker je terug toegang verschaffen tot de woning omdat je daar je domicilie hebt. Als hij je buiten wenst en jullie komen er onderling niet uit, zal hij naar de rechtbank moeten stappen, en is het aan de rechter om te beslissen. Die kan je bijvoorbeeld zeggen dat je daar dan nog 2 of 3 weken kan blijven, maar dan echt wel een eigen (huur-)woning moet gevonden hebben. Uiteindelijk zal je daar dus wel weg moeten. Je zal daar geen maanden meer kunnen blijven wonen (tenzij uw ex dit toestaat).

ok, dank u voor de informatie. ik dacht dat er meer tijd zou kunnen overgaan, 2 - 3 weken is echt kort dag

Het is genuanceerder dan dat; tot de definitieve scheiding is uitgesproken, is en blijft de woning (ongeacht of die het bezit is van één van de twee gehuwde partners) de gezinswoning en kan je in principe daar verblijven tot de scheiding is uitgesproken.

indien iemand hier ervaring in heeft mag een pv-bericht altijd - dank u

ok, dank u voor de informatie. ik dacht dat er meer tijd zou kunnen overgaan, 2 - 3 weken is echt kort dag

Kan ook langer zijn, natuurlijk. Zoals hierboven gezegd sta je ook nog lang niet voor de rechter, hé. De scheiding moet nog uitgesproken worden, uw ex zal u dan ook moeten vragen te verhuizen, als je daar niet op ingaat, dit voor rechtbank brengen, het proces afwachten, en dan ben je al een paar weken verder. Dan is het nog afwachten wat de rechter zegt. 2-3 weken is een voorbeeld. Hij kan ook een maand of anderhalve maand toewijzen. In totaal ben je dan al twee maand verder.

Maar verwacht niet dat een rechter u daar nog een half jaar zal laten wonen (te rekenen van de dag van de zitting), bij wijze van spreken...

Al naargelang de feiten kan het ook zijn dat de woning wordt toegewezen aan diegene die voor de kinderen gaat zorgen.

Al naargelang de feiten kan het ook zijn dat de woning wordt toegewezen aan diegene die voor de kinderen gaat zorgen.

Als de woning volledige eigendom van de partner is, gaat een rechter deze woning niet zomaar toewijzen aan de andere partij, vermoed ik, zelfs als deze voor de kinderen zou zorgen.

Toch wel het is de gezinswoning en het is de verzorgende ouder die de woning ter beschikking zal krijgen. Eigendom speelt hier geen rol. De partij die mag blijven wonen is er tenslotte ook gedomicilieerd. En de kinderen ook die hebben ook recht om in de gezinswoning te blijven.
De gerechtelijke beslissing gaat daar boven.

Hier lees ik dat dit niet per definitie het geval is, maar dat een rechter dit bekijkt en het zorgen voor de kinderen als factor kan aanwenden: http://www.elfri.be/echtscheiding-en-gezinswoning. Maar ik kan me moeilijk voorstellen dat een rechter zal zeggen: "De woning is wel 100% eigendom van mijnheer, maar aangezien mevrouw voor de kindern zal zorgen, mag zij daar onbeperkt blijven wonen, en moet mijnheer maar een oplossing zoeken voor zichzelf." Dit zou verre van "rechtvaardig" zijn, denk ik.

Wat indien de partner de woning dan verkoopt, om maar iets te zeggen? Woning blijft tenslotte wel eigendom van de partner. (Indien de TS geen kinderen heeft, is dit wel een off topic discussie. Aangezien de TS nergens kinderen vermeld, heb ik een vermoeden dat er ook geen in het spel zijn hier)

Dat heb ik toch niet geschreven. Rechter zal vonnissen ..ook in beroep ken ik zo'n arresten. Maar over de termijn en modaliteiten heb ik niets geschreven. Daar beslist de rechter over.

Dat heb ik toch niet geschreven.

Dan heb ik het verkeerd begrepen. Ik vond volgende uitspraak nogal overkomen als een vaststaand feit:

het is de gezinswoning en het is de verzorgende ouder die de woning ter beschikking zal krijgen. Eigendom speelt hier geen rol. De partij die mag blijven wonen is er tenslotte ook gedomicilieerd. En de kinderen ook die hebben ook recht om in de gezinswoning te blijven.

Moest ik de TS zijn, ik zou de indruk krijgen dat zolang ik voor de kinderen zorg, ik daar mag blijven wonen. En dit is niet echt het geval. Kwestie dat we de TS niet op het verkeerde been zetten of bepaalde verwachtingen creëren die niet stroken met de realiteit.

Rechter zal vonnissen...

Inderdaad, en indien de TS de kinderen toegewezen krijgt zal daar wellicht rekening mee gehouden worden wat termijnen betreft, maar de TS zal vroeg of laat die woning toch moeten verlaten. En als er geen kinderen zijn, zal het eerder vroeg dan laat zijn.

Ik vermoed dat de beslissing om weg te gaan niet van vandaag op morgen is gevallen..
Waarom is er niet gespaard door vertrekker, waarom toch op voorhand niet wat voorzorgen genomen, zodat de eigenaar niet in zijn bloot gat komt te staan?.. en er wel een woning kan worden voorzien op korte termijn door vertrekker...

TS zegt dat ze de scheiding WIL aanvragen. Ik vermoed dus dat ze nog samenwoont met haar partner en nu aan het bekijken is wat de mogelijkheden zijn. Maar de opmerking is wel terecht om alvast naar een andere woonst uit te kijken en de echtscheiding in gang te zetten als ze zeker is van een andere woonst...

Alles hangt van allerlei omstandigheden af - geen enkele zaak is hetzelfde.