JuridischForum.be

beste leden, ik heb in het verleden als eens hier een vraag gesteld ben ben goed geholpen geweest.nu hoop ik dat ik terug diezelfde hulp kan krijgen.
even ter info,dit is de situatie van mijn partner.
het volgende.partner gaat,zoals altijd om de 14 dagen naar het huis van zijn ex partner om zijn 12jarige zoon op te halen.probleem is, hij wilt niet mee met vader. dit is nu al de 2de maal dat hij geen zin heeft om mee te gaan en blijft dan liever bij de moeder.de moeder zegt zelf dat ze niet verplicht is om hem mee te geven.nu, ik moet wel zeggen dat er tussen beide partijen nooit een vonnis is uitgesproken.alleen onderlinge overeenkomst tot betrekking van bezoeksregeling en onderhoudsgeld.mijn partner betaalt onderhoudsgeld en ook de helft van schoolrekeningen.
welke stappen kan mijn partner hierin nu nemen?aangifte doen bij politie bij niet naleven overeenkomst zal moeilijk gaan want er staat niks op papier.
bedankt alvast voor jullie reactie.
groetjes.

Vader kan naar de rechtbank stappen voor co-ouderschap. Dit kan "slechter" uitdraaien dan de huidige regeling.

slechter uitdraaien voor wie dan?voor mijn partner dan?
grtz

"hij wilt niet mee met vader. dit is nu al de 2de maal dat hij geen zin heeft om mee te gaan"
Als een kind van 12 baas speelt dan schort er iets aan het ouderlijk gezag.

"aangifte doen bij politie... "
Een aangifte doen tegen een minderjarig kind van 12 jaar dat niet mee wil gaan?
Waar gaat het toch naartoe...

niet aangifte doen tegen het kind,maar aangifte omdat moeder omgangsregeling niet naleeft.dat bedoel ik dus.

zelfs al is er geen officieel vastgelegde omgangsregeling, toch heeft elke ouder wettelijk het recht én de plicht omgang te hebben met zijn kind, er een relatie mee te onderhouden en het op te voeden. Als de ene ouder, zoals in deze case, de omgang overlaat aan de willekeur en "goesting" van het kind en naar eigen zeggen, het kind niet kan verplichten, gaat ze alsnog in de fout. Omdat ze de rechten en de plichten van de vader belemmert. Dus de vader laat best weten aan de moeder dat ze zich terdege informeert bij een objectief wettelijk deskundige mbt wat ze riskeert als er geen regelmatige omgang tussen vader en kind is.
Daarbij meldt hij ook dat hij zich - als zij de afgesproken verblijfsregeling (om de 14 dagen ) niet meer ondersteunt - hij zich genoodzaakt voelt de zaak aan te vatten voor de familierechtbank e zo alsnog een officieel vonnis te verkrijgen waarbij hij zelfs om een 50/50 verblijfsregeling kan vragen. een rechter staat die toe als één van de ouders er om vraagt. En kan dat alleen weigeren met een gegronde argumentering. "Dat de zoon geen zin heeft" is er alleszins geen. Dus mevrouw ondersteunt de afgesproken regeling best en leest ze de kleine eens de levieten....