#2 , 21 jan 2019 17:36
Het gaat niet om plichten van de moeder, maar om ouderlijke plichten. dit is vooral een sociologische probleemstelling. Het gebeurt wel (zelden) dat ouders niet lang en veel voor hun kroost willen zorgen als ze niet samen wonen. Zeker van vaders wordt dat makkelijk geaccepteerd om enkel een "weekendvader" te zijn, ook wel omdat moeders vaak hun kinderen meer een vaak bij zich hebben. Maar deze situatie lost zich niet vanzelf op. een moeder die haar kind maar 4 dagen per maand wil bijhouden, wil dus zelf pertinent naar het systeem van de "weekendmama". In principe kan je dat niet verbieden. Er is geen wet die dat als dusdanig verbiedt.
Maar elke ouderheeft wel de plicht en het recht voor zijn kind te zorgen, het op te voeden en te ondersteunen. Ik raad aan om hiermee naar de familierechtbank te stappen. Wellicht zit er meer achter: emotioneel of psychisch (bij de moeder) en dan moet de nieuwe regeling best officieel bekrachtigd worden. De meest neutrale regeling in functie van ouderlijk rechten en plichten , zal dan een 50/50 regeling zijn.
De vader zou de moeder natuurlijk kunnen tegemoetkomen en instemmen met de regeling die zij voorstelt. Laat dat dan ook per vonnis bekrachtigen. Want ik het zo een vermoeden dat ze over een tijdje wel weer van mening zou kunnen veranderen (gezien het feit dat ze zich voordien verzette tegen een verblijfsco-ouderschap, wat toch van enige wisselvalligheid getuigt) in het geval dat de moeder het kind slechts 4 dagen per maand zal ontvangen, moeten alle andere afspraken aangepast worden in het vonnis: de moeder betaalt dan alimentatie aan de vader, kindergeld gaat naar de vader, domiciliëring wordt verplaatst naar het adres van de vader. Als alles evolueert naar deze situatie probeer deze wijziging in het verblijf ook gradueel te laten verlopen en niet plotsklaps. Mét de nodige uitleg en toelichting. Want het kind zou hier wel een heel eng gevoel kunnen aan overhouden als dit niet gekaderd wordt.