JuridischForum.be

Ik woon al 10 jaar feitelijk samen met mijn partner en hebben twee kinderen.
Mijn partner heeft al jaren periodes van depressies. Vorig jaar ging het steeds slechter en is zij al bijna een jaar (vrijwillig) opgenomen in een dagkliniek van een psychiatrische instelling. Het inkomen van haar viel bijna weg en op de koop toe deed ze veel geld op korte tijd op. De kinderen beginnen onder de toestand te lijden en ze zien dat er wat scheelt aan hun moeder (vlug boos, veel slapen en door de dag in bed liggen, kleine ongevalletjes met de auto, enz... ). Onlangs nam ze zelf ontslag uit die kliniek en nu zit ze thuis. Ze helpt totaal niet mee in het huishouden en met de kinderen. Ze neemt sterke medicatie en anti-depressieva.

Deze toestand is niet langer houdbaar en ik wil vertrekken met de kinderen. Ik heb gedurende een jaar gewacht op beterschap maar zonder gevolg. Het huurhuis staat op mijn naam. Zij wil niet vertrekken en zegt dat ik maar moet vetrekken.
Ik heb het spaargeld voorlopig op een internetspaarrekening gezet zodat ze niet alles kan opmaken.

Ik wil verder met mijn leven, een huis kopen en een toekomst voor de kinderen bieden.

Wat kan ik wettelijk doen? Ik wil niet dat ze ons geld verprutst, hoe kan ik dit veilig wegzetten? Kan ik de kinderen krijgen? Kan ik eisen haar te laten onderzoeken door een psychiater? Ik heb een aantal medische documenten die in haar nadeel kunnen spelen.

Alvast bedankt voor de info.

Hier zijn teveel aspecten aan om in enkele zinnen een redelijk antwoord op te geven.
Ik adviseer een advocaat te raadplegen.

Om een idee te geven - u zegt niet of u gehuwd - feitelijk of wettelijk samenwonend
U hebt 2 kinderen .. leeftijd
vrijwillige opname wat was de diagnose - dus wat was het ziektebeeld.
Kan u wel scheiden gezien haar toestand.
Is er een huwelijkscontract
Is ze handelingsbekwaam of staat ze onder bewindvoering en kan dat en wat zouden de gevolgen zijn
Wat zijn de rekeningen - het feit dat u een internetrekening hebt doet niets af van het feit dat het haar geld is (kan dus perfect diefstal met u als dader)
Huurhuis staat op mijn naam dus als u weggaat blijft u betalen en zij verhuisd (in een aantal gevallen) gewoon mee.
Wat met alimentatie naar haar toe en of naar de kinderen.
Wie zegt dat u het exclusief ouderlijk gezag krijgt - zou wel eens dik kunnen tegenvallen geloof me vrij.
Dus raadpleeg aub een advocaat alvorens u nog maar EEN ander feit zou doen en uw mogelijkheden zwaar zou beperken.
PS wat die medische documenten betreft - niks mee doen zonder raadplegen advocaat... u zou zich op ZEER dun ijs kunnen begeven.

Ik wil verder met mijn leven, een huis kopen en een toekomst voor de kinderen bieden.

Wat kan ik wettelijk doen? Ik wil niet dat ze ons geld verprutst, hoe kan ik dit veilig wegzetten? Kan ik de kinderen krijgen? Kan ik eisen haar te laten onderzoeken door een psychiater? Ik heb een aantal medische documenten die in haar nadeel kunnen spelen.

Wat je wettelijke mogelijkheden zijn >> info bij je advocaat
verprutsen van geld voorkomen>> zie hierboven
let wel: hoe geld verprutsen kan ook zijn zie hierboven en dan verwijs ik dadelijk naar de vele, dure contraprodctieve procedures die kunnen gevoerd worden.

De antwoorden op je andere 2 vragen zijn wat complexer van aard.
Wat heb je eraan om haar te laten onderzoeken terwijl je allicht perfect geinformeerd bent over haar toestand + het verloop daarvan? Die informatieinput kan je m.i. beter zo lang als mogelijk behouden. Wie heeft er nu baat bij dat het onderlinge vertrouwen ergens diep beschadigd raakt? Het meest ideale scheidings traject naar mijn gevoel is een flexibele regeling voor de kinderen dat je zelf onderling tot stand laat komen ipv pogen via de rechter delen van het ouderschap trachten te ontnemen. Hulpverleners behalen betere resultaten in conflictpreventie dan 2 avocaten die elk op hun beurt het belang van hun client verdedigen. Eigenlijk lees ik hier zelfs zeer weinig over conflict of haat tegen over elkaar en dat zou ik met je beschreven doelen voor ogen koesteren.

Samengevat: alles mbt de kinderen zou ik pogen buiten de rechtbank om onderling te regelen en dat ook zijn tijd te gunnen. Als dat lukt zal je later vaststellen dat je advocaat niet eens zoveel werk heeft moeten presteren om het voor elkaar te krijgen wat je wil.

RR

riksken geeft in zijn vraag reeds heel belangrijke informatie:

hij woont 10 jaar FEITELIJK samen met zijn partner.
qua verdeling goederen is het dus GEEN SCHEIDING, maar enkel een zuiver uit onverdeeldheid treden van 2 mensen.
Je kan wel in een kortgeding om dringende maatregelen verzoek ter bescherming van de financieen en goederen omwille van haar psychische toestand. Dit kan bijvoorbeeld gaan om budgetbegrenzing.

voor het welzijn van de kinderen kan je ook om voorlopige dringende maatregelen verzoeken in een kortgeding. Dit zou kunnen inhouden dat de omgang met de moeder omgezet wordt in regelmatig omgangsrecht (zonder overnachtingen) en dat ze voorlopig bij jou verblijven zodat de kinderen de nodige gemoedrust terug krijgen en hun moeder in positieve omstandigheden kunnen ontmoeten. Deze regeling maakt ook mogelijk dat hun moeder tot rust komt en de nodige medische opvang kan krijgen.
Neem best een advocaat. Na dit kortgeding kan je dan de omgangsregeleing en verblijfsregeling aanvatten bij de jeugdrechter.
Om dit verzoek te staven kan je o.m. een psychiatrische expertise aanvragen van je partner. Probeer deze zaken in een atmosfeer van bezorgdheid om het welzijn van je partner te kaderen. zodat zij de tijd/rust kan krijgen om te genezen, zij later ook weer een stabiel moeder kan worden voor haar kindern.
Sterkte!

Ik woon al 10 jaar feitelijk samen met mijn partner en hebben twee kinderen.

Wij zijn dus feitelijk samenwonenden,zonder enig contract.
Wij hebben geen grote haatgevoelens, zij verwijt mij wel dat ik haar niet genoeg steun geef. Dit terwijl ik verlof neem om gesprekken te voeren met haar begeleiders (dagkliniek reeds 1 jaar)en regelmatig met hen telefoneer over haar toestand. Volgens haar doe ik dit om mezelf "schoon" te laten overkomen zegt zij dan?! Dit is al meerdere jaren bezig is en ik wacht tevergeefs op verbetering van haar toestand. Ik wil gewoon verder, zonder haar want mijn gezondheid begint er zelf onder te lijden en de kinderen begrijpen ook steeds minder van de toestand van hun moeder.

Ik wil dat zij ook verder kan, ze mag van mij de kinderen nog zien enz.. maar volgens mij kan zij niet zelfstandig wonen en zeker niet met kinderen. Als ik met haar een serieus gesprek wil voeren lacht ze mij uit en begint ze ruzie te maken, te schreeuwen en zegt dat ik haar toch niet zal verlaten. Ze beseft de ernst nog niet eens.. . Ivm dat geld opmaken koopt ze dingen als aquariums, vazen, schilderijen, lampen, enz.. dingen die wij niet nodig hebben dus. Ik heb de limieten van haar bankkaart reeds enkele keren aangepast, maar achter mijn rug om loopt ze naar de bank om dit weet te laten veranderen. Ik heb reeds een rekening op mijn naam genomen waar ik mijn loon op laat storten. Ik heb ook vernomen dat haar werkgever haar wil ontslaan wegens medisch ongeschikt. Ik heb haar voorgesteld om naar de vakbond te stappen maar dat intersseert haar niet zegt ze.

Ik heb nu een website gevonden Similes.be voor partners en familie van psychiatrische patiënten en ik ga daar mijn licht eens opsteken en een afspraak bij een advocaat maken.


Bedankt voor de info allemaal.

Onlangs nam ze zelf ontslag uit die kliniek

Rechters komen inzake verblijfsregelingen tot een uitspraak waar ieder zich moet aan houden. Dat blijft zo tot een volgende rechter weer tot hetzelfde komt.
Wat ga je inzake verblijfsregeling bij een rechter zoeken?

Als een heel team van psychiater, psychologen en andere hulpverleners haar niet, ook niet om medisch-gezondheidsredenen kunnen overtuigen om goede raad op te volgen, dan mag je verwachten dat haar advocaat zal bijstaan in haar eisen en zeker als het om zekerheden vb. een verblijfsregeling die reeds uitgesproken zijn.

Je mag eraan beginnen om juridich te bewijzen dat haar toestand op die ene vrijdagavond om 18u het niet toeliet om de kinderen af te geven conform het vonnis !! en die bewijslast komt wel degelijk bij de vader te liggen. Het risico om zo in een negatieve spiraal terrecht te komen is m.i. niet gering. De kans om dus iets te bekomen wat men juist niet wil en vermoed dat dit vanuit een zekere bezorgdheid tot stand komt om juist op die momenten ZELF te kiezen voor zekerheid en als het ware op die momenten ZELF in te staan voor "veiligheid". De ministers Vandeursen en De Clerck hebben nu eenmaal een protocol ondertekend wat maakt dat je als ouder best zich aan de wet (en dus ook aan de uitgesproken verblijfsregelingen) houd. zie ook http://www.juridischforum.be/forum/view ... 392#p95392" onclick="window.open(this.href);return false; Je mag verwachten dat advocaten in de toekomst naar de mond gaan praten van definities en terminologie van dergelijke protocollen of dewelke vervat zitten in omzendbrieven inzake partnergeweld. Dat zijn voor hen juist de handvaten die ze nu hebben. Een niet te onderschatten probleem lijkt mij hier de lange duur te zijn, niet alleen de komende dagen, niet alleen de komende weken maar zeker waar staat het (gebroken)gezin binnen 1,5 jaar?

RR

‘ik wil vertrekken...Het huurhuis staat op mijn naam‘ houdt in dat u de huur kan opzeggen zonder medewerking van uw partner.

“Art.374.§ 1. Wanneer de ouders niet samenleven, blijven zij het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen en...Bij gebreke van overeenstemming over de organisatie van de huisvesting van het kind, over de belangrijke beslissingen betreffende zijn gezondheid, zijn opvoeding, zijn opleiding en zijn ontspanning en over de godsdienstige of levensbeschouwelijke keuzes of wanneer deze overeenstemming strijdig lijkt met het belang van het kind, kan de bevoegde rechter de uitoefening van het ouderlijk gezag uitsluitend opdragen aan één van beide ouders...Hij bepaalt de wijze waarop de ouder die niet het ouderlijk gezag uitoefent, persoonlijk contact met het kind onderhoudt...”(Burgerlijk Wetboek).

Zodra het samenleven met uw partner ophoudt dient u de verdere uitoefening van het ouderlijk gezag door de Jeugdrechter te doen regelen.

“Art.374.§ 1. Wanneer de ouders niet samenleven, blijven zij het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen en...
...
Zodra het samenleven met uw partner ophoudt dient u de verdere uitoefening van het ouderlijk gezag door de Jeugdrechter te doen regelen.

Nee om de verdere uitoefening van het ouderlijk gezag te doen uitoefenen dient niemand een jeugdrechter te vatten om dit te doen regelen. Nu wens ik zelf te nuanceren als de andere ouder hardnekkig blijft volharden in het niets meewerken dan heb je geen keus, maar of een rechter dan de oplossing is... who knows

Laat ons zo stellen: stel je woont samen maar je geraakt over een gezagskwestie er niet dadelijk uit: vb. mag onze 14 jarige dochter met haar vriend naar Rock Werchter van vrijdag tot zaterdag? Hiervoor is een jeugdrechter die hier de ouders kan bijstaan of ze nu samenwonen of niet. De praktijk is minder fraai: Van zodra één ouder de andere ouder voor de jeugdrechter daagd meestal bijgestaan door advocaten heeft dit bijna altijd een grote invloed op het onderling respect tussen ouders. Het is m.a.w. niet meer de ouders die de zaken regelen, maar de rechter (en zijn gevolg zoals deurwaarder, politie, ...) waarbij het niet zelden ontaard in een soort van langdurige loopgravenoorlog waarbij de advocaten als goedbetaalde soldaten fungeren.

m.i. hoeft dit risico hier op dit ogenbik niet aan de orde te zijn. Depressie zal allicht of mogelijks ook inhouden dat men op die momenten niet echt intresse heeft voor de kinderen. Als bij beide ouders de gedachte kunnen behouden blijven dat als de intresse er is de ruimte er ook voor is lijkt mij van groot belang. De poster gaat contact op te nemen met similis en dat lijkt mij een zeer goed idee om te informeren hoe men de beste verstandhouding kan behouden als ouder, ook al heeft een ouder een geestesziekte.

twee kinderen. ... Wij hebben geen grote haatgevoelens, zij verwijt mij wel dat ik haar niet genoeg steun geef. ... en regelmatig met hen telefoneer over haar toestand. ... Ik wil dat zij ook verder kan, ze mag van mij de kinderen nog zien enz.. maar volgens mij kan zij niet zelfstandig wonen en zeker niet met kinderen.

M.i. zou het wel eens kunnen dat er geen lijn in te trekken is wat ze zelf wil en uitvoert inzake haar zorg en opvoedingstaken als ouder. De ene week zus, het andere moment zo. Juist door er ZELF redelijkerwijs op een dynamische wijze voor te zorgen dat de ouderlijke band zo goed als mogelijks behouden blijft is m.i. een blijk van goede wil en haar te steunen. Je mag er m.i. vergif op innemen dat als je de zaak inzake de kinderen gejuridiseerd wordt met het oog op "veiligheid ed.", er een ongelegen moment gaat komen dat ze gaat eisen dat de strakke regeling moet toegepast worden en haar advocaat zal haar bijstaan.

Wat je misschien kan doen is een soort logboek gaan bijhouden. Dit logboek kan dan later, mocht het toch tot een procedure komen, mogelijks als stuk worden ingebracht zodat de rechter een duidelijke kijk heeft over het scheidingsverloop en geleverde inspanningen om het respect voor de ouder-kind band voor beide kinderen maximaal te vrijwaren ondanks de geestesziekte.

RR

M.i. zou het wel eens kunnen dat er geen lijn in te trekken is wat ze zelf wil en uitvoert inzake haar zorg en opvoedingstaken als ouder. De ene week zus, het andere moment zo. Juist door er ZELF redelijkerwijs op een dynamische wijze voor te zorgen dat de ouderlijke band zo goed als mogelijks behouden blijft is m.i. een blijk van goede wil en haar te steunen. Je mag er m.i. vergif op innemen dat als je de zaak inzake de kinderen gejuridiseerd wordt met het oog op "veiligheid ed.", er een ongelegen moment gaat komen dat ze gaat eisen dat de strakke regeling moet toegepast worden en haar advocaat zal haar bijstaan.

Wat je misschien kan doen is een soort logboek gaan bijhouden. Dit logboek kan dan later, mocht het toch tot een procedure komen, mogelijks als stuk worden ingebracht zodat de rechter een duidelijke kijk heeft over het scheidingsverloop en geleverde inspanningen om het respect voor de ouder-kind band voor beide kinderen maximaal te vrijwaren ondanks de geestesziekte.
RR

Dat klopt als ik haar vraag wat ze wil en hoe ze de toekomst verder ziet, weet ze geen antwoord. En inderdaad, dat is mijn vrees ook, als ze haar eenmaal door een advocaat gaat laten bijstaan is het laatste restje verstandhouding verloren.

Wat betreft die "kleine ongevalletjes met de auto" + "sterke medicatie"

De arts heeft de plicht om zijn patiënt ervan in te lichten dat zijn lichamelijke of geestelijke toestand niet meer in overeenstemming is met de medische minimumnormen (art. 46 KB 23 maart 1998). Deze moet op zijn beurt zijn rijbewijs inleveren bij de bevoegde overheid, binnen de vier werkdagen na de in kennis stelling ervan.

Zie:
http://www.belgium.be/nl/mobiliteit/rij ... chiktheid/" onclick="window.open(this.href);return false;

Voor kinderen van een ouder met een psychiatrisch ziektebeeld, bestaat
http://www.koppvlaanderen.be/" onclick="window.open(this.href);return false;

U kunt desgevallend ook een gedwongen opname overwegen , alhoewel dit zeker niet de verstandhouding met uw partner ten goede zal komen.

De collocatie - niet dringend via vrederechter of dringend via politie/ parket is steeds na onderzoek door een geneesheer.
In een aantal gevallen kan het niet meer anders.
Deze maatregelen zijn er om de persoon en zijn omgeving en de maatschappij te beschermen.
Ik heb in andere postings al een uitleg gegeven.
Er zijn een hele boel maatregelen die naast deze en samen met deze kunnen genomen worden.
Verbod op hebben rekening - handelingsonbekwaam --- uitgesproken door rechtbank ( verkwister) ... kan allemaal.

Ik kan perfect aannemen dat het leven met een vb 'borderliner' of schizofreen van 'niet leuk' tot 'dramatische' kan gaan.
Ik spreek hierover met verschillende vormen van ervaring.
Wat steeds moet blijken is ... dat men op de persoon geeft maar dat het niet anders kan en dat men er ook daarna nog voor die persoon is.
Men reageert tegen de ziekte niet tegen de persoon.
In een aantal gevallen is 'begeleid wonen' een oplossing en geeft de andere familieleden terug de kans om op adem te komen zonder elke keer geconfronteerd te worden met ....vul zelf maar in.

Ik treed Fransiscus bij. In feite gaat het hier niet over relationele problemen tussen twee mensen, maar een ziekte die veroorzaakt dat een persoon niet adequaat meer functioneert. En een potentieel gewaar voor zichzelf én de kinderen kàn worden als er niet medisch ingegrepen wordt. Niet vergeten dat er een verschil is tussen endogene en situationele psychische problemen. In geval van een endogene depressie bijvoorbeeld kan een patient er niet op z'n eentje uit geraken zonder echte medische behandeling. Alle mogelijke sociale, medische en juridische middelen moeten dan aangewend worden om de situatie te stabiliseren voor alle partijen. Zowel beide partners als en vooral de kinderen.
Het is niet de eerste keer dat een persoon met zware psychiszche problemen op een dag onherroepelijke daden stelt...

Onlangs nam ze zelf ontslag uit die kliniek

Hoe zit het praktisch juist in elkaar eylis?

Ik kan perfect aannemen dat het leven met een vb 'borderliner' of schizofreen van 'niet leuk' tot 'dramatische' kan gaan.
...In een aantal gevallen is 'begeleid wonen' een oplossing en geeft de andere familieleden terug de kans om op adem te komen zonder elke keer geconfronteerd te worden met ....vul zelf maar in.

Ja, ik kan me inbeelden dat gezonde mensen (ook) hun geduld kunnen verliezen, dus op jezelf letten en steeds een beetje reserve geduld bewaren zodat je niet over de rooie gaat is zeker een must. En ja, de wetten zijn gemaakt om ze nuttig toe te passen dus goed inlichtingen inwinnen lijkt mij noodzakelijk.

Maar wat win je met een strijd (om vb. de moeder tegen haar wil in op te laten sluiten) als na 1 week of na 1 maand de patient terug vrij komt? juist, je wil terug veiligheid en bescherming gaan zoeken... maar waar vind je die dan? Bij haar kenissen- of vriendenkring? bij haar arts? of nog erger... bij haar advocaat want dat zal mogelijk de enige zijn die je via Uw advocaat op termijn van juiste informatie zal voorzien over haar gezondheidstoestand als ze voor je deur staat terwijl je ze al een tijdje niet meer gezien hebt met de boodschap... MEEGEVEN DIE KINDEREN! NU! en voorspelbaar als de volgorde van een rood licht... je mag op die dagen niet meer mee.

Misschien kan je je licht naast similes/kopp ook eens opsteken en eens een gesprek met de sociale dienst van de lokale politie (zoals Fransiscus stelt: "in een aantal gevallen kan het niet meer anders") vragen en eens aanhoren hoe men het aanpakt om ook op termijn het wederzijdse ouderlijk respect te kunnen behouden.

RR

Komt er idd nog bij als ex-partner heb je geen recht meer op informatie...
Gegeven situatie koppel woont samen - opname van een van hen.
alle info naar partner.
Daarna koppel uiteen --- nog meerdere opnamen.
Binnengebracht door ex-partner samen met de vader en 2 vrienden van beiden (zachte dwang).
(Dat zijn ook de 4 mensen die dagelijks/regelmatig op bezoek komen. Gezien zorgwekkende toestand wordt er door ex-partner info gevraagd (hebben samen een kind). Info wordt geweigerd aan ex-partner ook al krijgt kind het daardoor heel moeilijk.
Antwoord: Als de patiënt toestemming geeft dan wel ... iemand die psychotisch is?? moet dan toestemming geven ....

Antwoord: Als de patiënt toestemming geeft dan wel ... iemand die psychotisch is?? moet dan toestemming geven ....

Dat heb ik al ondervonden toen ze in die dagkliniek zat, ik kon enkel een gesprek met de begeleiders en dokters IN het bijzijn van de partner. Met als gevolg kinderlijke woordenwisselingen haar kant omdat ze niet voor rede vatbaar was. Wat kom ik hier doen dacht ik dan telkens?! Ik kon nooit een apart gesprek krijgen met de begeleiders alleen.

Alvast bedankt nogmaals voor de info.