Pagina 1 van 1

uit elkaar bij wettelijk samenwonen

Geplaatst: 09 okt 2010 11:47
door wdc
hallo,
wij zijn wettelijk samenmonend sinds 2004 en hebben 2 kindjes ( '04 en '06).
in 2007 hebben we samen een huis gekocht dat betaald is door de verkoop van mijn woning en een lening op beide partners hun naam (mijn vader heeft ook ongeveer €25000 bijgelegd). Nu is er sprake van uiteengaan.
mijn vriendin heeft sinds 2004 geen inkomen gehad ( enkel een klein jaar als onthaalouder gewerkt en toen ongeveer €400 onkosten vergoeding verdient, daarbuiten alleen uitkering getrokken vrijgestelde voor opvoeding kindjes.) Heeft mijn vriendin recht op de helft van de woning, als zij erin blijft wonen moet ik dan verder blijven betalen, hoe wordt de inboedel verdeeld (auto, huisraad, mijn spaarrekening)?
alvast bedankt voor de reactie's
wdc

Re: uit elkaar bij wettelijk samenwonen

Geplaatst: 09 okt 2010 18:57
door wanton
Wettelijk samenwonenden leven in een stelsel van scheiding van goederen. Ieder heeft en houdt het zijne. Wat niet kan bewezen worden als een eigen goed wordt verondersteld van ieder voor de helft te zijn. Een spaarrekening op uw naam is van U.
Voor het huis , hoop ik dat niet beschreven staat dat ieder de helft betaald heeft. En dat jij kan bewijzen dat jij het bedrag van verkoop hebt ingebracht plus de bijdrage van uw vader. Dan kan jij die recupereren. Indien U het huis wilt behouden zal je wel aan uw ex moeten vergoeden wat zij heeft meebetaald van de lening , in principe de helft.

Re: uit elkaar bij wettelijk samenwonen

Geplaatst: 11 okt 2010 22:03
door wdc
Bedankt voor de reactie, khoop dat we onze relatie nog kunnen redden maar het is leuk om te weten dat ze niet met alles kan gaan lopen
Nog een vraagje hierover : is bewijzen dat ik het betaald heb voldoende om te zeggen "dat is van mij" ? ( betaald van mijn zichtrekening, we hebben ook een gemeenschappelijke rekening).
Mvg

Re: uit elkaar bij wettelijk samenwonen

Geplaatst: 12 okt 2010 18:51
door wanton
Bewijs dat jij betaald hebt via uw zichtrekening mag voldoende geacht worden.