levenslang feitelijk samenwonen en erfenis

[gasgeven]

stel: een koppel woont 40 jaar samen, er is geen samenlevingscontract noch huwelijk en een van de partners is eigenaar van het huis en de andere partner woont in. De partner die eigenaar van het huis is heeft ook een kind uit een vorig huwelijk. Samen hebben ze geen kinderen. De partner die inwonend is, is kinderloos. Stel dat de partner die eigenaar van het huis is komt te overlijden. Gaat dan de partner die al 40 jaar inwoont ook erfgenaam zijn of enkel het kind? Moet de partner die al 40 jaar inwoont het huis uit?

Is voor feitelijk samenwonenden ook een soort zekerheid op basis van het feit dat ze al heel lang samenwonen?

[roharro]

De partner in uw voorbeeld is juridisch een vreemde voor de huiseigenaar met kind. Die erft dus NIETS en heeft geen enkel recht om in het huis te mogen blijven. Het kind erft alles.
Lang feitelijk samenwonen opent geen enkel recht.
Mits testament kan wel één en ander geregeld worden. Maar de erfenisrechten zijn het hoogte tarief: datgene van toepassing tussen vreemden.

[eylis]

neen, daar is inderdeed géén enkele zekerheid: de wetgeving volgt hierin de oorspronkelijke napoleontische wet:
Les concubins dépassent la loi: la loi dépasse les concubins.

Kort vertaald:
Samenwonenden (in concubinaat) negeren de wet, de wet negeert de samenwonenden (in concubinaat).
de partner moet het huis uit en zal ook nog moeten bewijzen dat zijn/haar meubels van haar/hem zijn.

Het lijkt me niet meer van deze tijd dat mensen 40 jaar samenleven (en dan nog met een kind uit een vorig huwelijk) en dan niet gewoon even een wettelijke samenlevingscontract laten registreren bij notaris en gemeente.
Dan is er wel een minimun aan bescherming. Zoals ook van de gezinswoning bijvoorbeeld.

[wanton]

Indien die mensen niet wensen/kunnen trouwen , moeten zij zich als 'wettelijk samenwonenden' laten registreren bij de burgerlijke stand van hun gemeente. Een samenlevingscontract is zelfs niet nodig. In dit geval erft de niet-eigenaar toch het levenslange vruchtgebruik van de woning. Die kan dus blijven wonen. Verder erft die wel niets en moet ook geen successierechten betalen. Dit is de meest eenvoudige manier.


Roharro , toch even dit. Feitelijke samenwoners , die via testament van mekaar erven , betalen de successierechten 'rechte lijn' : 3/9/27%. Wel moet men minstens één jaar samenwonen.

[iness]

een koppel woont 13 jaar feitelijk samen, er is geen samenlevingscontract noch huwelijk en een van de partners is eigenaar van het huis en de andere partner woont in.
Ze hebben samen 1 zoon van 8 jaar. Geen andere kinderen uit vorige relaties.
Stel dat de partner die eigenaar van het huis is komt te overlijden.
Wat gebeurt er met de overlevende partner ?
Kan die dan in het huis blijven wonen ? tot hun gezamelijk kind meerderjarig is ?

[wanton]

Dat koppel zou zich zo snel mogelijk moeten laten registreren als wettelijk samenwonenden. Dit gebeurt door een registratie op het gemeentehuis. In dat geval erft de partner automatisch het vruchtgebruik van de woning en kan die levenslang blijven wonen. Nu erft die partner niets , en gaat de erfenis dus volledig naar de zoon. De overlevende partner is dan wel beheerder van die nalatenschap tot de meererjarigheid , en kan zolang blijven wonen. Maar daarna is er geen enkele garantie.
Er kan wel een testament gemaakt worden ten gunste van de andere partner , maar daar moet rekening gehouden worden met de rechten en voorbehouden deel van het kind.

[iness]

Ik apprecieer je reactie.

Idd wij zouden ons moeten laten registreren als wettelijk samenwonenden. MAAR ik wou vanaf het begin volledige scheiding qua goederen ( Ik was al eens gescheiden) Hebben elkaar laat ontmoet. Hij had huis en ik had een huis. Ik ben bij hem gaan wonen en ik verhuurde mijn huis ondertussen. Drie jaar geleden verkocht ik mijn huis. Wij bleven samenwonen in zijn huis. Ik erf inderdaad niets, maar het enige dat ik zou willen is hier blijven wonen tot onze zoon meerderjarig is. Als beheerder zal dat lukken blijkbaar. Dat is het enige dat ik wil. Tot onze zoon meerderjarig is.
Het enige dat ik niet wil is dat het huis verkocht wordt bij overlijden van de partner, als dat gegarandeerd is, is het voor mij in orde.

Daarna, gun ik het mijn zoon, het is zijn erfenis.