JuridischForum.be

Mijn situatie:
Sinds 2008 ben ik eigenaar van een woning, waar ik sinds begin 2009 gedomicilieerd ben, samen met mijn dochter die dat jaar geboren werd.
Een groot deel van mijn meubels staat daar, ik heb een verzekering lopen op het huis (inboedel & pand), ik heb de nutsrekeningen betaald tot vorig jaar. Sinds dan woont de meter van mijn dochter er ook (toch geen probleem, het huis is groot genoeg met 3 slaapkamers), om het huis niet leeg te laten staan. Concreet heb ik er niet heel veel tijd doorgebracht, omdat ik met mijn dochter de tijd spendeerde in het huis van haar papa, tot voor kort mijn partner.
Verder neem ik quasi alle kosten van mijn dochter op mij: verzekering, mutualiteit, onthaalmoeder, schoolrekeningen, het grootste deel van haar kleding en schoentjes, ... Haar vader betaalt occasioneel een doktersbezoek en de apotheek, koopt af en toe ook wel eens kleertjes of een speeltje, maar niet meer dan dat.

Hoewel ik nog alle pogingen zal ondernemen om onze relatie te herstellen, zit het er dik in dat onze wegen zich toch zullen scheiden.

Gezien de situatie met mijn schoonouders (wonen naast mijn partner, bezitten ook het huis waarin mijn partner woont), en hun levenswandel, zie ik volledig co-ouderschap absoluut niet zitten. Ik vraag mij af in welke mate ik daar wettelijk toe verplicht kan worden, gegeven de feiten hierboven. Ik kan uiteraard niet ontkennen dat wij het grootste deel van de tijd samen hebben doorgebracht, en dat ons gezinsleven zich wel degelijk bij mijn partner afspeelde. Maar, mijn partner spendeert amper alleen tijd met onze dochter, en daarom ben ik niet akkoord. Als hij een half uur bij haar is, is het er al teveel aan, en trekt hij naar zijn ouders.
Momenteel hebben we een vaste regeling dat onze dochter op dinsdag en donderdag (na school en de nacht) bij zijn ouders is, die regeling mag van mij blijven bestaan. Mijn partner werkt meestal op zaterdag (is 1 zaterdag op 5 thuis), ik wil hem desnoods ook het weekend van zijn vrije zaterdag onze dochter geven. En voor de vakantie wil ik ook een billijke regeling treffen. Maar daar blijft het dan ook bij.

Heb ik kans van die regeling er zo door te krijgen? Is het feit dat ze al die tijd bij mij gedomicilieerd is geweest en dat ik alle rekeningen heb betaald een argument? Is het feit dat hij geen eigen woning bezit noch huurt, en dat hij geen rijbewijs heeft een argument?

co-ouderschap hebben jullie standaard sowieso. Dit gaat over het gezag dat jullie samen delen.
Verblijfsco-ouderschap moet door de rechter onderzicht worden als één van de ouders daarom vraagt.
Weet dat er zeer gegronde redenen moeten zijn om dit te weigeren.
Weet ook dat het gedrag van een ouder (in dit geval de vader) zeer kan en mag verschillen in de situatie waarin de 2 ouders nog een koppel vormen en later als de ouders "alleen" door het leven gaan.
Hiermee wil ik zeggen: als een vader zich volgend het klassieke rolmodel gedraagt tijdens de relatie (opvoeding overlaten aan de moeder)
dit niet wil zeggen dat de vader, wanneer hij als allen-ouder voor het kind moet zorgen, dit niet zal kunnen, of niet zal leren.
Vaders groeien in die rol en lukken daar ook in.

".........Is het feit dat ze al die tijd bij mij gedomicilieerd is geweest en dat ik alle rekeningen heb betaald een argument? Is het feit dat hij geen eigen woning bezit noch huurt, en dat hij geen rijbewijs heeft een argument?........."
Nee, dit zijn absoluut geen argumenten... er zijn veel ouders die geen huis bezitten en geen rijbewijs hebben: dat doet geen afbreuk aan het feit dat ze een kind perfect kunnen opvoeden...

Bedankt voor uw reactie.

Zijn vader en hijzelf hebben volgens mij een alcoholprobleem, er is een inwonende gehandicapte tante die zorgbehoevend is, zijn vader is diabeet en zijn moeder hartpatiënte, en verder heeft hijzelf geen regelmatig uurrooster, waardoor ik er, buiten bovenvermelde dagen niet op kan rekenen dat hij zelf als vader voor onze dochter zorgt.
Ik begrijp niet goed waarom dat co-ouderschap er standaard is. Buiten het feit dat er sprake is van erkenning door de vader, heeft hij er eigenlijk administratief niets mee te maken.

Ik maak mij met het rijbewijs alleen zorgen omdat zijn huis in the middle of nowhere is, als er iets met haar zou gebeuren geraakt hij niet in eens binnen het half uur bij een normale huisarts, laat staan een ziekenhuis...

co-ouderchap is bij wetgeving een vaststaand feit: jullie dragen samen de opoedkundige autoriteit voor jullie kind: dwz: jullie nemen samen beslissingen over jullie kind.
Wat jij niet ziet zitten, is het verblijfsco-ouderschap.
als ik je argumenten overloop, kan ik je weinig hoop geven dat deze doorslaggevend zijn om de vader het verblijfsco-ouderschap duidelijk te weigeren:

ik overloop ze even:
- "Zijn vader en hijzelf hebben volgens mij een alcoholprobleem":je hebt dar een vermoeden van, maar is er al daadwerkelijk vaststelling gedaan (politie PV) van duidelijke kinderverwaarlozing door ernstige dronkenschap? een Alcolholprobleem is niet noodzakelijk indicatie van kinderverwaarlozing. Er zijn massa's ouders met een alcoholprobleem die toch nog behoorlijk voor hun kinderen zorgen (als ze tenminste niet dronken achter het stuur kruipen met een kind in de wagen)
-"er is een inwonende gehandicapte tante die zorgbehoevend is, zijn vader is diabeet en zijn moeder hartpatiënte" Een jeugdrechter zal zieke of gehandicapte ouders en familieleden niet evalueren als een gevaar of obstakel voor behoorlijke opvoeding. Dacht je dat alleenstaande ouders met diabetes, een hartkwaal of een handicap hun kinderen wordt ontnomen?
- Een onregelmatig uurrooster is ook geen geldige reden om verblijfsco-ouderschap te weigeren; De vader kan en mag zelf oplossingen zoeken om jullie kind op te vangen terwijl het bij hem verblijft.
- rijbewijs/huisarts/ziekenhuis: er zijn heel veel ouders met kinderen die zo leven en toch lukt het hen ook om oplossingen te zoeken. ook dit is géén absoluut argument om verblijfsco-ouderschap te weigeren. Je kan er wel je bedenkingen bij hebben; Maar de vader kan zelf oplossingen zoeken hiervoor.
en het lijkt me dat je moeilijk kan plaatsen dat de vader de practische organisatie van het verblijf van jullie kindje ook effectief kan en zal realiseren.
Het is niet omdat hij het nooit heeft moeten doen dat hij niet in deze rol kan groeien.

en wat je zegt over het vaderschap: erkenning door de vader. en wat dat dan administratief er mee te maken heeft.
De huidig wetgeving aanziet de vader als een evenwaardige belangrijke persoon in de opvoeding van het kind. Dan begrijp je dat co-ouderschap de standaard is... Het is in de wet beschreven. Lees die wetgeving aandachtig.