oplossing gezocht

[mama&kindjes]

Hallo,
Ik ben vrij nieuw op dit forum en hoop dat iemand misschien raad weet met mijn probleem.
Ik ben een jonge vrouw en woon samen met mijn partner, wij hebben samen twee kindjes.
Enkele jaren geleden is hij een bvba begonnen waar ik 10% van de aandelen van kreeg.
Op dit moment draait die bvba enorm slecht en stevenen we af op een faillissement. wij hebben beiden hier veel geld ingestoken en werken beiden voor de bvba.
Ik ga helemaal niet akkoord met het dagelijks bestuur van de bvba en kan niet meer akkoord gaan met de handelingen die hij neemt.
Hij vindt ook dat ik hier helemaal geen zaken mee heb aangezien het zijn zaak is. Ik sta achter wel borg bij de bank voor een gedeelte van de leningen.
Ook privé loopt alles niet echt naar wens. Zo zijn er niet alleen de financiële problemen, maar is mijn partner steeds meer geweldadig naar mij.
Hij beledigd mij constant en is ook fysiek gewelddadig.

Voor de opvoeding van de kindjes sta ik er grotendeels alleen voor daar hij er, mijns inziens, niet naar omkijkt. Mijn oudste heeft bang van hem en als hij zijn papa ziet kruipt hij tegen mij en wil hem niet aankijken.
Mijn partner is wel niet gewelddadig naar de kinderen toe.

Graag wil ik uit deze relatie stappen, maar ik heb enkele vragen naar enerzijds de financiële afwikkelingen hierrond.
We hebben samen een huis gekocht en hebben leningen afgesloten bij de opstart van de zaak.
Ik sta borg voor verschillende van deze leningen.

Verder wil ik ook graag weten wat de gangbare zaken zijn qua omgangsrecht?
Ik geloof niet dat mijn partner gewelddadig zou zijn naar de kinderen toe, maar aan de andere kant zou ik vroeger ook nooit geloofd hebben dat hij gewelddadig naar mij zou zijn...
Ook laat ik de kinderen liever niet bij hem achter, daar hij nog nooit alleen voor hen gezorgd heeft....

Dit klinkt misschien allemaal wat vaag en ik wil zeker niet alle schuld bij mijn partner leggen.
Ik zou gewoon graag de beste beslissing nemen in het belang van de kinderen

[JPV]

Persoonlijk is er voor mij geen sprake van "steeds meer" gewelddadig. Vanaf het minste fysieke geweld is dat er te veel aan. Ik kan verstaan dat iemand onder veel stress staat en dat er moreel wel wat "geweld" is (met haakjes, maar zonder het te willen minimaliseren) wegens zichzelf niet meer onder controle hebben, maar fysiek is té.

Ik denk dus dat elke persoon je hier wel gelijk zal geven dat je de relatie best stopt, los van het financiële luik, wat bij geweld eigenlijk al geen rol meer zou mogen spelen (onder het motto van: liever financieel wat pijn dan fysiek).

Het gangbare is echter wel dat beide partners samen kijken voor de kinderen, week om week. Bij onderlinge overeenkomst of gegronde redenen kan daarvan afgeweken worden. Jij hebt zeker een gegronde reden, op voorwaarde dat je dit kan bewijzen. PERSOONLIJK zou ik dus aanraden om bij elke geweldpleging van je partner de politie in te lichten. Dat zal je helpen gegronde redenen te vinden.

Op financieel vlak zal het sowieso, indien het faillissement nakende is, een zware dobber zijn. Hoe je dat moet aanpakken is afhankelijk van je financiële toestand:
- wat is je borgstelling
- wat is je financieel vermogen (wat heb je van bezittingen (huis, eventuele kasbons, ...))
- wat is het vermogen van de bvba
- wat zijn je lopende inkomsten
- wat zijn je lopende kosten
...

Dat is voor ons moeilijk om te bekijken. Als je een vertrouwenspersoon hebt die financieel onderlegd is, kan je dat eventueel vragen. Of stap naar een notaris en vraag of je even daarover kan spreken. Lijst dan eens alles op en vraag hem advies. Als je een goeie notaris hebt, zal die misschien je verder helpen met je vragen. Als je hier op het forum hulp wil daarover kan dat natuurlijk ook, maar dan zal je de financien wel uit de doeken moet doen (wat zelfs anoniem niet altijd vanzelfsprekend is).

[Franciscus]

Bijkomend ga aub eens praten met een vertrouwenspersoon, mag je huisarts zijn of iemand anders maar ik adviseer ook eens contact et nemen met de dienst slachtofferzorg van uw lokale politie. Dit zijn mensen die gebonden zijn aan beroepsgeheim en GEEN politiebevoegdheid hebben. Zij kunnen u helpen.

[roderidder]

Ik denk dus dat elke persoon je hier wel gelijk zal geven dat je de relatie best stopt

Dit lijkt mij mogelijks, meer zelfs waarschijnlijk een ontoelaatbare een vorm van geweld tegen de jonge kinderen! die nu hun beide ouders heel erg hard nodig hebben in de opbouw van hun fundamenten van hun persoon. Gebrekkige fundamenten kan men niet of slechts heel miniem repareren, kortom dat dragen ze hun leven mee.

Om het te staven: http://www.youtube.com/watch?v=wo8LQzVe6Ps" onclick="window.open(this.href);return false;

Als iedere keer je als jonge ouder de wind van voor krijgt je uit elkaar gaat wat wil je dat je kinderen dan later gaan doen?
Kinderen bij 2 of 3 verschillende partners om dan uiteindelijk nog "alleen" in te staan om hun kinderen op te voeden?

Uiteraard is dit een extreem voorbeeld maar we schuiven dermate op naar een "ik" maatschappij waarbij de enigeste waar je (tegen betaling) nog echt steun gaat zoeken in je eigen gelijk je advocaat is.

Nogmaals mijn standpunt is even slecht of even goed als dat van JPV maar met een generale overvieuw gesproken zijn vele jonge ouders uit elkaar gegaan met het idee dat dit het beste is wat ze kunnen doen. Mijn inziens zijn er voldoende hulpverleners die beide ouders samen kunnen gidsen en bijstaan in zowel hun rol als ouder(s) als hoe je een scheiding dient voor te bereiden.

De slechte manier is naar een advocaat gaan en zeggen dat je wil scheiden. De visie van Franciscus kan ik wel bijtreden.

De eerste prioriteit lijkt mij is er samen voor te zorgen dat de vader meer betrokken raakt bij de opvoeding van de kinderen dan nu. Uiteraard is dit een groeiproces waarbij je niet alleen de beslissingen neemt.

Graag wil ik uit deze relatie stappen, maar ik heb enkele vragen naar enerzijds de financiële afwikkelingen hierrond.

Dat kan je volgens mij pas doen nadat de meest voor de hand liggende risico's goed zijn geanalyzeerd en dus ook besproken hebt, kortom nadat je samen alles hebt geregeld hoe je het gaat doen. En zelfs dan nog...

Code: Selecteer alles

Ook laat ik de kinderen liever niet bij hem achter, daar hij nog nooit alleen voor hen gezorgd heeft...

Dit is zo een voorbeeld van een risico. Wat denk je zelf... even naar de rechtbank en de meserie is daarna achter de rug?

samengevat:

Hij beledigd mij constant en is ook fysiek gewelddadig. Voor de opvoeding van de kindjes sta ik er grotendeels alleen voor daar hij er, mijns inziens, niet naar omkijkt.

Dit lijkt mij een uitdaging om daar verandering in te brengen. Als het niet alleen lukt en dat maken we uit je verhaal op is m.i. de volgende stap een zoektocht naar gezamelijk hulp.

RR

[JPV]

het is via studies bewezen dat kinderen door een echtscheiding niet noodzakelijk lijden, roderidder. gelieve je persoonlijke ervaring niet door te trekken naar algemene conclusies.

Kinderen lijden véél meer als ze ouderen fysiek zien slaan.

[Gebruiker21]

Mogelijk zijn de problemen in de relatie net te wijten aan de problemen in de zaak. Ik kan me voorstellen dat een liefhebbende echtgenoot die zijn eigen zaak de dieperik zit ingaan, zo gespannen en zo gestresseerd raakt, dat hij soms de zelfcontrole verliest. OK, voor geweld is er geen excuus goed genoeg om dit goed te praten...

In mijn "sector" zijn er veel zelfstandigen, maar net om dit soort drama's te vermijden (je weet nooit wat er kan gebeuren), laat ik de "voordelen" van het zelfstandigen-statuut aan mij voorbij gaan. Werken 's avonds en in het weekend... Volgens mij niet gezond voor je gezinsleven...

Aan de topic starter: veel sterkte, en ik ben zeker dat hier mensen zitten die je nuttige, praktische raad zullen kunnen geven.

[roderidder]

@JPV U verwijt mij het trekken van algemene conclusies

U stelt dat kinderen niet noodzakelijk lijden onder de echtscheiding en U stelt aan deze moeder voor dat ze best en citeer U
"Ik denk dus dat elke persoon je hier wel gelijk zal geven dat je de relatie best stopt"
Duidelijk is dat wat je denkt dus niet klopt juist omwille van wat je andere verwijt nl. "het trekken van algemene conclusies"


U tracht door middel van "studies" verder niet echt gespecifierd, aan te tonen dat kinderen niet noodzakelijk onder een echtscheiding lijden.
Dit is met andere woorden ook een algemene conclusie maar U mag mij dit verder duiden welke studie's en welke condities er nodig zijn en vooral of deze specifieke condities hier van toepassing zijn?

RR

[eylis]

jongens kunnen we bij de les blijven...
mama &kindjes heeft op dit ogenblik geen nood aan een debat over het thema, (wat op zich wel zinvol is) maar concrete tips hoe ze dit kan aanpakken.
Er is sprake van geweld en dat moet stoppen.
Voor het escaleert.

[roderidder]

Er is hier ook sprake van geweld tegen de (jonge)kinderen en dat zou prioriteit van de gedachte moeten zijn.

Er staan hier al heel wat nuttige en concrete tips, maar er staat ook slecht of allicht slecht advies (dat van moderator JPV) tussen, meer bepaald inzake best stoppen v/d relatie.

RR

[Vandebos]

Voordat ik de borstel moet bovenhalen wordt iedereen vriendelijk verzocht zich in zijn antwoorden te beperken tot het juridiche aspect van de zaak en de mogelijkheden die dit TS biedt. In een dergelijk geladen dossier is er binnen de ambitie van dit forum geen andere mogelijkheid.

[Franciscus]

Met geweld in een relatie die duidelijk hevig en die excaleert, is er mijn inzien op dat ogenblik maar een oplossing.
Met doktersattesten naar politie.
De dienst Intra-Familaal-Geweld is in de meeste politiezone's voldoende uitgebouwd.
Er moet op dit soort van gedrag een ONMIDDELLIJKE stop worden gezet.
Via politie met arrestatie en voorleiding (jawel) heeft een onderzoeksrechter de mogelijkheid om maatregelen voor te stellen(op te leggen).
Hier wordt in de eerste instantie gekeken naar therapiemodules in eerste instantie voor de dader maar ook voor de slachtoffers.
Degelijke werkwijze heeft WEL een positief effect.
Ook via vrederechter kunnen er nog bijkomende maatregelen worden opgelegd ( art 223 BW)
Er wordt aan (meestal) vrouwen de mogelijkheid geboden door ook zelf aan het probleem' te werken te leren weerwerk bieden en de triggers van dit soort van gedrag te herkennen.
U kan altijd terecht bij:
Dienst nazorg – slachtofferzorg Lange Gasthuisstraat 27/31 2000 Antwerpen ( Ingrid Stals)
tel. 03 338 84 86 of via Nazorg@politie.antwerpen.be
of rechtstreeks bij uw lokale dienst slazo

[roderidder]

Nemen we de definitie van geweld* (college van procureurs generaal) en verwijs naar col03/2006 en col04/2006 alsook een deel van de conclusie** studie van TNO
* Wordt als intrafamiliaal geweld beschouwd iedere vorm van fysiek, seksueel, psychisch of economisch geweld tussen leden van een zelfde familie, ongeacht hun leeftijd.
** http://www.tno.nl/downloads/ARB-rapport-SEP-09071.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

en citeer "De literatuurstudie en het statistisch onderzoek wijzen in de richting van een verband tussen echtscheiding en ziekteverzuim."
Kortom het de doktersbewijzen inzake verzuim (scheiden berokkend algemeen gesproken blijkbaar kwaad aan het welzijn) zou niet niet enkel en alleen mogen werken dat de verwondigen door vb. slagen worden toegebracht maar men dient het in een juridisch kader te zien aangaande wat geweld is in Belgie en hoe men het gedefineerd heeft.

Bij deze blijf ik bij de stelling dat juristen eens moeten leren zien dat het welzijn van de kind dient te primeren in dit soort zaken.
Aan de juristen moet toch niet uitgelegd worden wat een causaal verband tussen oorzaak en schade voor een rechter normaliter te betekenen heeft hé...
Oplossing? Een snelle éénduidige gehele oplossing is er meestal niet. Tracht SAMEN tot iets te komen waar je beide kan achterstaan, dat heeft meer dan eens zijn tijd nodig.
Natuurlijk moet geweld in het gezin (al dan niet gebroken) gestopt worden... of dit nu fysiek, seksueel, psychisch of economisch is... het moet stoppen.

Of scheiden het ware begin van geweld danwel het einde is, is blijkbaar een gevoelig thema voor juristen.

RR

Als bijdrage enkele citaten -blz. 16- uit de conclusie van dat rapport:

Onderzoeksvraag 1:
Wat is in (inter)nationale literatuur bekend over onderzoek naar (een causaal verband tussen) echtscheiding en ziekteverzuim?
De volgende conclusie kan getrokken worden naar aanleiding van de literatuurstudie. Rekening houdend met de diversiteit aan onderzoeken en resultaten, wijst de literatuurstudie
in een richting van een mogelijke samenhang tussen echtscheiding en (hoger) ziekteverzuim.

Onderzoeksvraag 2:
Is er statistisch bewijs voor een verband tussen echtscheiding en ziekteverzuim in Nederland?
Op basis van de statistische resultaten van verzuimgegevens van 2.873.364 werknemers over de periode 2002-2005 en mutaties in de burgerlijke staat kan geconcludeerd
worden, dat de resultaten het verband tussen echtscheiding en een hoger ziekteverzuim bevestigen.
In het jaar van echtscheiding ligt het verzuim gemiddeld hoger dan het jaar ervoor (respectievelijk 8,4 tot 9,1% versus 7,5 en 7,7%). In de jaren na de echtscheiding daalt
het verzuimpercentage naar het niveau van degenen die continu gescheiden zijn (6,7 tot 7,5%).

[Franciscus]

RR met alle respect maar in mijn loopbaan heb ik spijtig genoeg honderden cases van Intra Familiaal Geweld gezien en gelezen.
In de jaren 70 was daar zelfs in de hulpverlening geen aandacht voor. De wetgeving war er zeker ook niet voor aangepast.
(Denk hier maar eens aan het verschil inzake overspel tussen man en vrouw).
En het is juist dat kinderen belangrijk zijn en dat men aandacht moet hebben voor de gevolgen.
Wel net door geweld te laten stoppen verhinderd men dat kinderen dat als voorbeeld in hun eigen relatie gaan overnemen.
In de huidige denkwijze zal men trouwens trachten de het probleem net met alle partijen op een sociale wijze op te lossen dus zowel met vader als moeder als ook de kinderen.
Maar het stoppen van het geweld en de onmiddellijke maatregelen zijn in acute gevallen echter niet uit te sluiten.
Trouwens het blijkt ook uit studies dat het meeste geweld nog altijd van mannen komt.

Heeft men ook gekeken naar het ziekteverzuim bij kinderen in IFG geweld situaties?
Het feit dat de overheid uiteindelijk IETS doet aan dit soort geweld wil toch ook zeggen DAT het nodig is.

[roderidder]

Geef het volgende maar mee in het beeld wat geweld (IFG) zou, ja zou kunnen betekenen. Hier blind voor zijn lijkt mij niet het juiste, net zo min dat het ook niet juist zou zijn om blind te zijn voor blauwe plekken ten gevolge van slaan.

Helft kinderen van gescheiden ouders heeft leerproblemen

Ongeveer één op de twee kinderen van gescheiden ouders moet minstens een schooljaar zittenblijven of zakt af naar een makkelijkere studierichting. Dat blijkt uit nieuwe cijfers. Heeft bijna de helft van de jongeren uit intacte gezinnen een diploma hoger onderwijs, dan is dat bij gescheiden ouders amper 22 procent, schrijven De Morgen en de gedrukte versie van Het Laatste Nieuws.
Gescheiden ouders maken jongeren niet alleen agressiever, ze hebben ook een grote impact op de schoolse resultaten. Dat blijkt uit een studie van professor Koen Matthijs van het Centrum voor bevolkings- en gezinsonderzoek aan de KU Leuven. Het rapport maakt deel uit van een grootschalig onderzoek naar echtscheidingen in Vlaanderen. Voor het luik over de relatie tussen school en scheiden bekeek het team van Matthijs de schoolsituatie van 1.256 tieners.

Grotere gevolgen voor jongens
Al vanaf de start van het secundair onderwijs blijkt er een verschil te zijn. Zo'n 64 procent van de jongens wier mama en papa nog samen zijn, start in het aso. Bij eenoudergezinnen is dat 10 procent minder. Ook de verdere schoolcarrière is problematischer. Bijna dubbel zoveel dochters van gescheiden ouders moeten minstens een jaar overdoen. Bij jongens ligt dat percentage eveneens hoger. Tegelijkertijd zakken de kinderen vaker af naar makkelijkere studierichtingen.

Opvallend: een mama of papa die opnieuw gaat samenwonen beperkt de schade niet, integendeel. Nog niet eens een vijfde van de kinderen uit nieuw samengestelde gezinnen rondt uiteindelijk de hogeschool of universiteit succesvol af. Bij eenoudergezinnen bedraagt dat aantal 24 procent, bij standaardgezinnen 45,6 procent. (belga/tw)
28/02/11 05u05
bron: http://www.hln.be/hln/nl/1265/Belgie/ar ... emen.dhtml" onclick="window.open(this.href);return false;

RR

[roderidder]

Het merendeel van onderzoek naar huiselijk geweld richt zich vooral op geweld van mannen naar vrouwen. Andersom is er weinig onderzoek. Er is (was) zelfs een verhitte controverse binnen onderzoekskringen op dat vlak tussen diegenen die bewijzen hebben aangebracht voor het bestaan van de man-als-slachtoffer tegenover degenen die dat probleem belachelijk maken.

Ik citeer Straus en Gelles (1986): " een belangrijke en verontrustente uitkomst over geweld in Amerikaanse gezinnen is dat in opvallende tegenstelling tot het gedrag van vrouwen buiten het gezin, vrouwen binnen het gezin even gewelddadig zijn als mannen".

Het is een goede zaak dat maatschappelijk steeds meer aandacht gaat naar intra-familiaal geweld.
Minder goed is dat vaders niet vertegenwoordigd zijn in de NGO -niet gouvermentele organisatie's-.

Dit is vragen naar scheefgetrokken situaties en een goed voorbeeld van zo een scheef resultaat hiervan kan U hier lezen.
http://www.vandaag.be/binnenland/84698_ ... eweld.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Als U de huidige denkwijze (30 november 2011) eens kritisch leest dan kan het toch moeilijk anders dan concluderen dat men "de vaders" of meer algemeen de mannen als de geweldenaars te aanzien en zo blind mogelijk blijft voor al het andere.

RR