Ik heb vorige week te horen gekregen van mijn vriendin dat ze onze relatie wil stopzetten. Dit kwam voor mij totaal onverwacht, ik dacht dat onze toekomst "verzekerd" was samen en dat heeft zij - tot dan toe - ook steeds ten volle beaamd. Ik was de man van haar leven en ze was zo gelukkig met wat we samen hadden. Van de ene op de andere dag toont zij zich als een persoon die ik nooit gekend heb, vol leugens en bedrog... Ik ben in choque... nog steeds... Ze wil het blijkbaar smerig gaan spelen en dat had ik nooit of te nimmer van haar gedacht... Hoe naïef blijkt nu...
Mijn radeloos gebroken hart maakt het moeilijk alles helder op een rijtje te zetten... Ik kan niet geloven dat dit gebeurt...
Domicilie=zelfde adres
Huurcontract=beide partijen mee opgenomen
Zij heeft twee kindjes uit vorig huwelijk met omgangsregeling week om week, gaat vlot.
MAAR NU...: Gisteren kwam ze - nadat ze een week was gaan logeren bij haar moeder en géén contact meer onderhield met mij - plots naar huis met een persoon waardoor ik me bedreigd voelde. Haar boodschap kwam neer op "vertrekken, nu..." Ze beweert dat ik haar altijd de garantie heb gegeven dat ik kon weggaan en dat ook zou doen, en dat ik "nu al een week tijd heb gehad"... Ik kan echter nergens terecht, heb amper financiële mogelijkheden om zomaar te verhuizen. Die afspraak tussen ons heeft ook nooit bestaan, is verzonnen.
Véél erger nog is het volgende: ze beweert nu ook plots dat ik haar gemolesteerd zou hebben, dat ik agressief ben en zelfs naar de kinderen toe. Roepen beweert ze. Ik heb nog NOOIT mijn stem verhoffen naar haar kinderen en dat wéét zij... Zij is helemaal NIET gemolesteerd en dat weet zij. Gewoon uit de lucht gegrepen. Ze zal dit proberen hard te maken op basis van het feit dat de buurvrouw 3 maal de politie heeft gebeld omdat het hier ruzie was. Die dame is bejaard en heeft met elke nieuwe buur steeds problemen gemaakt omdat die allemaal te rumoerig zouden zijn (wij wonen hier nog maar 1 jaar...). De huisbaas liet dat op voorhand doorschijnen, maar omdat wij een rustig gezin zijn hadden we daar zo geen moeite mee.
1 van die 3 politie-interventies hebben wij toegegeven dat er ruzie was. De andere 2 ging over gewoon te véél lawaai (kasten ineen zetten is een letterlijk voorbeeld geweest...) en was er geen sprake van ruzie maar de oude buurvrouw dacht van wél. Wij wilden toen aan de wijkagent melden dat zij te pas en te onpas politie belde, hebben het nagelaten te doen...
Ik ben zo verschoten van haar, dat als ze nu deze dingen zit te verzinnen, dat ik geweld op haar zou gepleegd hebben en dat haar kinderen eronder zouden lijden, dat zij nog méér smerig spel gaat spelen en bovenstaande zal proberen te gebruiken als "bewijs" en mij quasi onmiddellijk uit huis kan laten zetten als de vrederechter hierin trapt... Ik moet ook bekennen dat ik een jeugdzonde heb begaan een dikke 10 jaar geleden en toen was er (helaas) wel sprake van een éénmalige keer dat ik mijn toenmalige vriendin heb geslagen en ik heb dat toen ook aan de politie zonder verpinken toegegeven en ook spontaan in behandeling gegaan toen. Ik neem mijn verantwoordelijkheden in het leven en mijn "huidige" partner weet dat maar al te goed. Ik heb haar ook verteld dat dit ooit gebeurd is en dus gebruikt ze blijkbaar mijn zwakke plek...
Voor diegenen die denken nu dat mijn verhaal daardoor ongeloofwaardig is, ik heb daar géén begrip voor. Ik sta recht in mijn schoenen, heb nooit geslagen naar iemand buiten die ene keer. Toen was ik 20, nu 32, ik bedoel maar...
Laat staan dat haar kinderen zouden lijden onder mij...
Ze heeft me gebruikt om van haar man te kunnen scheiden besef ik nu. EOT dateert van deze zomer nog maar... Ze is me beu en wil me weg, akkoord, ik ben daar blijkbaar "ingetrapt".Ze gebruikt haar kinderen nu tegen mij, want volgens haar kan ze hen niet zien omdat ze hier plots niet meer in een veilige omgeving zouden zijn... Dat vind ik nog het laagste van heel haar spelletje... Ziek ben ik ervan, letterlijk ziek...
Zucht hulp... Ik zie morgen pas een advocaat, ben zooo bang nu...
Wat zijn mijn kansen?
Wat kan ik NU doen?
Ik ben gerust bereid te vertrekken, daar gaat het me niet om, maar op deze manier, dat kan toch zomaar niet van vandaag op morgen en op basis van leugens en/of mijn "verleden" en/of een buurvrouw die klaagt over alles dat ze hoort...
Ik besef dat de aanwijzingen niet in mijn voordeel zijn, maar ze zijn gewoon NIET waar en wat ik lees nu op internet en hier, dan blijken "vermoedens" voor de vrederechter voldoende om mij stante pede op straat te zetten voor min. 10 dagen...
Enfin jongens, ik ben onschuldig....!!!! Mocht ik nu weten dat ik boter op mijn hoofd had zou het zo belastend niet voor me zijn. Fout is fout, punt. Maar nu word ik gewoon genaaid en dat voelt walgelijk. IK ben nu degene die zich mishandeld voelt en dat meen ik letterlijk ook...
Bedankt alvast voor jullie antwoorden...
edit: spelling, zinsconstructies.
