JuridischForum.be

In een huwelijk met scheiding van goederen kan één partner een gebouw aankopen voor eigen rekening.
Vreaag: Wordt de andere partner hiervan op de hoogte gebracht? Moet hij/zij de toelating geven? Kan de andere partner deze aankoop tegenhouden?
Hoe wordt de verdeling bij scheiding, of overlijden van de koper gemaakt?
Alvast dank voor reactie

Wordt de andere partner hiervan op de hoogte gebracht?
Nee, ik zou niet weten door wie.

Moet hij/zij de toelating geven?
Nee. De koper moet zijn huwelijkscontract voorleggen.

Kan de andere partner deze aankoop tegenhouden?
Nee. Er zouden enkel gevolgen kunnen zijn als de koper niet eerst heeft bijgedragen aan de kosten voor het gezin en de opvoeding van de kinderen (zijn bijdrage aan de gezinslasten).

Hoe wordt de verdeling bij scheiding, of overlijden van de koper gemaakt?
Het goed moet niet verdeeld worden aangezien er maar 1 eigenaar is. Het goed valt in de nalatenschap van de koper. Zijn erfenis wordt geregeld door de wet en evt. door zijn testament.

Dino,
Dank voor reactie.
bedenking bij 1: de notaris zou de andere partner kunnen inlichten om te controleren of de aankoop wel kan, stel dat de koper niet heeft bijgedragen bij de opvoeding van de kinderen, (uw punt 3) bv: de koper zou alleen kunnen wonen en zijn/haar, gezin in de steek hebben gelaten zonder dat er een scheiding is uitgesproken.., allimentatie schuldig zijn of ander schulden hebben waar de andere partner blijft mee zitten, de gelden die toebehoren aan de andere partner gebruiken voor de aankoop, etc.)
Als ik het goed begrijp kan een partner doen wat hij wil, zonder inmenging van de andere. Hij/zij soupeert alle beschikbare geld op met de aankoop van een eigendom voor zichzelf, later erft de andere partner niets, want de aangekochte eigendom staat op haar/zijn naam.....
De wetgever moet hier tocht wel ergens een stokje voor gestoken hebben?
Een verrekeing bij erfenis, scheiding misschien?
Alvast dank en groet.

Er zijn allerlei constructies mogelijk (en er bestaan allerlei constructies) om te beletten dat iemand iets doet waardoor hij ingaat tegen de belangen van een ander.
Er bestaan in de wetgeving al tal van informatie-verplichtingen.

Die gaan natuurlijk allemaal in tegen de vrijheid van de "zich eventueel misdragende persoon".

Bijgevolg is het een politieke keuze om ergens de grens te trekken tussen wat mag en wat niet mag.

Als men in België trouwt, valt men in een stelsel van gemeenschap van aanwinsten ("scheiding van goederen met gem. van aanw.").

Als men trouwt met scheiding van goederen, moet men al speciale zaken ondernemen ... men gaat er van uit dat die echtgenoten dan ook weten wat ze doen.

Hoe dan ook, de wet beschermt de "goede" echtgenoot tegen de "slechte", want het volstaat de vrederechter te 'vatten' om de goederen van de "slechte" of zijn inkomsten te doen gebruiken voor de bijdrage aan het gezin (art. 221 Burgerlijk wetboek).

Wie getrouwd is met scheiding van goederen, mag nooit het geld van de ander gebruiken om iets te kopen op zijn eigen naam. Ik zeg niet dat het niet kan gebeuren, maar dan is er iets misgelopen bij die scheiding van goederen want hoe is de "slechte" dan aan het geld van de "goede" gekomen?

Dino,
Hier volgt een ingebeeld praktijkvoorbeeld als antwoord op uw laatste alinea.
Stel, mijn vader is 80j en beheert het geld (mijn moeder is geestesziek, of marrokaanse en onder de knoet gehouden of zelfs gewoon ongeinteresseerd in geldzaken. Zij is al een eeuwigheid tevreden want vader zorgt voor alles op een manier dat niemand het beter kan. Hij heeft al het geld op zijn rekening en betaald alle onkosten. In een opwelling op het einde van zijn leven koopt hij zonder medeweten van de moeder, een gebouw, of bv 3xRolls Rolls'en ineens met een deel van het geld van (ja van wie is dat geld eigenlijk.., van alle twee, maar hij beheert het en het staat op een rekening op zijn naam, dus van hem.) De rolls Rolls en het gebouw staan nu op zijn naam, de overschot staat op zijn rekening. Hier is geen sprake van 'de goede' en 'de slechte' want de moeder krijgt/heeft al wat zij hem vraagt, ook na de aankoop.
Dat zal wel een aardig verschil geven bij een sterfgeval van een van de twee, maar verder is er blijkbaar geen vuiltje aan de lucht, noch wettelijk, noch tussen hen beiden. Moest de vrouw toch achteraf in een helder moment bezwaar hebben, al was het maar omdat zij het misschien toch onverantwoord vindt dat een auto niet in de garage kan, dan kan zij er niets aan doen... denk ik nu.

Als je eerstdaags ergens een Rolls'en ziet staan voor een garage, wel dat is deze die niet binnen kan, tenzij je mijn logica overhoop gooit natuurlijk.
Alvast bedankt voor de discutie, en beste eindejaarsgroeten.