JuridischForum.be

Geachte dames en heren,
Beste mensen,

Heden ben ik opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis ergens in Vlaanderen. Aangezien ik daarbovenop ook nog eens recentelijk moest vertrekken uit het appartement dat ik huurde, heb ik mijn domicilieadres in het ziekenhuis laten zetten (dit is slechts tijdelijk, aangezien ik in de nabije toekomst naar een zogeheten 'PSC' – een psychosociaal centrum zal verhuizen). Het is dus zo dat mijn schriftelijke correspondentie (onder meer met mijn advocaat) en overige post momenteel toekomt in het ziekenhuis.

Vanochtend kwamen er twee postpakketten toe op mijn naam. De hoofdverpleegster staat erop dat ik deze in haar bijzijn open. Ik hecht echter zeer veel belang aan mijn privacy en wens mijn persoonlijke levenssfeer gerespecteerd en gewaarborgd te zien.

Mijn vraag is nu de volgende: Kan de hoofdverpleegster mij dwingen om mijn post in haar bijzijn te openen? En wat als ik dit weiger?

Ik dank jullie bij voorbaat.

Met vriendelijke groeten,
M.

Wanneer het psychiatrie betreft, lijkt mij dit wel noodzakelijk in sommige gevallen. In de gevangenis bijvoorbeeld gebeurt er ook screening van de postpakketten.

Wanneer het psychiatrie betreft, lijkt mij dit wel noodzakelijk in sommige gevallen. In de gevangenis bijvoorbeeld gebeurt er ook screening van de postpakketten.

Dag Leen,

Eerst en vooral bedankt voor je antwoord.

Wat jij zegt over de gevangenis, kan ik als voormalig penitentiair beambte volledig beamen, al gelden er daar wel zeer strikte regels voor het openen van poststukken van gedetineerden.

Ik ben echter op vrijwillige basis opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, en het lijkt mij eerder onjuist om dit te vergelijken met een gevangenis. Ik mag hier ook buiten om naar de winkel te gaan, met vrienden uit te gaan in het weekeinde, en dergelijke meer. Ik word wel geacht om doorheen de werkweek de aangeboden therapieën te volgen en hier op die dagen des nachts te blijven slapen, maar het is dus zeker niet zo dat ik hier "opgesloten" zit.

Toen een medepatiënte van mij enkele maanden terug ook een postpakket ontving, heeft zij dit gewoon gekregen, zonder meer. Zij zat toen op het terras, en een verpleegster –niet de hoofdverpleegster waarover ik sprak in mijn oorspronkelijke schrijven– is het haar zelfs persoonlijk komen brengen.

Ook las ik het volgende op het internet:

Het recht op privacy wordt in verschillende internationale verdragen gegarandeerd. In artikel 17 van het VN-verdrag voor Burgerlijke en Politieke rechten uit 1966 staat:

1. Niemand mag worden onderworpen aan willekeurige of onwettige inmenging in zijn privéleven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling, noch aan onwettige aantasting van zijn eer en goede naam.
2. Een ieder heeft recht op bescherming door de wet tegen zodanige inmenging of aantasting.

Ook artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens garandeert deze rechten.

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Privacy

Het kan toch niet zijn dat ik mij, omwille van het gegeven dat ik psychiatrische patiënt ben, niet meer op mijn basisrechten kan beroepen?

Met vriendelijke groeten,
M.

Beste,

Ik zei dan ook in bepaalde gevallen, ik wil zeker niet veralgemenen. Dat het geen gedwongen opname is, spreekt uiteraard alvast in uw voordeel. Maar zelfs dan denk ik dat dit nog geval per geval bekeken moet worden. Sommige patiënten kunnen (net als gevangenen) een gevaar voor anderen zijn, maar misschien nog meer voor zichzelf. Dan spreekt het voor zich dat men wil nakijken wat er juist binnenkomt. Maar bij gebrek aan een medische opleiding en zonder enige kennis van uw situatie, kan ik hier uiteraard geen specifieke uitspraak over doen.

Dan blijft natuurlijk het feit dat u daar op vrijwillige basis bent, met andere woorden, u kunt best hun regels volgen. Staan deze u niet aan, bent u vrij om te vertrekken. U kunt dit dus zeker weigeren, u kunt naar buiten stappen en op een afgelegen plaats uw post openen, de vraag is dan natuurlijk wat de gevolgen voor uw verblijf daar gaan zijn.

Het hangt van de afdeling af. Ben je in het niveau van de zeer gesloten afdeling kan dit normaal zijn daar de cliënten een gevaar kunnen betekenen voor zichzelf of anderen. Zelfs bij een vrijwillige opname is dit dus mogelijk.

Zoals Leen stelt ben je natuurlijk vrij om je opname te beëindigen. Misschien is "wat water bij de wijn doen" een geschikte oplossing? Zo is iedereen tevreden - altijd nuttig...