JuridischForum.be

Graag had ik geweten of het klopt dat vrijwillige hulpverlening jeugdzorg vorig jaar is overgegaan naar gedwongen hulpverlening?

Volgens de consulente vallen wij, sinds vorig jaar, onder gedwongen hulpverlening.

Echter, hier werd ik nooit van op de hoogte gesteld, is geen documentatie van terug te vinden, geen doelen, geen vooropgestelde plannen, geen specifieke hulpvraag etc.

Kan dit allemaal zomaar?

Hoe zit dat precies allemaal in elkaar?
Want alles dat ik kan terug vinden, komt steeds weer uit dat er echt wel een jeugdrechtbank / jeugdparket aan te pas moet komen om gedwongen hulpverlening op te leggen.

Heeft iemand hier info over voor mij aub?

Groetjes,

Mama in Nood

Sommige hulpverlening kan men niet afdwingen. Over welke deelwerking of hulpverlening gaat het precies?

Het gaat om hulpverlening vanuit Ondersteuningscentrum jongerenwelzijn.

Meer specifiek weet ik ook niets, gezien ik over niets ingelicht word.
Wat mij ook niet normaal lijkt.
Voor zover ik regelgeving kan terug vinden, is er toch informatie plicht, doch, wij weten niet eens waarom de consulent betrokken blijft en telkens weer verschillende maatregelen wenst te treffen.
Ik kopieer even haar berichtgeving aan mij uit.

Ik vermeld hier ook bij, dat ze info opvraagt zonder dat eerst aan mij te melden.
Ik mocht dit pas naderhand vanuit andere bronnen dan de consulente zelf vernemen (bijvoorbeeld vanuit de leerkracht en psychologe).
Open kaart wordt er overigens ook niet gespeeld, in die zin, ik weet niet waarvoor er hulpverlening is vanuit OCJ, ik weet niet wat de doelstellingen zijn, ik weet niet met welke rede men info opvraagt en wat men daarmee van plan is, kortom, ik ben van niets op de hoogte.
Open communicatie is er zeker ook niet, jammer genoeg.
Alles gaat altijd eerst via een omweg en daarna komt het pas bij ons terecht.

Quote:

Ik merk aan de mails die je de voorbij week stuurde dat het misschien beangstigend kan zijn dat er een overleg plaats zal vinden. Als gemandateerde voorziening zijn wij bevoegd om de nodige info te verzamelen om in het belang van een jongere beslissingen te nemen. Wij zijn geen vrijwillige hulpverlening meer sinds de veranderingen van de werking van onze dienst.



In deze situatie willen wij u tegemoet komen door te laten zien dat we open kaart willen spelen, door u ook mee uit te nodigen op het overleg. Als u een vertrouwenspersoon aanwezig wilt hebben op het overleg, is dat voor ons geen probleem. Weet echter dat een advocaat dan enkel als vertrouwenspersoon aanwezig kan zijn.

Ik weet niet of je je nog herinnert dat ik tijdens onze eerste ontmoeting heb verteld over de overgang van Comité Bijzondere Jeugdzorg naar Ondersteuningscentrum Jeugdzorg. Deze overgang is gebeurd op 01/03/2014, waarbij de samenwerkingsmodaliteiten zijn veranderd. Wij zijn nog net geen gedwongen kader zoals de jeugdrechtbank, maar hebben wel meer mandaat dan vroeger. Hierbij staat zelfs in de werkingsprocessen dat we info kunnen opvragen en dat we de ouders dienen in te lichten dat we dat gaan doen. Aangezien ik van open communicatie hou en vertrouwen een fragiel thema is, plannen we nu ook een overleg met jou er bij. Zo weet je wat er gezegd geweest is.
/Einde Quote

Ik weet hier geen raad op. Wat ik wel weet is dat je best met de consulent contact houdt. Iedere week (oké dat is misschien te veel) lastig vallen en vragen wat het verloop is van de situatie. De consulent heeft juist de taak om het contact en de communicatie te bevorderen en te onderhouden. Zij is ook degene die 'inhoudelijk' mag rapporteren aan de jeugdrechter.

Ik val haar op regelmatige basis lastig momenteel hoor.
Kan ook niet anders, gezien ze achter mijn rug om een heel overleg heeft ingepland, met personen van wie ik niet eens op voorhand wist dat ze die ging contacteren en waarvan ik niet akkoord ben dat ze samen rond één tafel zitten, gezien er geen dringende en dwingende noodzaak is en de integriteit en welzijn van mijn kind toch echt wel op het spel staan.

Momenteel ben ik maar wat wetten aan het napluizen en heb ik de Jo-lijn ook al gecontacteerd met een klachtformulering.

Ook heb ik uiteraard een advocate in de armen genomen, maar tot dusver ook nog niets van vernomen (pro deo aanstelling) en weet ik dus ook niet hoe zij tegenover de zaak aan kijkt.

Nog voor de kerst vakantie ga ik alvast wel met de directie en leerkracht van de school al eens rond tafel zitten, om mijn bedenkingen aan hun kenbaar te maken, alsook mijn vraag om geen overleg moment op de school zelf te doen.
Dit is vooral een grote wens van mijn zoon, gezien zowat heel de school dan zal zien dat er een meute mensen voor hem aanwezig is. Plus dat het overleg nog eens in het gebouw van zijn klaslokaal is, één verdieping eronder.
De kinderen kennen mij natuurlijk als mama van mijn zoon en gaan dan zeker vragen stellen waarom een mama overdag naar school moet komen en wie al die andere mensen zijn die erbij zijn.
Logisch dat mijn kind niet wil dat andere kinderen hem vragen gaan stellen daaromtrent en eveneens weet hij niet hoe hij deze vragen zou moeten beantwoorden.

We gaan ons ook beroepen op het recht op informatie, recht op inzage dossier, zowel voor mijzelf als voor mijn kind.
Gezien er niks transparantie is, geen duidelijke communicatie etc, gaan we dat op meer officiële wijze aanvragen.

Indien nodig, trek ik het zelf wel voor de jeugdrechtbank, want het welzijn van het kind mag toch niet in het gedrang komen, omdat een consulente het wat hoog in haar bol heeft gekregen he?
Er zijn toch wel grenzen aan wat zij allemaal mag doen, zonder onze toestemming.

Om het kort en kernachtig te zeggen: de hulpverlening via hen (indien er beslist wordt om in te stappen in het gebeuren, hetgeen blijkbaar gebeurde hier) is vrijwillig tot het ogenblik dat u niet meewerkt, of ze gevaar voor de jongere vermoeden, dan wordt het jeugdparket op de hoogte gesteld en komt u in de gedwongen gerechtelijke hulpverlening terecht.

Ik heb persoonlijk (ethisch) mijn bedenkingen bij dat soort van chinees-vrijwilliger aanpak maar bon, pragmatisch gezien heeft het waarschijnlijk zin.

Wat u niet vermeldt is dat aan de basis van heel dit gebeuren een situatie ligt die de boel getriggerd heeft: ofwel heeft uw kind een misdrijf begaan, ofwel is er een andere problematische situatie en vreest de hulpverlening dat u er alleen misschien niet uitraakt.

Weet ook dat een eindbeslissing niet genomen wordt door één persoon maar door een team dat de dossiers bekijkt. U heeft dus de optie om ofwel mee te werken en uw opmerkingen te formuleren, ofwel niet mee te werken maar dan zal u best een zéér sterk dossier hebben dat u voor de jeugdrechtbank kan verdedigen.

Er ligt is idd een rede waarom jeugdzorg ooit betrokken raakte.
Dat is echter iets dat 6 jaren geleden gebeurde en niet bij mij thuis, maar bij de papa.
Die wou niet meewerken, dus is alle hulpverlening bij ons gekomen (ze moesten toch iets doen, dus dan maar bij mij thuis).
Gezien ik invalide ben, is er altijd wel een probleem punt, verbeterpunt, noem maar op.
Als je hard genoeg zoekt, vind je altijd wel iets dat toch net ietsje beter kan.
We hebben alle instanties al weten passeren die er mogelijks zijn
En telkens krijgen we van daaruit te horen dat ons gezin eigenlijk enorm goed functioneert, ondanks dat ik dus invalide ben, ondanks dat we ook al zwarte sneeuw gezien hebben etc.
Maar ons gerust laten vanuit jeugdzorg, dat zit er dus niet in.

De consulente die we momenteel hebben, zou niet liever hebben dan het kind uit huis plaatsen en ons gezin kapot maken, alsof ze dan pas haar werk gedaan heeft.
Eer lijkt die niet content te zijn, terwijl er vanuit geen enkele bron ook maar enige verontrusting komt.

Daarom ben ik ook wel geneigd om zo stilaan heel de zaak voor de rechtbank te trekken en voornamelijk om te beginnen duidelijkheid te krijgen (willen ze bepaalde doelstellingen gerealiseerd zien, staat dat tenminste duidelijk op papier) en ook deftige begeleiding als ze dat dan toch willen verplichten.

Ik vrees dat we hier niet vanaf geraken voor 't kind 18j is.

Zo stom, de 'oorzaak' ligt niet bij ons gezin, maar bij de partij die alle medewerking weigerde en wij mogen daarvoor al jaren betalen door instanties over de vloer te krijgen en de constante dreiging uit huisplaatsing (en een griep of een ontsteking op een spier is voldoende voor deze consulente om te zeggen: oh, dat is echt een problematische opvoedingssituatie hoor, dus snel ingrijpen en kind weghalen, mama heeft griep... ).
Je kan 't zo belachelijk niet bedenken, of het mens gaat freaken en moeilijk doen.

Terwijl zowat iedereen betrokken zich afvraagt waarom ze nu eigenlijk betrokken blijft en blijft moeien.
Ik beeld het me dus gelukkig toch al niet in.

Op den duur zou je wel zo stilaan gek gaan worden.

Het meest bizarre is ook, dat wat ze telkens doet, is ervoor zorgen dat het kind zich niet meer gelukkig gaat voelen.

Ik kan begrijpen dat je in bepaalde gezinnen moet ingrijpen om het kind zijn welzijn te waarborgen.
Maar wat deze mevrouw doet, is 'ingrijpen' op een zodanige wijze dat het kind net ongelukkig wordt en zijn welzijn niet meer gewaarborgd is.
Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Het kind is er ook kapot van.

Ik kan me uiteraard niet uitspreken over de situatie, dat zal u begrijpen.

Het enige dat ik u zou willen meegeven is voor ogen te blijven houden dat die personen (hoewel mogelijk wat 'overijverig') wel degelijk het beste voorhebben met uw kind; een uithuisplaatsing is geen maatregel waar men licht zal toe overgaan en zoals gezegd, het is niet die ene persoon die u ziet die de beslissing neemt, dat gebeurt in een team waarbij ook personen betrokken zijn die wat meer afstand hebben, net om 'persoonlijke' factoren te vermijden.

Denk wel goed na voordat u besluit om de samenwerking te stoppen en naar de rechtbank te trekken. Bespreek dit zeker eerst met uw advocaat. Weet dat de rechter zich ook baseert op het dossier voor zijn/haar beslissing en indien daarin staat dat men de zaak voor de rechtbank brengt omdat u alle constructieve medewerking weigert dan komt dat niet goed over en zal u werkelijk zéér sterk en op basis van objectieve feiten moeten kunnen argumenteren dat er geen enkele reden bestaat tot zulke maatregel. Indien het een probleem is met één bepaalde medewerker zou ik suggereren dat u tracht diens superieur te spreken en daar op een rustige manier uw bezwaren en problemen uiteenzet.

Het is inderdaad een weloverwogen gedachte om naar de rechtbank te trekken.
Hierover heb ik ook al met meerdere mensen gesproken, zoals de psychologe van mijn zoon, ook mijn advocate uiteraard.

De superieur van mijn consulente krijg ik maar niet te stekken.

Ondertussen heb ik ook al bemiddeling aangevraagd, de Jo-lijn gecontacteerd, noem maar op.
Alle diensten die ik maar kan bedenken, heb ik al aangeschreven om te bemiddelen.

Ik begrijp dat het een uitspraak is van heel het team, maar dat team hoort alleen maar wat de consulente zegt en wat de consulente allemaal zegt in onze plaats, is helemaal niet hoe het effectief in realiteit is.

Dat kan ook de psychologe bevestigen, alsook de school, familie, vrienden, andere instanties die al betrokken zijn geweest, noem maar op.

Het is niet zo dat ik nooit heb meegewerkt, in tegendeel.

Evenzo durf ik gerust hulp te vragen indien dat nodig is. Helaas niet meer bij deze consulente, want zij verdraait telkens heel wat zaken en maakt een drama waar er dat niet is, verzint zelfs gewoonweg zaken en handelt zeker niet in het welzijn van mijn kind.
Dit is de tweede consulente die we hebben.
Jammer genoeg werd de vorige van ons dossier afgezet toen jeugdzorg hervormd werd.
Met die vrouw viel tenminste te praten en kon je staat op maken, dat als je wat had gezegd, dat ook op die manier op de wekelijkse vergaderingen gezegd werd en dan objectief door het team bekeken werd.
Tuurlijk is dat niet altijd makkelijk om met pottenkijkers om te gaan, maar de vorige consulente heeft altijd haar best gedaan om ervoor te zorgen dat alles goed verliep, voor zowel mezelf als mijn kind.
Ook kon daar mee gepraat worden als er ergens iets niet goed liep en ik me in bepaalde keuze niet kon vinden.

Deze consulente... Tja, daar kan ik wel heel wat scheldnamen voor bedenken.
Ongelooflijk hoeveel ze achter onze rug om doet, wat ze voor ons achter houdt, hoe moeilijk ze het ons maakt (in plaats van te helpen), hoe ze echt gewoon niet wil luisteren en niet objectief naar onze gezinssituatie wil kijken (haar ideale gezinssituatie is een getrouwd koppen van goede afkomst met heel goed inkomen, chique levensstijl, nooit zorgen gehad, nooit iets traumatisch meegemaakt, familie die allemaal is zoals je op tv ziet, paar x per jaar op reis kunnen gaan, noem maar op, alleen mensen van goede afkomst dus).
Eveneens wil deze consulente helemaal niet zien wat er eigenlijk speelt in ons gezin, of er wel hulp nodig is, wat die hulp dan zou moeten zijn, in hoeverre er echt toegezien moet worden.
Ze houdt zeker ook geen rekening met mijn zoon, wat in eerste instantie wel zou moeten.

Momenteel is er ook weigering tot inzien van dossier, we krijgen ook geen informatie, er wordt geweigerd mee te delen welke 'zorgen' ze momenteel hebben (terwijl wij toch wel het recht hebben te weten waarom ze plots overbezorgd zijn??), ach ja, het draait, helemaal vierkant, om het zo maar te zeggen.

Ik heb al meermaals een andere consulente gevraagd, maar dat valt in dovemansoren.

Ook wordt er niets op papier gezet.
Het is dus steeds een spelletje van zij zegt tegen wat ik zeg.
Welles-nietes spelletje.

Gek genoeg, eens er beslissingen moeten vallen, drastische, wat ze al meermaals heeft getracht, en de advocate komt op de proppen, dan gaat het ineens allemaal niet meer door, dan zijn er plots geen problemen meer in ons gezin.
Zegt toch ook wel iets?
Als er écht grote zorgen waren, zou jeugdzorg toch gewoon naar parket stappen de moment dat ik zeg: ik doe dit niet, hier is de advocate, regel het maar.
Dan zouden ze het ook écht met de advocate en de jeugdrechtbank regelen ipv stilletjes hun biezen nemen en tijdelijk niets meer van zich laten horen.

Met deze consulente heb ik al mogen ondervinden, dat als ik op mijn strepen blijf staan en eis wat de wet voorschrijft, ze plots helemaal anders piept, zeker als mijn advocate erbij betrokken wordt.
Doet bij mij toch ook wel belletjes rinkelen hoor.

Ik begrijp niet dat zo'n werking mogelijk is.

We zitten al sinds 2007 onder toezicht jeugdzorg, dus het gebeuren is me zeker niet vreemd.
Deze toestanden echter wel.

Ik ga zeker eerst alle andere mogelijke stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat het in der minne geregeld kan worden.
We zien wel waar het eindigt, hopelijk niet in nog meer zorgen.