Ik zit hier voor een vriendin van mij
dit is haar situatie:
Zij en haar ex zijn uit elkaar gegaan toen ze 5 maanden zwanger was van haar kindje. Kort na de breuk wou hij zijn kind niet erkennen en moest zij hem met rust laten want hij wou met zijn minnares verder (hij had haar bedrogen).
na 3 maanden is ze bevallen van haar zoontje, en dan stond meneer terug aan de deur. Zij was zo goed dat ze het toeliet dat er contact was. Dit duurde zo'n 6 maanden tot hij opnieuw een vriendin had. Weer bleef hij weken weg. Tot de mama opnieuw contact maakte voor haar zoontje. Hij was tussendoor opnieuw vrijgezel en het hernieuwde contact kon beginnen. Dit ging niet zo goed, omdat hij meer en meer begon te slapen bij haar thuis en haar zoontje zwaar begon te negeren. Dit duurde zo'n 8 maanden (ongeveer) tot hij voor de 3de keer een vriendin had. Weer bleef hij weken weg. wederom tot de mama weer de eerste stap zette. weer kwam hij een zestal maanden waarin hij zijn zoon aan het negeren was en meer lag te slapen dan wat anders. Tussendoor was hij verhuisd naar een ander huis en leerde hij zijn huidige vriendin kennen met wie hij tussendoor ongeveer een 18 maanden samen is. Van de 18 maanden dat ze samen zijn, heeft hij wederom al 15 maanden niet naar zijn zoontje omgekeken. En iedereen weet (zelfs zijn eigen zus zegt het) dat hij pas maar terug aan de deur zal komen als hij terug vrijgezel is, en dat hij nooit zou veranderen.
nu komt eigenlijk de problemen.
1) haar zoontje is nooit erkend
2) heeft een zware vorm van autisme
3) hij is drie jaar en heeft de helft van de tijd geen contact gehad met vader, en als er contact was, negeerde ze elkaar (ook de zoon de vader)
4) de vader heeft nooit alimentatie betaald
en zo zijn er nog wel een aantal zaken die me niet direct binnenspringen.
nu is de vraag. Wat als hij toch naar de rechtbank zou stappen, Wat kan hij dan nog aanrichten? Heeft hij ondanks alles toch nog rechten?
Graag een antwoord
Cinthia