Onze dochter woonde wettelijk samen met haar vriend. Ze kocht een huis, waarbij zij 78 000 € méér investeerde dan haar partner. Dochter verkreeg dit extra kapitaal door hoger loon en bankgiften van onzentwege. Voor en tijdens de aankoop van het huis bespraken ze de verdeelsleutel van de woning voor het geval ze ooit uit elkaar gingen.
Uit liefde voor haar partner liet ze in de koopakte van het huis vermelden, dat het huis toebehoorde ieder voor de helft in volle eigendom. Net voor het ondertekenen van de koopakte had ze haar partner opgedragen de bedragen door te geven van ieders eigen inbreng. Onze dochter vertrouwde hem, maar helaas bij de koopakte zag ze dat haar partner had gesjoemeld met de bedragen. Bij haar verminderde hij het bedrag met 30 000 €, terwijl hij zijn eigen inbreng omhoog trok. Wij beschouwen het (alsook de bank) als oplichting. Haar partner en zijn familie spreken van een vergissing momenteel.
De verdeelsleutel werd niet ondertekend, maar hierover zou later nog verder over gediscussieerd worden. De koopakte werd wel ondertekend omdat de dag nadien de lening zou starten. Achteraf gezien was het natuurlijk fout om te koopakte te ondertekenen. Mijn dochter merkte ook op dat zij haar SSV wel had betaald, maar haar partner niet.
Door gemoei en gebroei, gelul en geschreeuw van onze dochter haar aanstaande schoonouders, werd het huis op bevel van hen eind juni leeggehaald. De ouders hadden hun zoon zo zot gekregen, dat hij daar zelf aan meehielp.
Momenteel wil de dochter en haar ex-vriend (wettelijk samenwoningcontract is verbroken) het huis terug verkopen. Haar ex-vriend heeft van zijn vader en moeder de zwijgplicht gekregen. Hij mag onze dochter niet alleen zien, maar ook niet alleen spreken én zeker niet onderhandelen.
Onze dochter onderhandelt al 3 maanden met de pa van haar ex-vriend, maar met zijn pa is niet te onderhandelen en zijn zoon moet zwijgen, want anders valt hij direct door de mand.
We hoopten dat de dochter en haar ex-vriend alles zelf mochten regelen, aangezien ze beiden 25 jaar zijn. Het tiranniek gedrag van de ex-schoonouders, vooral de vader, neemt elke week toe, zodat wij als ouders ook met hen rond de tafel gingen zitten.
Wij moeten toegeven: er valt niet te onderhandelen met de andere familie. Ze zijn niet eerlijk, komen alle weken tevoorschijn met andere verdeelsleutels of andere voorwaarden om het huis te verkopen.
Voorbeelden hiervan zijn:
- de ouders van de zoon hebben een renteloze lening van 25 000 € gegeven op 15 jaar, die ze onmiddellijk als eerste schuldeiser na de “bank” terugeisen;
- het huis mag niet verkocht worden aan familie, ook niet aan mijn dochter (is het meest eigenaar van het huis) -> overschrijdt hij hier niet de discriminatiewet?
- zijn ouders en (zoon) wensen wel de winst uit verkoop te delen, maar niet de verliezen;
- zijn ouders lopen de vastgoedmakelaars af zonder dat hun zoon erbij is. Enkele vastgoedmakelaars hebben de ouders aan de deur gezet omdat ze geen recht hebben op informatie omdat ze geen mede-eigenaar zijn van het huis;
- ze willen de verkoopprijs zo hoog stellen, dat het niet haalbaar is het huis aan die prijs te verkopen (ze hebben natuurlijk schrik dat hun zoon zwaar in schulden komt zitten omdat hij waarschijnlijk mijn dochter zal moeten uitbetalen).
We hebben een paar keer samen gezeten rond de tafel bij de notaris om tot een akkoord te komen. Ook aan de notaris heeft onze dochter gemeld dat de ouders noch van de ene kant noch van de andere kant recht hebben op spreken. Wij zijn daar zelf al vooruit gekomen dat dit een zaak is voor de twee jongeren en niet de ouders. De notaris weet dat, maar hij zegt dat het moeilijk zal zijn de pa van de jongen uit te sluiten. Pa zou dit niet dulden.
Bij het bezoek aan de notaris mag de zoon ook niet spreken. Zijn vader neemt daar altijd het “grof” woord. Omdat er steeds nieuwe spelregels worden uitgevonden komt er niemand tot een akkoord.
Deze week werd er weer een poging ondernomen om een akkoord te verkrijgen bij de notaris.
De aanwezigen waren: onze dochter en de ouders van haar ex-vriend. Hun zoon was er zelfs zonder reden niet bij. Ook hier geen ex-pa ook weer over de lijn: hij bulderde, hij schreeuwde omdat mijn dochter een terechte tegeneis uitsprak. Toen ex-pa overkookte smakte, neen gooide, neen smeet hij de deur vreselijk hard dicht bij de notaris, ongeacht er nog cliënten aanwezig waren of niet.
Voor de rest hebben we het vermoeden dat de ex-pa zijn zoon verslindt om er zelf mogelijk rijker uit te komen. Wij noemen dit gedrag een familiaal geweld. Het forum zal hier waarschijnlijk een betere naam op kunnen plakken.
Wie kan er raad geven i.v.m. bovenstaand verhaal en onderstaande opmerkingen?
- Welke stappen kan onze dochter zetten om de pa van haar ex-vriend uit te schakelen?
- De pa heeft ook nog de helft van het gemeenschappelijk bed meegenomen. Zijn zoon heeft echter nog zijn domicilie staan op het appartement dat het jonge paar vroeger bewoonde. Dit appartement is al 3 maanden lang verhuurd aan een gescheiden vrouw met een kind.
- Indien de ex-vriend alleen zou mogen onderhandelen met onze dochter, dan zou hij nooit iets mogen tekenen. Hij zou eerst alles moeten laten lezen en goedkeuren door zijn ouders. Zijn ouders zijn NOOIT akkoord, zelfs nog niet toen de verdeelsleutel werd opgesteld volgens echte inbreng en zonder intresten.
- Mochten we dit alles voor de vrederechter laten komen, dan zou de vader de volmacht opeisen van zijn zoon en daar zelf het recht in handen nemen.
- We vrezen er zelfs voor dat indien deze zaak voor eerste aanleg zou komen, dat de ex-schoonpa het wel zo ver zou drijven dat hij zijn eigen zoon tot “ziek en onmogelijk handelingsbekwaam zou laten verklaren. (De pa is HR-senior consultant, maar verliest deze week voor de 8ste keer zijn vast werk.)
- Onze grootste wens is dat alles inder minne wordt geregeld, dus zonder de tussenkomst van de Recht van Eerste Aanleg. Iets inderminne regelen is nog steeds het goedkoopst voor elke partij.
Hopelijk heeft er iemand raad, want wij zijn allemaal ten einde raad.