JuridischForum.be

Door een ruzie tussen mijn schoonmoeder en mijn man is er al ruim 3j. geen contact meer geweest. Vorige maand ontvangen wij van haar een aangetekend schrijven om omgangsrecht te eisen voor ons kind, met een overeenkomst bijgevoegd waarop zij de dagen en overnachtingen heeft gezet. Uiteraard reageren wij daarop, onze bedoeling is om terug het contact te herstellen en vragen dan ook om samen te komen om te praten wij doen ook een voorstel van 1xmaandelijks bezoek in het bijzijn van ons zodat ons kind een vertrouwd gevoel heeft en vermelden dan ook dat overnachtingen nog niet aan de orde zijn, aangezien er al die tijd geen contact is geweest, zij heeft gedurende die tijd geen poging ondernomen om ons kind te bellen of te zien. Zij stuurt terug een aangetekend schrijven met een overeenkomst dat ze enigzins heeft aangepast, zonder ons hier eerst te over raadplegen, we mogen er 4 x bijzijn en daarna alleen, de overnachtingen zouden pas gebeuren binnen 1j. Ondertussen hadden wij ook nog eens 2 pogingen ondernomen om over te gaan tot een gesprek en om alles terug bij te leggen, zij negeerd dit volledig. Aangezien er nog altijd wordt gesproken over overnachtingen en dat zij met ons niet wil praten willen we niet tekenen. In haar laatste schrijven maakt ze het ons heel duidelijk dat zij enkel verbaal contact wil met ons als we haar overeenkomst tekenen en dat er pas gepraat zal worden tijdens een 1ste bezoek. We krijgen van haar nog tijd tot 15/2 daarna stapt ze naar de rechtbank. Nu dachten wij toch, dat wij als ouders, als er onderling iets wordt geregeld dat we daar ook zeggenschap in mogen hebben. 2j. geleden is mijn schoonzus getrouwd, uiteraard was mijn schoonmoeder daar ook, tegen ons heeft ze geen woord gezegd, wel tegen ons kind apart. Ons kind vertelde ons wat zij zei : "als jij bij oma komt dan gaat oma een verre reis met u maken". Na 2j. blijft hij dat beweren dat zij dat gezegd heeft, dus zal er wel iets van waar zijn. Een paar maand nadien krijgen we dreigsmsjes van haar, dat ging erover dat onze tijd van leed nog ging komen en dat zij daarvoor gaat zorgen. Gelukkig heb ik die berichtjes bewaard. Logisch toch dat wij er niet gerust in zijn om ons kind met haar alleen te laten en al zeker niet omdat zij elk verbaal contact weigert. We hebben er nu met ons kind al over gepraat en hij was helemaal overstuur en begon te wenen dat hij daar niet alleen wil naartoe gaan omdat hij bang is dat zij hem pijn zal doen. Het spijtige daaraan is dat een kind pas gehoord wordt op de rechtbank vanaf 12j. Kunnen wij dit op een andere manier duidelijk maken aan de rechter. Hoe gaat het allemaal in zijn werk bij de rechtbank en zijn we verplicht om een advocaat te nemen? Kunnen wij vragen om een bezoek onder toezicht toe te wijzen? Als er een vonnis wordt uitgesproken waarin bv. 1 van de bezoeken valt tijdens onze al vastgelegde vakantie of andere verplichtingen wordt daar dan rekening meegehouden, uiteindelijk heeft elke mens wel verplichtingen waar hij niet onderuit kan. We weten echt niet meer wat we nog kunnen doen in deze situatie, denk nu wel gezien onze pogingen tot een verzoening, wat zij genegeerd heeft, dat we daardoor sterk in onze schoenen staan bij de rechtbank. Zij kan heel goed mensen manipuleren, en heeft dit in het verleden al gedaan bij andere, zij gaat tot het uiterste om haar zin te krijgen. Ik ben echt bang voor wat er nog gaat komen, het houdt een mens dag en nacht bezig. Het vertrouwen is helemaal zoek. Ik hoop dat hier iemand is die ons goede raad kan geven, alvast bedankt.

Wat ik in deze situatie zeker NIET zou doen, is uw kind hiermee nog verder lastig te vallen. Naar mijn bescheiden mening had u hem/haar hier al helemaal niet over moeten aanspreken, maar soit, gedane zaken nemen geen keer.

In ieder geval zou ik de idee om uw kind in deze zaak gehoord te krijgen, laten varen. Een nog zo jong kind willen betrekken in zulke rechtzaak, dat lijkt mij sowieso slecht over te komen bij de bevoegde instanties! U moet er nu vooral voor zorgen duidelijk te laten zijn dat u enkel en alleen in het belang van uw kind handelt. Uw kind in deze situatie betrekken, is niet in zijn/haar belang, lijkt me zo. Natuurlijk draait het wel om uw kind en heeft het er sowieso mee te maken, maar ik bedoel dus dat uw kind niet moet gevraagd worden partij te trekken.

De genoemde dingen zoals sms'jes en brieven met (inderdaad idioot vergaande!) voorstellen van je schoonmoeder, lijken mij al sterk bewijs om aan te tonen dat het niet in het beste belang zal zijn van jullie kind om op bezoek te moeten bij oma zonder dat mama en/of papa daar bij zijn. Daarmee kunnen jullie m.i. aantonen dat er zulke grote meningsverschillen zijn tussen ouders en grootouders, dat het niet goed zou zijn om kind alleen te laten bij grootouders. Dat de 'schuld' voor deze slechte communicatie rond dit bezoek bij haar en niet bij jullie ligt, lijkt mij uit de aangehaalde bewijzen ook duidelijk.

Maar nogmaals: ik persoonlijk (en ik ben geen jurist!) zou jullie toch ten zeerste aanraden dat idee om je kind erin te betrekken te laten varen. Niet alleen omdat het je zaak volgens mij zeker niet ten goede zal komen, maar vooral omdat het niet goed is voor je kinds welzijn.

Grootouders hebben niks te bepalen aangaande bezoekrecht - ze kunnen hoogstens 1x PER MAAND hun kleinkinderen bezoeken, vraag maar na.
Als de ouders weigeren kan ze naar de rechtbank stappen om bezoekrecht af te dwingen maar zoals ik lees heeft die schoonmoeder van jou géén poot om op te staan...