Na een 4-jarige relatie te hebben gehad met mijn ex-vriendin heeft zij plots, tijdens onze vakantie, onze relatie stopgezet.
Reden zijn mij nog steeds onduidelijk. Zij haalt telkens oude dingen aan maar aan het feit dat ik het gevoel had dat het het laatste jaar goed ging geeft zij geen gevolg. Ik had dit dan ook totaal niet voelen aankomen.
Sinds die dag zie ik ons dochtertje van bijna 11 mnd op héél erg beperkte tijdstippen.
De eerste dagen is zij in Spanje gebleven waardoor ik helemaal geen mogelijkheid had om mijn dochtertje te zien.
Nadien moest ik steeds smeken om haar te zien en uiteindelijk hebben we een mondelinge overeenkomst.
Momenteel mag ik haar op woensdag avond van 17h tot 20h bij mij hebben. In het weekend afwisselend Za-Zo één halve dag zijnde van 12h-18h. In deze tijd is ook de verplaatsing inbegrepen (20 min rijden enkel).
Verder laat mijn ex-vriendin op geen enkele manier weten hoe het met mijn dochter is, of ze iets bijgeleerd heeft, of ze iets moet afleren,.... totaal geen communicatie meer langs haar zijde.
Ondertussen heb ik ook een brief van haar advocaat gekregen waarin zij voorstelt om mijn dochter te zien elke woensdag van 17h-20h en om de twee weken een halve dag in het weekend van 12h-18h.
Gemeenschappelijk ouderlijk gezag, allementatie, hoofdverblijf bij haar en alle toelagen ook voor haar.
Deze regeling totdat ze naar school gaat. Nadien zouden we Bi-allocatie bij gelijke verdeling hebben.
Dit is dus nog minder dan dat ik haar nu zie!!
Nu heb ik natuurlijk ook een advocaat ingeschakeld en ik vraag om onmiddelijke bi-allocatie bij gelijke verdeling.
Eer deze zaak voorkomt zijn we weer enige tijd verder want de rechtbank is overbelast en zoals het er nu uitziet zal't niet voor oktober zijn.
Ik heb ondertussen met mijn werkgever wel afspraken kunnen maken ivm ouderschapsverlof. Maar hiervoor moet mijn dochter haar domicillie bij mij hebben
Ik zou héél graag mijn dochter ook willen opvoeden maar momenteel heb ik er totaal geen inspraak in noch de kans om haar meer te zien.
Afgelopen jaar heb ik speciaal voor mijn ex-vriendin en mijn dochter een huis gekocht in een kindvriendelijke omgeving en dit op respectabele afstand van haar ouders, kinderkamer ingericht, parkje, speelgoed, etc... .
Eigenlijk alles dubbel want bij haar ouders heeft ze natuurlijk ook alles.
Ikzelf ben 37, heb een vaste full-time job.
Mijn ex is 23, studente en woont bij haar ouders. (haar grootmoeder werkt slecht twee halve dagen per week en kan zodus het grootste deel opvang zijn)
Ik mis mijn dochterje enorm hard!! Vroeger zag ik haar vaak en sliep ze ook bij ons waar ik woon.
Mijn ex zegt dat ze dit doet om goed te doen voor onze dochter, wil het langzaam opbouwen en wil mijn dochter niet uit haar vertrouwde omgeving halen.
Wel, dit begrijp ik niet, vroeger zag ik haar zo vaak, sliep ze bij mij op haar eigen kinderkamer, werd ze ook door mij gewekt 's morgen. En nu, één halve dag en een paar uurtjes 's avonds door de week. Dit is in mijn ogen eerder een afbouw dan een opbouw.
Ik heb altijd een kindje gewild, heb het altijd willen opvoeden, verzorgen, zien groeien, dingen bijleren....
Dit alles wordt mij nu gewoon ontnomen.
Mijn ex verwijt mij nu dat ik er nooit ben geweest voor haar, noch voor onze dochter. Dat mijn dochtertje leeft dankzij haar, niet door mij en dat ik nu maar de gevolgen moet dragen voor mijn daden.
Dit alles doet mij enorm veel pijn! Zeker als je bedenkt dat ik sinds haar zwangerschap nog maar zelden overuren maakte en dat ik bij haar was wanneer ik maar kon.
Heb ook voor een zekere toekomst voor haar en mijn dochter gezorgd door een huis te kopen en dit op een makkelijke afstand van haar ouders.
Enig iemand ervaring met dit?
Ik heb geen idee wat de jeugdrechter zal beslissen maar ik weet dat de jonge leeftijd van mijn dochtertje in het voordeel van de moeder is
Groeten,
Luc