JuridischForum.be

ik ben 3 jaar geleden gescheiden , en had 2 zonen. Ik heb toen een nieuwe relatie begonnen en wij hebben 3 dochters samen. De oudste zoon nu 15 woont bij mij want wil met zijn moeder niets meer te maken hebben. De jongste zoon woont bij zijn moeder want wil niet meer naar hier komen. Nu doet de jongste zoon al 2 jaar niets anders dan ons lastig vallen met emails van ik haat jullie en ons overal slecht maken enzo. Ik wil met hem niets meer te maken hebben , en hij wil met ons niets meer te maken hebben. Wat kan ik juridisch doen ? Want ik wil echt nooit of nooit iets meer met hem te maken hebben , ook later als zijn moeder moest overleden zijn wil ik niets met hem te maken hebben , hij is mijn zoon niet meer . Wat kan ik doen ?? Kan je zelf ontvoogding aanvragen ? Of bestaat er iets anders

Ik denk dat u best eens met een psycholoog gaat praten.
Als volwassenen laat u zich doen door een puber.
U kan ook best eens met de jeugdbrigade gaan praten zodat hij stopt met mailen.
U kan ook zijn email adres blokkeren.
En neen uw kan u kind niet afstoten u blijft er tot zijn 18 hoofdelijk mede voor verantwoordelijk en na zijn 18 tot 26 nog onderhoudsplichtig voor oa studeren en daarna nog bijstandplichtig (geen juridisch correcte bewoordingen) (evenmin 100% correcte gegevens).

Mijn ex betaald ook niet voor de zoon die bij mij woont , en zijn studies kosten kei veel geld 900 euro materiaal ( kledij , materiaal en boeken ) aankoop in begin schooljaar + 150 euro elke maand , rechter beslist dat zij niet moet betalen omdat mijn zoon niet meer naar haar toe wil gaan. Maar ik zou dan wel verantwoordelijk moetten zijn voor een kind da 10 jaar is en nog lagere school volgt en niet meer naar mij wil komen en niet meer hoeft te komen

1) het is een kind van 10 jaar. Als u daar nu niks meer te maken mee wil hebben, lijkt me dit niet minder dan (om het zacht uit te drukken) kinderachtig van u.
2) Als u niet meer wil dat het kind nog komt naar u, kan u zich niet zomaar vrijpleiten van alle verplichtingen tegenover hem. De reden dat de moeder niet meer moet betalen voor de opvoeding van de andere zoon heeft 9/10 andere redenen die hier niet vermeld worden.

Uw jongste zoon is een kind van 10 jaar (zelfs nog geen puber). Hoe kan een volwassen mens dergelijke uitspraken doen over een kind? Doe toch geen dingen waar u later spijt van krijgt.
Ook vind ik het belangrijk dat beide zonen een normale relatie tussen broers kunnen blijven uitbouwen. Het is aan beide ouders om hen die kans te geven.

laat u zich best eens terdege van uw ouderlijke plichten op de hoogte stellen. U heeft op dit ogenblik al 5 kinderen en weet blijkbaar niet wat u wettelijk verplicht bent tov uw eigen kroost.
Maar wat nog onrustbarender is: op opvoedkundig vlak heeft u dringend ook begeleiding nodig, want een recalcitrant kind van 10 jaar zomaar 2 jaar zijn gangetje laten gaan, belooft niet veel goeds. U zou samen met de moeder aan uw kind kunnen duidelijk maken dat dit soort onbeleefd gedrag NIET getolereerd wordt en daar de nodige sancties tegenover plaatsen. Dan leert hij dat men zich gedraagt in de maatschappij, zelfs als papa en mama niet samen zijn.
Wat wordt dat als dat kereltje werkelijk aan het puberen slaat...
Trouwens, als de andere broer en stiefzussen dit zo "meemaken", geeft u mee als levensles: doe maar. Onaangepast gedrag wordt niet gecorrigeerd.
Neem best contact op met een sociaal assistent van de jeugddienst om advies in deze opvoedkundige kwestie te vragen.

U kan een minderjarige wettelijk niet onterven. U kan uzelf wettelijk ook niet "ontvaderen". Een kind kan wettelijk ook geen toestemming geven voor bepaalde contracten. Kinderen komen ook niet voor de echte rechtbank maar voor een jeugdversie met andere straffen. Waarom is dat denkt u? Omdat kinderen nog moeten groeien en bijleren. Omdat ze nog te beinvloedbaar zijn en onvoldoende een eigen mening hebben.

Dit indachtig moet u toch ook beseffen dat uw zoon nog een beinvloedbaar kind is? Wat hij ook moge doen, vergeef hem. Ok, dat hij steeds bij de moeder zit en je wenst er niet meer voor te betalen. Maar val dan de moeder juridisch lastig; toch niet uw eigen zoon.

Ik en de moeder van de zoon hebben geen contact meer met elkaar en dat willen wij ook niet meer , ook niet voor de opvoeding van de kinderen. De oudste zoon wil ook geen contact meer met zijn moeder en evenmin met zijn broer. Hij wil breken met het verleden en ik ook. Wij hebben nu ons leven en onze nieuwe familie , wij hebben genoeg miserie gekend en willen daar definitief vanaf.

jammer genoeg is er geen wettelijk kader voor wat u wenst.
U bent en blijft zijn vader voor de wet én verantwoordelijk voor hem in materiele en gezagszaken tot hij 18 is.
En voor zijn opleiding tot hij afgestudeerd is en een diploma heeft.

Heb gepraat met zijn stiefvader en hij wil hem adopteren , omdat ik niks meer van mijn zoon wil weten , en mijn zoon niks meer van mij.
Als ik akkoord ga met adoptie , dan moe

Heb gepraat met zijn stiefvader en hij wil hem adopteren , omdat ik niks meer van mijn zoon wil weten , en mijn zoon niks meer van mij.
Als ik akkoord ga met adoptie , dan moet ik toch niks meer doen voor hem.
Wil er echt niks mee te maken hebben , ik heb mijn leven nu met mijn zoon en dochters.

de stiefvader zal waarschijnlijk de "gewone" of "kleine" adoptie aanvragen. Dan kan uw zoon van hem erven.
Maar dat wil niet zeggen dat u zijn vader NIET meer bent. Hij blijft wettelijk zijn vader en hij zal later van u erven.
Uw kind heeft dan een biologische erkende vader én een adoptie-stiefvader.
eigenlijk 2 dus.

Neen we zouden volle adoptie doen , zodat hij de naam van zijn stiefvader heeft met alle rechten en plichten