Ex werkloos, eist alles op
Geplaatst: 27 jan 2011 09:54
Hallo,
Ik lees al een tijdje mee op dit forum omwille van de situatie waar mijn vriend in verwikkeld is. Hij heeft een zoontje samen met zijn ex en ze woonden samen (feitelijk niet wettelijk) tot zij hem uit het huis zette 'omdat ze haar vrijheid nodig had'. Doordat hij plots op straat stond is hij gelukkig tijdelijk bij zijn moeder kunnen intrekken tot hij het financieel aankon zelf een appartement te huren. Hij kon op dat moment (eind 2008) geen opvang voorzien voor zijn zoon en er werd mondeling afgesproken dat hij zijn zoon om het andere weekend bij zich zou hebben.
Al sinds het begin zorgt mijn vriend voor het ophalen en terugbrengen van zijn zoon, ook al had hij in het begin geen rijbewijs of auto ter beschikking.
Toen wij gingen samenwonen heb ik met veel plezier de zorg voor zijn zoon op mijn schouders genomen, wij vormen per slot van rekening ook een gezin samen. Al sinds de zomer van 2009 vroegen wij om bilocatie, wat door zijn ex geweigerd werd omdat zij de inkomsten van zijn alimentatie niet wou verliezen.
Zijn ex werkt niet en heeft nooit gewerkt. Mijn vriend doet er alles aan om vooruit te komen in het leven, hij wil een voorbeeld geven aan zijn zoon.
Tijdens de zomer van 2010 leerde mama een nieuwe vriend kennen (de tiende op anderhalf jaar tijd, die dan ook prompt thuis geïntroduceerd wordt) die zelf ook een kind had met bilocatie. Gevolg: opeens was bilocatie wel mogelijk. Wij natuurlijk dolblij en het zoontje van mijn vriend ook, want die wil niet liever dan vaker bij papa zijn. Zonder overleg met ons stelde zij vast wanneer het kind waar verbleef, afhankelijk van wat haar uitkwam. Elke maand wordt ons minstens 1 keer gevraagd/geëist om opvang te veranderen omdat mama 'haar verjaardag wil gaan vieren' of 'omdat het nu niet uitkomt haar zoon bij haar te hebben'. En elke keer aanvaarden wij dat, opnieuw omdat we blij zijn dat hij vaker bij ons is.
Eind vorig jaar is alles volledig uit de hand gelopen: papa vraagt of het mogelijk is alle kosten en inkomsten eerlijk in 2 te verdelen, mama dreigt plots met advocaat (die zij gratis heeft omdat ze werkloos is en dus 'niet genoeg verdient'). Ze dreigt ervoor te zorgen dat het zijn zoontje aan haar wordt toegewezen, met heel beperkt omgangsrecht voor hem, en dat ze, zelfs indien bilocatie behouden blijft, niet alleen het kindergeld opeist, maar ook nog eens serieuze alimentatie omdat wij met 2 zijne n dus veel meer inkomsten hebben volgens haar.
Wij vallen uit de boot: we verdienen te veel voor gratis hulp en te weinig om een advocaat te kunnen betalen. Terwijl dreigt zijn ex met zijn verleden: voor de geboorte van zijn zoontje zat hij in een verkeerd milieu en heeft hij ook een veroordeling opgelopen. Sinds zijn zoontje geboren werd, heeft hij echter alle banden verbroken met dat milieu en heeft hij zichzelf omhoog weten te werken dankzij studie. Zijn ex echter gaat nu nog steeds met deze mensen om en nog ergere gevallen. Ook hebben wij foto's waar zij op staat met drugs en drank en poses die totaal ongepast zijn.
Onze huisdokter heeft ons gevraagd of hij het vertrouwenscentrum mag inschakelen, omdat hij vermoedens heeft dat zijn zoontje verwaarloosd wordt bij zijn moeder. Wij hadden al langer dat gevoel doordat hij zo vaak ziek is, afdankertjes draagt, de hele dag blijkbaar voor televisie zit omdat mama aan het bellen is of geen zin heeft om met hem te spelen, etc. Ook op school maakt de lerares zich zorgen omdat ze van andere ouders te horen krijgt dat zijn zoontje hardhandig aangepakt wordt door zijn moeder (als hij uberhaupt opdaagt).
De kleren die we kopen verdwijnen in een bodemloze put, om plotsklaps opnieuw te verschijnen als ze kapot of te klein zijn. Wij hebben dan ook besloten om ervoor te zorgen dat hij bij ons goede kleren en schoenen heeft, hij krijgt zijn kleren van bij mama terug aan als hij naar daar vertrekt. Hierdoor is mama kwaad, want dat betekent dat zij zelf moet opdraaien voor de kleren bij haar thuis.
Zijn zoontje is nu 6 jaar en vroeg gisteren nog maar eens, en in het bijzijn van zijn moeder, waarom hij niet vaker bij papa mag zijn.
Doordat mama altijd bilocatie weigerde, zijn wij verhuisd naar een andere gemeente waar het aangenaam vertoeven is voor zijn zoontje in het weekend en tijdens de vakanties, maar die voor ons ook goed bereikbaar is qua werk terwijl zij in de stad is blijven wonen. Wij zorgen er elke dag voor dat hij op school raakt, ook al moeten de hele stad doorkruisen en zijn we daardoor zelf vaak te laat op het werk. We zouden dan ook graag zien dat er een compromis gesloten wordt tussen onze beide woonplaatsen (we willen geen volledig verblijfsrecht bij ons, het blijft zijn moeder) en ook dat er gekeken wordt naar het kind zijn toekomst: hij heeft leerproblemen en we zouden hem graag in een kleinere school plaatsen waar hij beter opgevolgd kan worden.
Geen van ons beiden heeft ervaring met deze zaken en we maken ons zorgen omdat we vaak horen dat de moeder voorgetrokken wordt, zeker als ze met allerhande leugens en emotionele aanvallen begint.
Kan er iemand helpen of raad geven?
Ik lees al een tijdje mee op dit forum omwille van de situatie waar mijn vriend in verwikkeld is. Hij heeft een zoontje samen met zijn ex en ze woonden samen (feitelijk niet wettelijk) tot zij hem uit het huis zette 'omdat ze haar vrijheid nodig had'. Doordat hij plots op straat stond is hij gelukkig tijdelijk bij zijn moeder kunnen intrekken tot hij het financieel aankon zelf een appartement te huren. Hij kon op dat moment (eind 2008) geen opvang voorzien voor zijn zoon en er werd mondeling afgesproken dat hij zijn zoon om het andere weekend bij zich zou hebben.
Al sinds het begin zorgt mijn vriend voor het ophalen en terugbrengen van zijn zoon, ook al had hij in het begin geen rijbewijs of auto ter beschikking.
Toen wij gingen samenwonen heb ik met veel plezier de zorg voor zijn zoon op mijn schouders genomen, wij vormen per slot van rekening ook een gezin samen. Al sinds de zomer van 2009 vroegen wij om bilocatie, wat door zijn ex geweigerd werd omdat zij de inkomsten van zijn alimentatie niet wou verliezen.
Zijn ex werkt niet en heeft nooit gewerkt. Mijn vriend doet er alles aan om vooruit te komen in het leven, hij wil een voorbeeld geven aan zijn zoon.
Tijdens de zomer van 2010 leerde mama een nieuwe vriend kennen (de tiende op anderhalf jaar tijd, die dan ook prompt thuis geïntroduceerd wordt) die zelf ook een kind had met bilocatie. Gevolg: opeens was bilocatie wel mogelijk. Wij natuurlijk dolblij en het zoontje van mijn vriend ook, want die wil niet liever dan vaker bij papa zijn. Zonder overleg met ons stelde zij vast wanneer het kind waar verbleef, afhankelijk van wat haar uitkwam. Elke maand wordt ons minstens 1 keer gevraagd/geëist om opvang te veranderen omdat mama 'haar verjaardag wil gaan vieren' of 'omdat het nu niet uitkomt haar zoon bij haar te hebben'. En elke keer aanvaarden wij dat, opnieuw omdat we blij zijn dat hij vaker bij ons is.
Eind vorig jaar is alles volledig uit de hand gelopen: papa vraagt of het mogelijk is alle kosten en inkomsten eerlijk in 2 te verdelen, mama dreigt plots met advocaat (die zij gratis heeft omdat ze werkloos is en dus 'niet genoeg verdient'). Ze dreigt ervoor te zorgen dat het zijn zoontje aan haar wordt toegewezen, met heel beperkt omgangsrecht voor hem, en dat ze, zelfs indien bilocatie behouden blijft, niet alleen het kindergeld opeist, maar ook nog eens serieuze alimentatie omdat wij met 2 zijne n dus veel meer inkomsten hebben volgens haar.
Wij vallen uit de boot: we verdienen te veel voor gratis hulp en te weinig om een advocaat te kunnen betalen. Terwijl dreigt zijn ex met zijn verleden: voor de geboorte van zijn zoontje zat hij in een verkeerd milieu en heeft hij ook een veroordeling opgelopen. Sinds zijn zoontje geboren werd, heeft hij echter alle banden verbroken met dat milieu en heeft hij zichzelf omhoog weten te werken dankzij studie. Zijn ex echter gaat nu nog steeds met deze mensen om en nog ergere gevallen. Ook hebben wij foto's waar zij op staat met drugs en drank en poses die totaal ongepast zijn.
Onze huisdokter heeft ons gevraagd of hij het vertrouwenscentrum mag inschakelen, omdat hij vermoedens heeft dat zijn zoontje verwaarloosd wordt bij zijn moeder. Wij hadden al langer dat gevoel doordat hij zo vaak ziek is, afdankertjes draagt, de hele dag blijkbaar voor televisie zit omdat mama aan het bellen is of geen zin heeft om met hem te spelen, etc. Ook op school maakt de lerares zich zorgen omdat ze van andere ouders te horen krijgt dat zijn zoontje hardhandig aangepakt wordt door zijn moeder (als hij uberhaupt opdaagt).
De kleren die we kopen verdwijnen in een bodemloze put, om plotsklaps opnieuw te verschijnen als ze kapot of te klein zijn. Wij hebben dan ook besloten om ervoor te zorgen dat hij bij ons goede kleren en schoenen heeft, hij krijgt zijn kleren van bij mama terug aan als hij naar daar vertrekt. Hierdoor is mama kwaad, want dat betekent dat zij zelf moet opdraaien voor de kleren bij haar thuis.
Zijn zoontje is nu 6 jaar en vroeg gisteren nog maar eens, en in het bijzijn van zijn moeder, waarom hij niet vaker bij papa mag zijn.
Doordat mama altijd bilocatie weigerde, zijn wij verhuisd naar een andere gemeente waar het aangenaam vertoeven is voor zijn zoontje in het weekend en tijdens de vakanties, maar die voor ons ook goed bereikbaar is qua werk terwijl zij in de stad is blijven wonen. Wij zorgen er elke dag voor dat hij op school raakt, ook al moeten de hele stad doorkruisen en zijn we daardoor zelf vaak te laat op het werk. We zouden dan ook graag zien dat er een compromis gesloten wordt tussen onze beide woonplaatsen (we willen geen volledig verblijfsrecht bij ons, het blijft zijn moeder) en ook dat er gekeken wordt naar het kind zijn toekomst: hij heeft leerproblemen en we zouden hem graag in een kleinere school plaatsen waar hij beter opgevolgd kan worden.
Geen van ons beiden heeft ervaring met deze zaken en we maken ons zorgen omdat we vaak horen dat de moeder voorgetrokken wordt, zeker als ze met allerhande leugens en emotionele aanvallen begint.
Kan er iemand helpen of raad geven?