JuridischForum.be

Bij de verhuis van mijn moeder naar het rusthuis, is een oude schuld boven gekomen die ze nog moet krijgen van iemand die in 1985 van mijn vader toen geld geleend heeft, ongeveer toen 1800 euro, toen nog in Belgische franken een 75000 BEF. We hebben de schuldverklaring nog in ons bezit, en mijn moeder leeft nog, mijn vader niet meer. Deze persoon heeft nooit zijn schulden afbetaald, en mijn vader die eigenlijk met deze persoon bevriend was heeft er nooit achter gezeten. Toch vraag ik mij af of het nog mogelijk zou zijn met het huidige document waarin duidelijk staat dat hij dit bedrag geleend heeft deze schuld nog op te vorderen van hem, indien hij nog zou leven, of eventueel van zijn erfgenamen. Hij heeft jaren beloofd dat hij zou terugbetalen, maar het nooit gedaan, en hij was eigenlijk geen arme persoon; hij had enkel tijdelijk pech in zijn beroepsleven op de moment van de lening. Ik ben er nu pas achter gekomen, en ben eigenlijk benieuwd of we nog iets kunnen ondernemen, alhoewel ik wel besef dat de kans bijna onbestaande is?
Is hier aan te beginnen, of niet?

“Art.1326.Een onderhands biljet of een onderhandse belofte waarbij een enkele partij zich tegenover de andere verbindt om haar een geldsom of een waardeerbare zaak te betalen, moet geheel geschreven zijn met de hand van de ondertekenaar; of tenminste moet deze, benevens zijn handtekening, met de hand een goed voor of een goedgekeurd voor geschreven hebben, waarbij de som of de hoeveelheid van de zaak voluit in letters is uitgedrukt...”(Burgerlijk Wetboek).

De verjaringstermijn van een lening loopt pas vanaf de eisbaarheid van het geleende. Is de datum van eisbaarheid niet bepaald in de akte dan dient ze daarbuiten bepaald ,desnoods door de rechter. Het overlijden van de schuldenaar kan zulke datum van eisbaarheid zijn.

Ook schulden behoren tot de nalatenschap en zijn eisbaar van allen die de nalatenschap aanvaardden.