JuridischForum.be

Even de situatie schetsen: mijn neefje komt al sinds zijn geboorte tijdens het weekend naar de grootouders (hier thuis want ik woon nog thuis). Papa heeft 8 jaar niet naar hem omgekeken. Het kind had duidelijk problemen maar daar hadden de ouders geen oor naar (kind was pas na 8 jaar volledig zindelijk).
Papa heeft officieel nooit bij zijn zoon en vriendin gewoond. Hij woonde nog thuis op papier.
Nu zijn de ouders al even uit elkaar, papa heeft een tijdje terug thuis gewoond en zelfs toen keek hij niet om naar zoon.
Nu heeft papa nieuwe vriendin en elke 2 weken komt hij zijn zoon halen tijdens het weekend. Het kind is ondertussen 10.
Nu door omstandigheden is er ruzie gekomen en gebruikt hij zijn kind als schaakstuk. Hij dreigt ermee dat mijn ouders en ik hem nooit meer mogen zien. Hij zou al met een advocaat gebeld hebben om dit te regelen. We hebben het wat kunnen bedaren voorlopig. Maar ik stel me vragen of wij juridisch gezien een poot hebben om op te staan moest het terug escaleren. Wij hebben allledrie een heel diepe emotionele band met het kind en willen dit zeker niet kwijt. Ik stel me ook de vraag of hij wel een poot heeft om op te staan vermits hij officieel nooit bij zijn zoon gewoond heeft en er totaal niets juridisch geregeld is. De moeder heeft samen met mijn moeder een regeling uitgewerkt wannneer hij hier is en wanneer hij thuis bij mama is.

Kunnen grootouders en tantes co-ouderschap regelen met de moeder alleen?

Is de vader je broer, of de moeder je zus?

Sowieso kan iedereen die kan aantonen dat hij een hechte band heeft met een kind een omgangregeling vragen. Er zal hier dra wel iemand met de wettekst komen zwieren

De vader is mijn broer.

Ik ga er even van uit dat de vader zijn kind erkend heeft: hij is wettelijk gezien ook de vader.

Tenzij anders overeengekomen of in vonnis, behouden beide ouders het gezag. Ze moeten dus samen beslissen over hun kind. Indien ze niet overeenkomen, kan de rechter dit doen in hun plaats.

Grootouders hebben wettelijk omgangsrecht, net als iedereen die een affectieve band heeft met het kind. Let wel, dit is niet hetzelfde als het recht om het kind bij u thuis te ontvangen (of zelfs te laten blijven slapen), dit is enkel het recht om tijd door te brengen met het kind. Indien de ouder(s) dit ontzeggen kan dit ook voor de rechter geëisd worden. Als het kind dus elk weekend op dezelfde plaats als u verbleef, en u bent de tante, zal een rechter dit wel aanvaarden.

“Art.375bis.De grootouders hebben het recht persoonlijk contact met het kind te onderhouden. Datzelfde recht kan aan ieder ander persoon worden toegekend, indien hij aantoont dat hij met het kind een bijzondere affectieve band heeft. Bij gebreke van een overeenkomst tussen de partijen, wordt over de uitoefening van dat recht in het belang van het kind op verzoek van de partijen of van de procureur des Konings beslist door de jeugdrechtbank.”(Burgerlijk Wetboek).

Dit is geruststellend. Ik stel me toch de vraag in hoeverre de vader rechten heeft? Ok hij staat op het geboortecertificaat maar heeft 7 jaar amper naar zijn zoon omgekeken. Ik en mijn ouders hebben een betere band met hem dan zijn vader. Er zijn weekends dat zijn zoon zegt dat hij niet naar papa wil. Daarbovenop hebben we een vermoede dat papa alcoholieker is. Elke keer we hem zien stinkt hij naar drank en elke gelegenheid heeft hij wel alcohol in zijn handen of zit hij op cafe.

Misschien een idee voor de volgende keer: indien hij bij het afhalen van het kind weer gedronken heeft de politie er bij halen om een alcoholtest te doen. U kan toch moeilijk een kind laten meerijden met een dronken bestuurder, dit zou redelijk onverantwoord zijn...

Daarnaast is het niet omdat hij tot nu toe niet veel tijd in zijn kind heeft gestoken, dat dit in de toekomst niet zal verbeteren. En net zoals u het recht heeft om uw neef te zien, heeft de vader het recht om voor zijn zoon te zorgen. Ouders en kinderen moeten alle kansen krijgen om een goede band te kunnen ontwikkelen.
Ik hoop vooral dat u zich zelf niet negatief uitlaat over de vader bij het kind, zo maakt u het voor beide moeilijker om in de toekomst een betere band te ontwikkelen. Is misschien soms moeilijk, maar zo maakt u het voor het kind ook moeilijker om iedere keer met de papa te "moeten" vertrekken.

Neennee geloof mij, voor het kind doen we nooit negatief over papa. We proberen hem zelfs aan te moedigen om met papa mee te gaan enzo. We hebben gesprekken over papa als het kind niet in huis is.
Hetzelfde geldt voor mama, daar wordt ook niet over gesproken als hij in huis is.

In plaats van elke twee weken komt de papa hem vandaag halen. We hadden dit niet verwacht en moesten nog weg. Mijn moeder neemt nooit haar gsm mee. Hij had gestuurd: kom hem binnen 30 min halen, zorg dat hij klaarstaat.
Papa dus kwaad dat we niet thuis waren want hij belde dan naar mij. Zijn zoon hoort het en zegt: ohh nee moet ik naar papa? Zucht ( dit zegt hij letterlijk).
We weten dat hij hem nu komt halen om moeilijk te doen na de ruzies van vorige week.
Dit blijft zo geen doen. Mijn hart breekt als ik merk dat hij duidelijk niet naar papa wil. De regeling weekend oma, weekend papa vond hij nog doenbaar had ik de indruk. Dit niet meer.
Maar ik vrees als dit naar de rechtbank gaat dat we aan het korte eind trekken. Dit is zo frustrerend dat we hier niets kunnen aan doen. Mijn broer is zo koppig dat er op dit moment niet mee te praten valt.

Als we de politie zouden bellen voor een alcoholtest dan is het hek helemaal van de dam denk ik. Dan zijn we hem helemaal kwijt. En je weet nooit zeker op voorhand of hij gedronken heeft of niet. Vandaag bijvoorbeeld was dit niet het geval.