JuridischForum.be

Mijn partner, niet gehuwd, vertrok in juni 2003 plots met ons kind naar haar vaderland, Engeland.
Een paar maal heb ik mijn kind ginds gaan bezoeken, maar daar het financi?el & emotioneel zwaar belastend is heb ik haar al meermaals gevraagd om mijn kind hier in Belgi? te kunnen zien, eveneens voor mijn ouders.
Zij blijft weigeren, maar wel steeds geld vragen !
Ons kind is momenteel drie jaar, had bij vertrek Belgische nationaliteit en is erkend door mij.
Kan ik & mijn ouders, als grootouders, hier een procedure starten om dit bezoekrecht hier te bekomen. En in hoeverre moet, indien de uitspraak positief zou zijn, Engeland hier in volgen wanneer zij blijft weigeren ?
Dient dit dan te gebeuren voor de Jeugdrechtbank of kan dit in eerste instantie voor het vredegerecht ? Of moet deze procedure in Engeland gevoerd worden?

Ik ga ervanuit dat U een samenlevingscontract had!!

Art. 59. Artikel 42 is naar analogie van toepassing op de vorderingen betreffende een relatie van samenleven.(IPR=16 juli 2004, wet Internationaal Privaatrecht)

Art. 42. De Belgische rechters zijn bevoegd om kennis te nemen van de vorderingen,...indien: 3? de echtgenoot die de vordering instelt, bij haar instellling sedert ten minste twaalf maanden zijn gewone verblijfplaats in Belgi? heeft(IPR)

Art. 75. ? 1. De overeenkomst (????) tot verstrekking van onderhoud voortvloeiend uit ouderschap,...wordt, naar keuze van de partijen, beheerst door het recht van de Staat waarvan op het tijdstip van die keuze een van hen de nationaliteit heeft of op wiens grondgebied op dat tijdstip een van hen zijn gewone verblijfplaats heeft.(IPR)

www.ipr.be

Het verdrag betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke zaken werd ondertekend door GB. (EEX Verdrag, 27 september 1968)

Lex,

het gaat hier over een belgisch kind van met een belgische ouder moet deze dan geen geschreven toelating geven om het minderjaig kind in het buitenland te laten verblijven en zo ja valt dit dan niet onder de wet ontvoering van minderjarige, als er natuurlijk geen toelating was.
en vallen de bezoeken naar daar niet onder toelating en/of mede weten van ontvoering.?

Sperwer

Ik ben geen specialist IPR, maar denk toch dat in dit geval de Brussel IIbis Verordening van toepassing is.

Voor informatie over deze verordening zie:

http://europa.eu.int/comm/justice_home/ ... vdm_en.pdf

zie ook www.ipr.be onder bevoegdheid en exequatur -> communautaire akten.

Ik denk dat de rechtbank van de gewone verblijfplaats van het kind bevoegd is.

scorpioen

Je moet hier actie ondernemen; je zegt dat ze "plots" vertrokken is, zodat ik veronderstel dat ze zich niet uitgeschreven heeft uit de burgerlijke stand en je kind dus nog officieel hier woonachtig is.

De Artikels 431 en 432 van het Strafwetboek, over parentale ontvoering, zijn nog niet van toepassing omdat er nog geen vonnis is waarin de verblijfplaats en/of het omgangsrecht staat.

Ga morgen naar een advocaat, en vraag een kortgeding bij de jeugdrechtbank, op basis van de artikels 373 en 374 van het Burgerlijk Wetboek. De rechter bepaalt dan enerzijds de woonplaats (hoofdverblijfplaats) van het kind, en anderzijds het omgangsrecht voor de andere ouder.

Dan moet je het vonnis laten betekenen op het laatst officieel bekende adres van de moeder. De gerechtsdeurwaarder weet wat dit adres is: hij belt aan, en steekt een copie van het vonnis in de brievenbus. En hij verstuurt diezelfde dag een copie van het vonnis per aangetekende brief (die uiteraard niet afgehaald wordt, en na 15 dagen teruggaat naar de deurwaarder).

Dan moet je klacht indienen wegens overtreding van de Artikels 431/432 van het Strafwetboek, en vanaf dan kunnen het kind en de moeder geseind worden, en kan de politie een internationaal aanhoudingsbevel uitvaardigen tegen de moeder.

Zet www.childfocus.be bij je favorieten, want je kind is nu vermist. Onthou de nieuwe zoekopdracht op google: parentale onvoering...

Eens het juridische dan gebeurd is, kan je met je ex-vriendin onderhandelen over hoe het verder moet. Dat lijkt me evenwel iets voor ervaren, professionele scheidingsbemiddelaars.

Kort geding, gescheiden vaders??

Zijn vriendin is al weg sedert 2003!!

Ter info...

Men kan zijn toevlucht nemen tot het kort geding wanneer de gewone rechtspleging niet bij machte is het geschil tijdig op te lossen,wat maakt dat de rechter in kort geding over een ruime beoordelingsmacht beschikt en,binnen de juiste maat,over de grootste vrijheid,(Cass. 21 mei 1987,R.W. 1987-88,p 1425-1426.)

Er is een spoedeisend geval wanneer een onmiddellijke beslissing wenselijk is om schade van een bepaalde omvang dan wel ernstige ongemakken te voorkomen.Wanneer bij de voorzitter in kort geding door de dagvaarding van de eiser een vordering wordt aangebracht in een geval waarvan de eiser stelt dat het spoedeisend is,is hij bevoegd om van die vordering kennis te nemen (R.W. 1990-91,p 987-989,noot Laenens J.)

ik heb eens gaan zoeken op internet en in de bib.
vond er niets van huidige wetten over een ouder die met kind verhuist en de andere ouder vrijwillig onderhoudsgeld betaalt en op bezoek gaat bij zijn kind.

hier voor moet je een hoop wetten samen voegen.

1) betalen van vrijwillig onderhoudsgeld zonder door beide partijen getekend overeenkomst staat gelijk aan akkoord zijn met , bij uitzondering van afpersing.

2) grootouders hebben weinig of geen opvoedingsrechten en moeten zich neerleggen bij de woonkeuze van de ouders.

3) de ouder zonder kind die regelmatig op bezoek ging moet aantonen dat hij door overmacht buiten zijn wil om dit niet meer kan, daar hij zich vroeger wel akkoord toonde door de bezoeken.

4) dat een kind jonger dan 1 jaar was toen kind en ouder niet meer mee samen levenden, hem/haar niet als ouderfiguur kent.

en uit de tekst van Marc63 kan ik opmaken dat er geen geschreven regelingen zijn. Hij 2 en 1/2 jaar regelmatig op bezoek ging en geld overmaakte aan de moeder en er geen overmacht is die hem dit nu onmogelijk maakt.

als de ouders niet getrouwd waren is enkel de jeugdrechtbank bevoegd, en een prcocedure over de gezagsregeling is daar altijd een kortgeding. De vraag of het al dan niet hoogdringendheid is, is niet aan de orde: het IS altijd hoogdringend.

als ongehuwde ouders uit mekaar gaan en dit niet via de rechtbank (akte vrijwillige verschijning of dagvaarding) regelen, komen ze in een juridisch vacu?m terecht. Geen van beiden kan dan immers een recht opeisen. Ze moeten trouwens naar de rechter gaan om de afspraken omtrent het kind te laten bekrachtigen (374 B.W.). Als Marc bv. naar Engeland zou gaan en met het kind terugkomt, pleegt hij geen strafbaar feit.

grootouders hebben omgangsrecht met hun kleinkinderen. Wel is het zo dat de rechter omgangsrecht voor de grootouders niet toekent als er nog contact is tussen de gescheiden ouder en het kind. Maar als bv. ??n ouder het omgangsrecht niet kan opnemen (bv. wegens gevangenisstraf in het buitenland) of het omgangsrecht ingetrokken is (bv. wegens drugverslaving), of als de ouder overleden is, zal de rechter omgangsrecht toekennen aan de grootouders. In de meeste vonnissen die ik terzake al gelezen heb, is dat een woensdagnamiddag (per week of om de twee weken, hangt af van het contact grootouders-kleinkind voor de scheiding)

het feit dat er gedurende een bepaalde periode geen contact ouder-kind was, maakt geen einde aan het omgangsrecht. Wel is het zo dat de rechter dit contact dan eerst moet herstellen, bv. door te bepalen dat het via een neutrale bezoekruimte moet gebeuren.

Onze Marc heeft gedurende een bepaalde tijd met de moeder va zijn kind onderhandeld over de verblijfs- en omgangsregeling, en het lukt hen niet om tot een overeenkomst te komen zodat hij het kan voorleggen aan de rechter van de plaats waar het kind offocieel ingeschreven is. Zijn advcocaat zal bovendien in de rechtbank melden dat er mondeling afgesproken was dat de moeder om de twee weken naar Belgi? zou komen, maar dat ze dit niet (meer) doet.

Dit is echt geen onderwerp zoals de betwisting van een faktuur die binnen een bepaalde termijn moet gebeuren. Enkel "het belang van het kind" telt hier, en zowel 373 en 374 B.W. als het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind zijn duidelijk wat het omgangsrecht betreft.

gescheiden vaders waar haalt gij dat er een mondelinge overeenkomst was. Marc is volgens geven steeds naar daar gegaan en spreekt pas over een brengen voor bezoekrecht na 2 1/2 jaar. allemaal dingen die zij kan gebruiken en nergens is gegeven dat de grootouders het kind nog zijn gaan opzoeken na verhuis. de rechtbank zou wel eens kunnen oordelen dat in het belang van het kind de vader en grootouders naar ginder moeten blijven gaan.
het is niet gezond om steeds van tijdszone en cultuur te verandere.
het kind woont al 5/6 van zijn leven in engeland.

gescheiden vaders waar haalt gij dat er een mondelinge overeenkomst was.

Ik heb dat ook niet gezegd: ik heb geschreven dat Marc's advocaat dat wellicht in de rechtbank zal zeggen.

Het is niet gezond om steeds van tijdszone en cultuur te veranderen.

Kinderen van diplomaten en piloten doen niks anders dan heel hun leven te verhuizen. Dit is echt niet relevant hier.

Het kind woont al 5/6 van zijn leven in engeland.

So what? Gaan we dan alle parentale ontvoeringen laten verjaren na drie jaar, omdat het kind dan aangepast is aan zijn nieuwe omgeving? Het kind woont nu 3 jaar in Engeland. Als het 85 jaar wordt, is dat 1/28ste van zijn leven, en niet 5/6de.

Marc spreekt pas over een brengen voor bezoekrecht na 2 1/2 jaar.

sperwer, lees wat er staat aub: ik zeg dat er nog geen sprake kan zijn van een bezoekrecht, omgangsrecht, recht op persoonlijk contact (cfr Art. 374 B.W.) om de doodeenvoudige reden dat ongehuwde ouders dit pas hebben NADAT de rechter het toegekend heeft.

de rechtbank zou wel eens kunnen oordelen dat in het belang van het kind de vader en grootouders naar ginder moeten blijven gaan.

De rechter gaat een beslissing nemen, gebaseerd op algemene principes en gezond verstand. En als de rechter dan toch rekening houdt met bepaalde wetten of verdragen zal dat eerst en vooral het Kinderrechtenverdrag zijn: De Staten die partij zijn, eerbiedigen het recht van het kind dat van een ouder of beide ouders is gescheiden, op regelmatige basis persoonlijke betrekkingen en rechtstreeks contact met beide ouders te onderhouden, tenzij dit in strijd is met het belang van het kind.

De rechter kan inderdaad oordelen dat het kind in Engeland moet wonen, maar ik betwijfel het: het kind volgt er nog geen onderwijs, het kind is een Belgische staatsburger, door in Belgi? te wonen ten tijde van de bevalling gaf de moeder aan dat ze de wil had om hier te blijven, de vader heeft regelmatig te kennen gegeven dat hij gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag wil, door in Engeland te wonen wordt het contact van het kind met zijn vader en grootouders enorm bemoeilijkt, enz.

We zijn ondertussen wel ver verwijderd van de vraag welke rechtbank nu bevoegd is, de Belgische of de Engelse.

Iedereen gaat er hier blijkbaar van uit dat de Belgische rechter bevoegd is. Volgens mij is dit de Engelse (zie mijn post i.v.m. de Brussel IIbis verordening).

scorpioen

1047.Het RECHT VAN BEWARING omvat het recht van materi?le bewaring en het recht van zorg...1048.Het recht van materi?le bewaring betreft het recht om het kind op een voortdurende wijze bij zich te hebben...In de rechtspraak werd dit bestanddeel(=recht van bewaring) van het ouderlijk gezag soms aangeduid met de term 'hoederecht',maar deze term werd veroordeeld door de wetgever van 13 april 1995...1049.Het recht van zorg houdt het recht in om het kind lichamelijke zorgen toe te dienen,te beslissen over zijn verblijf en verplaatsingen,toezicht uit te oefenen op zijn contacten met derden...SENAEVE,P.,Compendium van het Personen- en Familierecht,Leuven Acco 1996,II,p 115.

Kreeg de moeder het hoederecht/ recht van zorg/ recht van bewaring???

Het ouderlijk gezag(zie SENAEVE,P.,Compendium van het Personen- en Familierecht,II,Leuven Acco 1996,nr.1042-1065, p.113-121;vgl.'hoederecht'in art.1322bis-octies Ger.W.=Gerechtelijk Wetboek) omvat het recht van bewaring(art.33 Jeugdbeschermingswet 15 juli 1960).

De rechter kan inderdaad oordelen dat het kind in Engeland moet wonen, maar ik betwijfel het: het kind volgt er nog geen onderwijs, het kind is een Belgische staatsburger, door in Belgi? te wonen ten tijde van de bevalling gaf de moeder aan dat ze de wil had om hier te blijven, de vader heeft regelmatig te kennen gegeven dat hij gezamenlijke uitoefening van het ouderlijk gezag wil, door in Engeland te wonen wordt het contact van het kind met zijn vader en grootouders enorm bemoeilijkt, enz.

Eiseres moet bewijzen dat zij een bijzondere affectieve band heeft met het kind.De beoordeling van dat omgangsrecht gebeurt in het belang van het kind.(Jeugdrechtbank Mechelen 29 april 1998,(Algemeen Juridisch Tijdschrift 1998-99,p 389))

1047.Het RECHT VAN BEWARING omvat het recht van materi?le bewaring en het recht van zorg...1048.Het recht van materi?le bewaring betreft het recht om het kind op een voortdurende wijze bij zich te hebben...In de rechtspraak werd dit bestanddeel(=recht van bewaring) van het ouderlijk gezag soms aangeduid met de term 'hoederecht',maar deze term werd veroordeeld door de wetgever van 13 april 1995...1049.Het recht van zorg houdt het recht in om het kind lichamelijke zorgen toe te dienen,te beslissen over zijn verblijf en verplaatsingen,toezicht uit te oefenen op zijn contacten met derden...SENAEVE,P.,Compendium van het Personen- en Familierecht,Leuven Acco 1996,II,p 115.

Kreeg de moeder het hoederecht/ recht van zorg/ recht van bewaring???

Nee Lex: en dat is inderdaad het belangrijkste in dit dossier. Geen van beiden heeft het, en net daarom moet er een vonnis komen op basis van Art. 374 B.W. ("In elk geval bepaalt de rechter de wijze waarop het kind wordt gehuisvest en de plaats waar het in het bevolkingsregister wordt ingeschreven als hebbende aldaar zijn hoofdverblijf".). Gehuwde partners die scheiden gaan sowieso naar de rechter (dagvaarding, of bevestiging EOT). Maar ook niet-gehuwde partners moeten naar de rechter om het ouderlijk gezag te regelen (en uiteraard de woonplaats).

Marc heeft het recht om te beslissen wanneer de periode om tot een minnelijke schikking te komen volgens hem voorbij is (= wat ik zei: beide ouders tekenen een "akte vrijwilige verschijning"). Hij vindt dat het nu lang genoeg geduurd heeft.

om te weten waar de zaak moet behandeld worden moet je eerst weten of er sprake is van een misdrijf in belgie. is het kind zonder toelating of met toelatin van de vader verhuist( mondelinge goed kuering is voldoende)
deze heeft hij gegeven door "onderhoudsgeld te storten en op bezoek te gaan " en pas na 2 1/2 jaar beslist om naar de rechtbank te gaan voor een breng-regeling. dus geen misdaad in belgie dan moet hij naar de engelse rechtbank het kind verblijft daar. tenzij moeder en kind er illegaal zijn wat zeer gek zou zijn voor iemand in zijn/haar vaderland
verder zal hij met papieren van uit belgie moeten bewijzen dat hij de wettelijke vader is en die daar moeten laten vertalen en goedkeuren.
dan kan hij in engeland bezoekrecht vragen. hij kan nooit en dit is een recht van de moeder eisen dat zij het kind tot bij hem thuis brengt daar het over een reis van meerder uren gaat en hij dit wil vragen om financiele reden, zij kan die ook inroepen. en dan is er nog het morele en lichaamelijke nadeel van de verplaatsing.
zowel het belgische en het engels gerecht zullen zijn eis als onredelijk verklaren en gescheiden vaders dit in belang van het kind.
hij kan wel een vakantie-regeling aanvragen in engeland, maar veel moeder daar lappen dit gewoon aan hun laars en kunnen volgens de engelse wetten hier niet voor gestraft worden. verder loopt hij ook nog het gevaar onderhoudsgeld te moeten betalen en dit dus zonder zelf ??n stap verder te zijn voor een oplossing van zijn probleem. de prijs van het over en weer reizen.