hopelijk kan iemand me hier even mee helpen.
Mijn man heeft een dochtertje van bijna 3, hij heeft nooit een echte relatie onderhouden met de mama in kwestie.
Maar zoals het leven soms gaat werd ze onverwacht zwanger... In het begin werd er vanuit gegaan dat het van mijn man was, daarna dacht ze van haar ex en werd mijn man op een zijspoor gezet.
Na 1.5j komt die man met het nieuws dat het toch van mijn man zou zijn.. Het daaropvolgende jaar wil de mama dan een dna-test en mijn man weigert dit aangezien de behandeling ervoor.
Wanneer mijn man zich bedenkt (op 2.5j kindje) gebeurt er een dna-test (gemoedstest) vanuit Nederland, waaruit blijkt dat het kind toch van mijn man is. Deze wil graag de band aanhalen en we slagen er in met beide partijen een start te maken om die band te versterken, mits de moeder er overal bij mag zijn... Dit doen we nu al een half jaar, zo goed als wekelijks... Maar ooit moest de stap komen om haar even alleen ergens mee naartoe te nemen. Dit wordt ondanks zeer veel voorstellen constant geweigerd door de moeder... Er loopt ook al een gerechtelijk proces tussen de moeder en erkende (maar niet biologische) vader om de erkenning teniet te verklaren... Mijn man wil haar heel graag erkennen, maar dit kan wss niet door het lopende proces?
Aangezien de discussies de laatste momenten hoog oplaaien, dreiging om het vrijwillige bezoek te stoppen, wil mijn man zich natuurlijk veilig stellen om zijn kind niet nog eens te verliezen...Weet er iemand hoe we dit het best aanpakken? of heeft iemand er al ervaring mee?
mvg en dank nieuwschierig snuitje
