weduwenpensioen

[Leen B]

Ik ben in maart weduwe geworden op de leeftijd van 43 jaar, mijn man was zelfstandig, we waren 22 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. Zelf werk ik sinds enkele jaren terug parttime na meer dan 10 jaar thuis te zijn voor zaak en kinderen.
Nu blijk ik in de overgangsmaatregel te vallen vanwege mijn leeftijd, wat dus betekent dat ik eigenlijk zo snel mogelijk fulltime zou moeten gaan werken, of toch zeker vanaf 2018, waardoor mijn kinderen van 11 en 14 - die al zoveel kwijt zijn - nu ook nog eens fulltime hun moeder zullen moeten gaan missen willen we niet maandelijks aan de spaarboek zitten.
Begrijp ik het goed dat het pensioen van mijn echtgenoot zaliger (waarvoor hij toch ook meer dan 20 jaar gewerkt heeft) hierdoor gewoon de mist ingaat ? En ik die meer dan 10 jaar thuis opofferde nog eens extra zal gestraft worden in een veel kleiner pensioen later ?
Hier kan ik met mijn gezond verstand niet bij...

[Mathieu Rutten]

Beste,

Het gaat hier niet om een overgangsmaatregel. U heeft inderdaad geen recht op een overlevingspensioen. U voldoet immers niet aan de leeftijdsvoorwaarde. U wordt gerechtigd op een overgangsuitkering gedurende 2 jaar gezien u kinderen ten laste heeft en deze overgangsuitkering zal u onbeperkt mogen cumuleren.
Uw kinderen zijn schoolgaand.

Deze inlichtingen zijn louter informatief en onder alle voorbehoud. Er kunnen geen rechten aan verbonden worden.

Groetjes,

Thieu Rutten
pensioendeskundige.

[zibarrie]

U zit inderdaad in een lastige situatie, maar de redenering hierachter is ook wel te begrijpen.

Het is immers niet logisch dat bij een vroegtijdig overlijden van de huwelijkspartner de langstlevende een levenslange uitkering krijgt. De meeste weduwes of weduwnaren gingen immers niet meer zelf werken na het overlijden van de partner, en zo kwam het wel eens voor dat iemand gedurende 50+ jaren een overlevingspensioen kon genieten, tot ze dan zelf kwamen te overlijden. zelfs indien de kinderen niet meer ten laste waren werd het omgezet in een voortgezet overlevingspensioen.

Die mensen verliezen hun partner, dat is uiteraard heel erg. Maar dezelfde mensen beginnen na x-aantal jaren een nieuwe relatie, en zullen dus ook niet opnieuw huwen, omdat ze dan ook hun overlevingspensioen kwijt spelen.

Dit maakt het natuurlijk voor u niet minder erg. Maar dit is de redenering daar wat achter.

[Leen B]

Ik snap de redenering rond de heractivering van weduwes/weduwnaren op de arbeidsmarkt, en sta daar zelf achter, werk sinds enkele jaren zelf parttime, maar met 2 kinderen op school waarvan één met leerproblemen, zou er toch eens naar de specifieke context mogen gekeken worden.
Als ik fulltime ga werken, zal ik de hulp die ik nu zelf bied aan mijn kinderen moeten uitbesteden, een nuloperatie dus waar niemand beter van wordt.
Het lijkt me sterk dat hier een blinde lijn getrokken wordt van één jaar overgangsuitkering per kind, terwijl men beter de lijn zou trekken aan het einde van hun studieloopbaan.
Op vandaag bijv. krijgt iemand van 48 jaar met één kind dat goed studeert een blijvend weduwenpensioen,
ik ben 43 en sta voor een grote uitdaging met mijn dochter en dyslectische zoon, maar moet binnen anderhalf jaar 'op mijn pootjes vallen' ?
De logica ontsnapt me echt helemaal !