#2 , 12 sep 2008 12:35
Geachte,
Binnen de Europese Gemeenschap gelden echter een aantal speciale regelingen die afwijken van het principe dat er socialezekerheidsbijdragen moeten betaald worden in het land van tewerkstelling.
Zo voorziet de EG-verordening het principe van de detachering. Hierdoor wordt vermeden dat een werknemer die voor korte tijd naar het buitenland wordt gezonden onder het socialezekerheidsregime van het andere land terechtkomt.
Door detachering kan de werknemer onderworpen blijven aan het socialezekerheidsstelsel van het land waar hij gewoonlijk tewerkgesteld is en anderzijds zal hij vrijgesteld zijn van onderwerping in het land van tijdelijke tewerkstelling.
Opdat er sprake kan zijn van detachering moeten een aantal voorwaarden gerespecteerd worden:
Er moet een ‘organische band’ tussen de werknemer en de detacherende onderneming blijven bestaan. Dit betekent dat de werknemer blijft werken onder het gezag van de werkgever die hem uitzendt ( uitbetaling loon, ontslagbevoegdheid, …).
De werkgever moet in België substantiële activiteiten uitoefenen en hier gewoonlijk personeel tewerkstellen.
Onmiddellijk voorafgaand aan de detachering in België moet de werknemer onderworpen zijn aan de sociale zekerheid.
De werknemer mag geen persoon vervangen van wie de detachering is beëindigd.
Als bewijs dat er in België socialezekerheidsbijdragen worden ingehouden, moet de werknemer in het bezit zijn van een formulier E 101. Met dit document kan de werknemer bij een eventuele controle op de plaats van tewerkstelling in het buitenland, aantonen dat hij in België verzekerd is en er sociale bijdragen betaald worden. Het formulier E 101 is slechts geldig gedurende maximum twaalf maanden. Dit formulier moet men aanvragen bij de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid.
Er kan toestemming worden verleend om de detacheringtermijn te verlengen met maximum twaalf maanden. Hiertoe wordt een formulier E 102 afgeleverd.
Indien een werknemer voor meer dan twaalf maanden maar met een maximum van vijf jaar in een andere lidstaat zal tewerkgesteld worden, kan de werkgever aan de bevoegde instantie van het land van tewerkstelling vragen of zij akkoord gaan met een langere termijn.
Fiscaal luik
Om dubbele belastingheffing van dezelfde inkomens te voorkomen, heeft België met een groot aantal landen dubbelbelastingverdragen gesloten.
Deze verdragen zijn vaak gestoeld op een modelverdrag van de OESO. Ze vertrekken van het uitgangspunt dat de werkstaat heffingsbevoegd is. Ook in het kader van de belastingen geldt dus het teritorialiteitsprincipe. Bezoldigingen zijn belastbaar in de werkstaat.
Om de belastingsituatie van de werknemers die voor korte periodes in het buitenland tewerkgesteld worden minder te versnipperen wordt in de dubbelbelastingverdragen een uitzondering voorzien: de 183-dagenregeling. Indien de volgende drie voorwaarden cumulatief vervuld worden, is de woonstaat bevoegd en wordt de werknemer voor zijn tijdelijke buitenlandse prestaties dus toch belast in België.
De werknemer mag maximum 183 kalenderdagen per periode van twaalf maanden worden tewerkgesteld in de andere lidstaat. Voor de precieze formulering dient men terug te grijpen naar het betreffende dubbelbelastingverdrag.
Het loon moet uitbetaald worden door of namens een werkgever die niet gevestigd is in de werkstaat.
Het loon mag niet doorgerekend worden naar een vaste inrichting die de werkgever in de werkstaat heeft.
Thieu Rutten
pensioendeskundige