Over de materie het al dan niet verbieden van huisdieren in een huurcontract is er al veel jurisprudentie beschikbaar (waarin toch echt geen lijn te trekken valt). Maar wij zitten nu met een licht afwijkende situatie.
In ons contract staat namelijk geen verbod, maar een clausule waarin wordt gesteld dat voor een huisdier een voorafgaande schriftelijke toestemming moet verkregen worden. Uiteraard als hondenliefhebber en -trainer heb ik direct gevraagd naar zo'n toestemming, waarin ik zelfs vergaande clausules wou laten opnemen met betrekking tot eventuele schade mocht die er komen door een huisdier (en bijv. zaken als: de hond slaapt in een bench en zit in een bench of afgesloten ruimte wanneer we niet thuis zijn, wordt niet toegelaten in de ruimtes met parket en zelfs de mogelijkheid tot regelmatige controlen. Vrij vergaand dus). Blijkt dus nu dat zo'n toestemming nooit gegeven zal worden (dixit huisbaas, tenzij voor iets als een kanarie, maar dat noem ik geen huisdier) en dat de verwoording van die clausule vooral dient om geen expliciet verbod uit te spreken (maar dus wel impliciet, want er wordt nooit toestemming gegeven) omdat dit voor discussies zorgt. Slimme zet, dat wel. In het contract staat ook dat het niet naleven van een van de clausules aanleiding kan geven tot stopzetting van het huurcontract. Nu weet ik heel goed wat een expliciet ontbindende clausule is en ik weet dat die niet wettelijk toepasbaar is. Maar toch, we wonen graag waar we nu wonen.
De jurisprudentie spreekt over het feit dat men niet kan verbieden om huisdieren te houden zolang er geen hinder is voor de buren. Beide buren hebben bij navraag geen enkel bezwaar tegen een hond, integendeel. De huurder (niet toevallig familie van onze huisbazen) naast ons heeft regelmatig een hond op bezoek. Dus aan de buren zal het niet liggen. Het huis in kwestie is een losstaande woning met aan beide zijden 3 meter grasperk en een groot grasperk voor- en achteraan. Geen appartement dus. Ik en mijn partner hebben verschillende werkuren, waardoor de hond slechts in enkele gevallen voor lange periodes alleen is.
Kan de huisbaas desondanks problemen maken als we een hond in huis zouden halen? Uit een gesprek met hem versta ik wel zijn terughoudendheid (een vorige huurder die een oncontroleerbare hond had), maar ergens vraag ik mij af waarom huurders uberhaupt nog een waarborg betalen indien er alles aan gedaan wordt alle mogelijke oorzaken van schade uit te sluiten? Straks gaan ze nog huurders met kleine kinderen weigeren omdat die schade kunnen toebrengen aan de woning (en stukken meer schade dan een hond denk ik). Als iemand advies heeft, geef maar. Ik ga hier wss ook eens een advocaat over aanspreken.
Ik ben geen moeilijke persoon, maar indien de huurbaas redelijkheid vraagt van zijn huurder, mag je toch tenminste ook het omgekeerde verwachten.