Ze is terug. Ik noem haar "ze" omdat ik de identiteit niet kan onthullen. Exact 30dagen na collocatie. Verleden week zaterdag ging ik mijn zoon halen om boodschappen te doen toen hij lijkbleek naar beneden kwam. Ze stond alweer op de gang, de deur open, ze sprak hem aan. Mijn zoon schrok zo hard dat hij het op een lopen heeft gezet. Het heeft lang geduurd voor ik hem gekalmeerd kreeg. Zoals ik al zei was het voor iedereen in het gebouw gedurende maanden heel traumatisch, zeker voor mijn zoon die een lichte vorm van Autisme heeft. Door die maanden heeft hij medicatie gekregen tegen angstaanvallen. De laatste week begon het medicijn te werken.Plots staat ze daar dan weer en dat kan. Hij en wij snappen het niet. Worden slachtoffers, want dat zijn die mensen daar, dan niet op de hoogte gebracht? Neen dus. Nu zijn er alleen maar vragen en geen antwoorden. Zij heeft de wet achter zich en slachtoffers kunnen bang afwachten. Toen ik met de eigenaars belde, zeiden die me dat ze niet wisten dat ze terug was. Tja die eigenaars hebben dan ook nooit iets gedaan. Het enige waar die zich zorgen hebben over gemaakt waren de grote kosten die aangericht waren, dat zegden ze ons wel. "Ja wij hebben geen last van die vrouw haar psychose wel de vernielingen die ze heeft aangericht!" Bon dan zijn we met die mensen uitgepraat.
Het kan dat ze terug medicatie neemt en om die reden naar huis mocht, maar ze stond op haar 1ste morgen wel al iemand op te wachten om hem aan te spreken!
Wat nu?
@ BiekLie, als je naar de essentie van mensen met een "ziekte" kijkt is dat altijd een droevig iets. Veel mensen kunnen daar niest aan doen en hebben dat ook liever niet. Maar er zijn grenzen. Er zijn mensen die het zichzelf aandoen en daar wel iets kunnen aan doen. Ok ze zijn dan slachtoffer van zichzelf, maar maken ook onschuldige slachtoffers en die moeten ook beschermd worden tegen zo'n personen. En hier wringt het schoentje, het slachtoffer blijft altijd in de kou staan.