domicilie / hoofdverblijfplaats

[artemis]

In de standaard woninghuurovereenkomsten staat:

(ik citeer uit het mijne)

Huurder en verhuurder komen overeen dat het gehuurde goed als hoofdverblijfplaats van de huurder dienst zal doen.

Op onderhavige overeenkomst zal de woninghuurwet derhalve van toepassing zijn.

De huurder zal de verhuurder onmiddellijk verwittigen per aangetekend schrijven, mocht hij zijn hoofdverblijfplaats wijzigen.

Zo de huurder in gebreke blijft de in dit artikel vermelde verplichtingen i.v.m. de bestemming van het goed na te komen, zal de verhuurder dit beschouwen als een ernstige tekortkoming vanwege de huurder, waarvoor de verhuurder de ontbinding kan vorderen voor de Vrederechter.

Nu vraag ik mij af:

Wat is het gevolg als, met een dergelijk contract, de huurder zich niet domicilieert op het gehuurde adres?
Wat als de huurder er eerst wel, maar na verloop van tijd niet meer gedomicilieerd is?
Hoe kan een verhuurder nagaan of er domicilie (en van welke personen) op een door hem verhuurde woning is?

[Beachcomber]

Dit heeft een dubbel doel. Met dat zinnetje wordt vooreerst overeengekomen dat de woninghuurwet van toepassing zal zijn op het contract. Het toepassingsgebied van die wet hangt immers af van het wel of niet gedomicilieerd zijn, aangezien die domiciliering het goed een onweerlegbaar vermoeden van bewoning met zich meebrengt.
Zo'n clausule wordt dus gezien als rechtskeuzeclausule, het wel of niet domiciliëren doet er in feite niet toe, dat is immers een administratieve verplichting die de verhuurder niet kan afdwingen.

Daarnaast is heeft het ook een fiscale bedoeling. De eigenaar van het goed is immers belastingen op tweede verblijf verschuldigd aan de staat. Als het verhuurde goed geen bewoningsdoel heeft (want daar niet gedomicilieerd enz...) dan kan de eigenaar die belasting terugvorderen van de huurder. Dat is uitdrukkelijk verboden in de woninghuurwet.

Die clausule van hoofdverblijflaats is dus een vorm van bescherming voor beide partijen, er zijn van beide kanten opzegmogelijkheden en er kan geen discusiie ontstaan over welk recht nu van toepassing is op dat contract.

[artemis]

Met dat zinnetje wordt vooreerst overeengekomen dat de woninghuurwet van toepassing zal zijn op het contract. Het toepassingsgebied van die wet hangt immers af van het wel of niet gedomicilieerd zijn, aangezien die domiciliering het goed een onweerlegbaar vermoeden van bewoning met zich meebrengt.
Zo'n clausule wordt dus gezien als rechtskeuzeclausule, het wel of niet domiciliëren doet er in feite niet toe, dat is immers een administratieve verplichting die de verhuurder niet kan afdwingen.

Maar stel dat er geen domiciliering is, is de woninghuurwet dan nog wel van toepassing?
Zo'n huurder kan dan toch ook met de noorderzon verdwijnen?

[Casalangdre]

Dit is inderdaad een formulering die in het voordeel van beide partijen is. Voor de huurder betekent dit dat het huurcontract onder de huurwetgeving valt en dat hij zijn adres er kan plaatsen. Voor de verhuurder betekent dit ondermeer dat er geen gemeentelijke belasting op niet-gedomicileerde personen betaald moet worden (zoals in sommige studentensteden)

[artemis]

Bedankt Beachcomber en Casalangdre, dat was zeer verhelderend en nu begrijp ik de geest van de wet, maar heb ik nog geen concreet antwoord op mijn vraag:

Maar stel dat er geen domiciliering is, is de woninghuurwet dan nog wel van toepassing?

[Casalangdre]

Ja, de huurwet is van toepassing voor contracten die als hoofdverblijfplaats zijn opgemaakt, dus met de mogelijkheid om te domicilieren. Dit zijn de gewone huurcontracten. Andere huurcontracten - zoals bij studentenkamers - moeten die mogelijkheid in feite expliciet uitsluiten. Dus van het ogenblik dat de mogelijkheid bestaat, is de gewone woninghuurwet van toepassing.