Mondelinge overeenkomst Makelaar

[ottentot]

Ik ben onlangs een makelaarsbureau binnengestapt met de vraag hoeveel mijn appartement zou waard zijn indien ik het zou verkopen.

Ze kwamen onmiddellijk met mij mee om foto's te nemen en plaatsten een advertentie "te koop" op immoweb.

Na 2 dagen hadden ze reeds een schriftelijk bod binnen dat overeen kwam met de vraagprijs. Ik was tijdens dat bewuste bezoek van de bieder zelf ook aanwezig wat volgens de makelaar mijn intentie aantoont dat ik akkoord was om mijn appartement voor die prijs te verkopen.

Ik heb echter nooit enige schriftelijke overeenkomst met die makelaar ondertekend en weigerde dus dat bod te aanvaarden vermits het mij allemaal wat te snel ging. Eerlijkheidshalve werd ik me er ook van bewust dat, gelet op het feit dat iemand na 2 dagen reeds een bod deed dat gelijk was aan de vraagprijs, ik misschien iets meer zou kunnen vragen.

De makelaar beweert nu echter dat wat hem betreft onze "overeenkomst" is voldaan vermits hij een koper heeft kunnen vinden die voldeed aan de vraagprijs, en hij derhalve recht heeft op een commissie gelijk aan 3% plus BTW op de geboden vraagprijs, ongeacht van het feit dat ik het bod niet heb aanvaard.

Elke hulp zou bijzonder worden gewaardeerd vermits hij mij nu heeft gedagvaard.

[roadie]

Er was dus geen schriftelijk akkoord of mandaat gegeven aan het immo kantoor. Als er geen mandaat is of een overeenkomst hebben ze normaliter geen poot om op te staan.
Langs de andere kant, heeft u op geen enkel ogenblik bezwaar gemaakt.
Reeds bij het online plaatsen van de advertentie en zeker bij het bezoek van de koper diende u voorbehoud te maken.
Gezien u toch al gedagvaard bent kan u deze zaak laten voorkomen.
De koop is niet doorgegaan.
Probeer misschien nog tot een billijke dading over te gaan

[dieke]

Zeer belangrijk lijkt mij dat je duidelijk stelt dat je niet op de hoogte was van hun advertentie op immoweb. Deze advertentie en uw stilzwijgend akkoord hiermee, zou immers wel eens de basis kunnen vormen waarop kantoor zich zal baseren om aan te tonen dat er wel degelijk een mondeling akkoord was. Het feit dat het kantoor over foto's van uw pand beschikt, is hierin ook een belangrijke indicator die u op een andere wijze zal moeten proberen te rechtvaardigen dan door toe te geven dat die foto's bedoeld waren als promotiemateriaal, vrij te gebruiken door het kantoor. U kan bv. proberen te stellen dat u in de veronderstelling leefde dat het kantoor die foto's nodig had om u een gratis en vrijblijvende prijssschatting van het pand over te maken. Of een rechter daar geloof aan zal hechten, is de vraag.

Ook over dat bezoek met potentiële kopers zal je met een plausibele uitleg moeten komen hoe jij in de veronderstelling kon zijn dat het om een vrijblijvend bezoek ging, zonder dat jij daarmee toestemming gegeven hebt aan dat immokantoor om het pand in jouw naam te verkopen. Een mogelijkheid zou misschien kunnen zijn dat je beweert dat je niet wist dat het bezoek begeleid werd door een makelaar, dat je veronderstelde dat het gewoon om geïnteresseerde kopers ging. Maar ja, hoe hebben die kopers dan geweten dat je huis te koop stond? Als het alleen via dat kantoor geadverteerd stond, lijkt het me nogal wiedes dat je nu niet kan gaan beweren dat je geen benul had van de link met dat kantoor. Een andere piste zou dan kunnen zijn dat je beweert in de veronderstelling geweest te zijn dat het ging om een informatief bezoekje om te zien of het pand 'in het algemeen' het klantenbestand van dat kantoor zou kunnen bekoren. Of zoietske. In ieder geval lijkt mij dit punt wel een heikel punt om te verdedigen.

Succes in ieder geval.

[dieke]

Misschien zijn al mijn bovenstaande ideetjes helemaal niet aan de orde, indien u gewoon zou argumenteren dat het in uw ogen allerminst om een exclusiviteitscontract gaat. M.a.w. u geeft toe dat er een contact is geweest met dat kantoor, maar u argumenteert dat er geenszins sprake is geweest van een toezegging van uw kant dat dat kantoor als enige het mandaat zou krijgen uw pand te verkopen aan een bepaalde minimumprijs.

Dat laatste bewijzen, kan dat kantoor immers niet, aangezien er helemaal niets op papier staat. Dat houdt dan volgens mij (als niet-jurist!) meteen ook in dat u als eigenaar nog steeds degene was die de touwtjes in handen had en dus de enige met beslissingsrecht i.v.m. al dan niet verkopen aan een bepaalde prijs.