Ik ga ervan uit dat de akte betreffende voornoemd geschonken (onroerend) goed authentiek is.
“Art.637.Een erfdienstbaarheid is een last op een erf gelegd tot gebruik en tot nut van een erf dat aan een andere eigenaar toebehoort.”(Burgerlijk Wetboek).
‘De bewoordingen van art.637 en 686 B.W. mogen niet in hun letterlijke betekenis worden begrepen. De dienstbaarheid komt altijd aan personen ten goede. Er is sprake van een zakelijke erfdienstbaarheid en niet van een persoonlijk recht zodra de dienstbaarheid in rechtstreeks en onmiddellijk verband staat met het gebruik en de exploitatie van een erf,ook al zou ze geen ander gevolg hebben dan het gebruik en de exploitatie ervan‘[Cass. 30 november 2007(E.L./T.F.),R.W.2008-09,1047-1051,Noot SWINNEN,K.,Het nutsvereiste bij erfdienstbaarheden.]
“Arft.686.Eigenaars mogen op hun eigendommen of ten voordele van hun eigendommen zodanige erfdienstbaarheden vestigen als zij goedvinden, mits echter de gevestigde dienstbaarheden noch aan een persoon, noch ten voordele van een persoon, maar slechts aan een erf en ten behoeve van een erf worden opgelegd, en mits deze dienstbaarheden overigens niet met de openbare orde strijdig zijn. Gebruik en omvang van de aldus gevestigde erfdienstbaarheden worden geregeld door de titel die deze vestigt(Burgerlijk Wetboek).
‘De termen van art.686 mogen niet letterlijk opgevat worden. Evenals het persoonlijk recht komt de zakelijke erfdienstbaarheid immers aan personen ten goede. Er bestaat een zakelijke erfdienstbaarheid en geen persoonlijk recht,als de last in rechtstreeks en onmiddellijk verband staat met het gebruiken en exploiteren van een erf. Het feit dat het bestaan van de erfdienstbaarheid afhankelijk is gesteld van de handhaving van de eigendom van het heersend erf in de persoon van hem,die de erfdienstbaarheid heeft verworven,heeft niet ten gevolge dat men aan de last het karakter van een erfdienstbaarheid moet ontzeggen. Zo de zakelijke erfdienstbaarheid in principe nooit ten einde loopt,verzet geen wetsregel er zich tegen,dat aan het recht van de eigenaar van het heersend erf een tijdsbepaling of een ontbindende voorwaarde wordt verbonden‘(Cass. 16 mei 1952,Pas. 1952,I,597,Arr.Cass. 1952,518,J.T. 1952,347;vgl.Cass. 14 december 1962,R.W. 1962-63,1534-1535).
In "De begiftigde verklaart te erkennen dat haar broer de heer JAN JANSENS voornoemd , langs deze uitweg en over het bij deze geschonken goed, EEUWIG durend en onvergeld zal mogen lossen van op de grond hem toebehorend tot aan de Appelstraat." staat de dienstbaarheid in rechtstreeks en onmiddellijk verband met het gebruik en de exploitatie van een erf zodat het niet een persoonlijk recht maar wel een erfdienstbaarheid is en bevat geen tijdsbepaling vermits ’eeuwig durend’ > de eigendoms- en levensduur van de begunstigde.
‘van op de grond hem TOEBEHOREND’ ‘heeft niet ten gevolge dat men aan de last het karakter van een erfdienstbaarheid moet ontzeggen’ . Dit beding definieert veeleer een plaats en kan moeilijk als ontbindende voorwaarde beschouwd worden van wat ‘eeuwig’ duurt.