JuridischForum.be

wij hebben 7 jaar geleden een huis gekocht met een oprit.
De oprit is ons eigendom, maar we geven de mensen die ook bovenaan de oprit wonen overgang naar hun huis.(het is geen recht van overpad maar een tolerantie)
Aan het einde van de oprit is een grote plaats voor onze schuur waar hun keren om achteruit hun terrein op te rijden.
Wij hebben meerdere malen gevraagd of ze misschien op hun eigen terrein zouden willen keren ivm de koplampen die bij ons naar binnen schijnen in de huiskamer.
De reactie is een scheldpartij en wij rijden ons terrein op zoals wij dat willen!

Daarnaast zijn ze grof tegen de mensen die ons bezoeken en ook gebruik maken van de oprit.
De laatste keer stonden wij met onze paarden op ons eigen terrein voor het hek en meneer wilde toch keren en reed vervolgens tegen een van onze paarden aan.
Wij hebben inmiddels een brief naar ze gestuurd dat we de oprit af willen sluiten en dat ze een maand de tijd hebben om er zelf een te maken, want hun terrein sluit aan op het gemeente pad en de openbare weg waardoor ze prima de mogelijkheid hebben om een toegang te maken.
Daarnaast hebben ze zichzelf nog een tweede oprit toegeëigend zonder dit verder met ons te overleggen.

Nu hebben wij een brief ontvangen van hun advocaat dat we de oprit niet af zouden mogen sluiten, daar hun op hun terrein moeten kunnen komen.
Door alle problemen zouden wij persoonlijk toch graag de oprit af sluiten omdat de problemen met deze mensen niet bespreekbaar zijn.

Wie heeft advies en wat zijn onze kansen.
Wij zijn namelijk moe van alle dreigementen en het getreiter!

Uit uw vraag besluit ik:

1. er is geen erfdienstbaarheid
2. het pand van uw buur ligt langs de openbare weg

Rekening houdend met de wetgeving die zegt dat men enkel doorgang moet verlenen voor het bereiken van panden die zelf niet aan de openbare weg liggen kunt u gerust doorgang weigeren. En het argument van de advocaat is bijgevolg ook als onbestaand te beschouwen.

Ik stel me toch vaak vragen over de deontologie van de advocaten die zo'n zaak aannemen... Immers: als de eisers 'm komen vertellen dat ze de erfdienstbaarheid van die weg willen laten respecteren, dan moet zijn/haar eerste taak toch zijn: vragen of natrekken of er daadwerkelijk een erdienstbaarheid rust op die weg?
Maar neen: schrijven alvast een mooi briefje naar de andere partij, vermoedelijk wetend dat dit toch maar boter aan de galg is.
Tikt dat al misschien al aardig aan zo een aanmaningsbriefje schrijven?
Goh, heb mijn roeping gemist
ik schrijf ook graag....