rechtplegingvergoeding aan 2 partijen betalen?

[bram88]

Beste mensen
ik en mijn vriendin kochten in 2009 een huisje vol met verborgen gebreken deze kwamen in 2010 boven bij lichte verbouwingswerken n.a.v verstopte rioleringen... dus in 2010 starte ik een procedure in kortgeding maar helaas verloren we deze bij gebrek aan aantonen door wie de problemen kwamen.( ondertussen zijn we al 16maand geleden met een procedure ten gronde gestart)

ik(de eisers) dagvaarde persoon x ( de verweerders) en hij op zijn beurt de mensen van wie hij de woning kocht persoon xx ( de verweerders in gedwongen tussenkomst).

het letterlijke vonnis:
recht sprekende in kortgeding , alle rechten van de partijen voorbehouden en zonder nadeel aan de zaak zelf , uitspraak doende bij voorlopige beschikking , in openbare zitting en op tegenspraak:
Verklaren de vorderingen ongegrond bij gebreke aan hoogdringendheid.
Veroordelelen de eisers tot de kosten van het geding aan de zijde van de verweersters bergroot op 1200eur uit hoofde van de rechtplegingvergoeding .

Is het mogelijk dat ik nu 1500eur aan persoon x moet EN 1500eur aan de verweerders in gedwongen tussenkomst?
Want wij dachte dat wij enkel de persoon moesten betalen die WIJ dagvaarde . Ondertussen heb ik loonbeslag door dat ik de verweerstersers nog niet volledig betaalde, ik storte 900euro en daarna zijn ze overgegaan tot loonbeslag ik betaalde tot nu toe al 3 maal 325eur (loonbeslag) plus dan die 900 die ik vooraf betaalde, dus betaalde ik tot nu toe al 1875euro...
mvg bram

[scorpioen]

U bent veroordeeld tot "de kosten van het geding". Dit zijn dus alle kosten, zowel deze van de verwerende partij op hoofdies als van de verwerende partij op tussenkomst en vrijwaring.

Het vonnis is onduidelijk bij de begroting van de kosten. Begroot het enkel de kosten van de verwerende partij (1.200) of tegelijkertijd deze van de verwerende partij en de verwerende partij op tussenkomst en vrijwaring (ieder 1.200 euro).

Een discussie daarover brengt u echter niet veel verder. Als men van oordeel is dat enkel de kosten van de verwerende partij begroot werden, kan de verwerende partij op tussenkomst en vrijwaring de zaak opnieuw laten vaststellen om haar kosten te laten begroten.

[Jonathan LS]

U bent veroordeeld tot "de kosten van het geding". Dit zijn dus alle kosten, zowel deze van de verwerende partij op hoofdies als van de verwerende partij op tussenkomst en vrijwaring.

Dat is niet noodzakelijk juist. Als de TS alleen een eis heeft ingesteld tegen de verweerders die hij zelf gedagvaard heeft, maar nooit een tusseneis heeft ingesteld tegen de verweerders in gedwongen tussenkomst (wat perfect mogelijk is), dan is er geen betwisting geweest tussen de TS en de verweerders in gedwongen tussenkomst, en kan de TS in die relatie dus ook niet verliezen. RPV wordt in principe enkel opgelegd aan de verliezende partij.

Bovendien spreekt de TS over "verweerders" enerzijds en "verweerders in gedwongen tussenkomst" anderzijds. Het is mogelijk dat in het beschikkend gedeelte van het vonnis dit onderscheid ook gemaakt wordt, en dan zijn de "kosten van het geding aan de zijde van de verweersters" enkel de kosten van de hoofdverweerders, en niet de kosten van de verweerders in gedwongen tussenkomst.

Wie heeft er betaling van de RPV gevraagd, en wie heeft er nadien loonbeslag laten leggen: enkel de verweerders, of ook de verweerders in gedwongen tussenkomst ? Het gaat hier duidelijk om een gedwongen uitvoering, wat impliceert dat er deurwaarderskosten gemaakt zijn (betekening vonnis e.d.) De TS zal dus inderdaad niet alleen de RPV zelf moeten betalen, maar bovenop ook alle uitvoeringskosten.

[bram88]

U bent veroordeeld tot "de kosten van het geding". Dit zijn dus alle kosten, zowel deze van de verwerende partij op hoofdies als van de verwerende partij op tussenkomst en vrijwaring.

Dat is niet noodzakelijk juist. Als de TS alleen een eis heeft ingesteld tegen de verweerders die hij zelf gedagvaard heeft, maar nooit een tusseneis heeft ingesteld tegen de verweerders in gedwongen tussenkomst (wat perfect mogelijk is), dan is er geen betwisting geweest tussen de TS en de verweerders in gedwongen tussenkomst, en kan de TS in die relatie dus ook niet verliezen. RPV wordt in principe enkel opgelegd aan de verliezende partij.

Bovendien spreekt de TS over "verweerders" enerzijds en "verweerders in gedwongen tussenkomst" anderzijds. Het is mogelijk dat in het beschikkend gedeelte van het vonnis dit onderscheid ook gemaakt wordt, en dan zijn de "kosten van het geding aan de zijde van de verweersters" enkel de kosten van de hoofdverweerders, en niet de kosten van de verweerders in gedwongen tussenkomst.

Wie heeft er betaling van de RPV gevraagd, en wie heeft er nadien loonbeslag laten leggen: enkel de verweerders, of ook de verweerders in gedwongen tussenkomst ? Het gaat hier duidelijk om een gedwongen uitvoering, wat impliceert dat er deurwaarderskosten gemaakt zijn (betekening vonnis e.d.) De TS zal dus inderdaad niet alleen de RPV zelf moeten betalen, maar bovenop ook alle uitvoeringskosten.

de betaling van RPV werd gevraagd door de 2 partijen , het loonbeslag werd gelegd door hoofdverweersters .
maar de deurwaarder zegt mij dat er ook een dossier klaarligt van de verdeerders in gedwongen tussenkomst voor loonbeslag te leggen omdat ik daar dezelde schuld bij zou hebben als bij de hoofdverweersters. OOK noemt de rechter in het vonnis de hoofdverweersters; eisers in gedwongen tussenkomst.
mvg Bram

[Jonathan LS]

Jij hebt een vordering ingesteld tegen de hoofdverweerders (A). Dezen hebben dan op hun beurt een vordering in tussenkomst ingesteld tegen (B). Hoofdverweerders (A) zijn dan inderdaad eisers in tussenkomst, en (B) is verweerder in tussenkomst.

In zo'n geval kan jij gewoon bij conclusie een tusseneis instellen tegen (B). De vraag is of je dat ooit gedaan hebt ? Zo ja, heb jij een vordering gesteld tegen (B), en als die vordering door de rechter afgewezen wordt, ben je normaal RPV verschuldigd aan (B).

Als je daarentegen geen tusseneis hebt gesteld tegen (B), en dus enkel (A) een eis heeft gesteld tegen (B), dan kun je t.o.v. (B) geen verliezende partij zijn, omdat je nooit iets gevraagd hebt van (B). In principe kan je dan ook geen RPV verschuldigd zijn aan (B). Het gebeurt echter wel eens meer dat het vonnis in dit verband onduidelijk is.

Kan je op een of andere manier de volledige tekst van het vonnis meedelen ?

[scorpioen]

@ Jonathan LS
Je hebt gelijk maar ...
Wat uiteindelijk telt is wat de rechter beslist heeft. Of hij dit terecht of onterecht gedaan heeft is, tenzij poster hoger beroep zou overwegen, voor het antwoord op de vraag van poster niet relevant.

En wat beslist de rechter, voor zover dit correct is weergegeven door poster: "Veroordelen de eisers tot de kosten van het geding".
Dit zijn m.i. alle kosten.
Als de rechter slechts zou veroordelen tot een deel van de kosten zou hij zeggen "veroordelen eisers tot de kosten van de hoofdvordering" of "tot de kosten van de vordering op tussenkomst en vrijwaring".

"De kosten van het geding" kan volgens mij niet zijn: "een deel van de kosten van het geding, namelijk de kosten van de hoofdvordering".

Als de verweerder op vordering in tussenkomst en vrijwaring het vonnis nog niet heeft laten betekenen valt het m.i. te overwegen beroep aan te tekenen in de mate dat eisers veroordeeld zijn tot diens kosten.

[Jonathan LS]

Wat uiteindelijk telt is wat de rechter beslist heeft.

Dat is zonder meer juist. En als wat in het vonnis staat "verkeerd" is, dan is de enige optie inderdaad hoger beroep.

Maar als er RPV verschuldigd is aan meerdere partijen, staat er normaal iets in het vonnis als: "veroordelen eisende partij tot de kosten van het geding, in hoofde van hoofdverweerders begroot op ... en in hoofde van verweerders in tussenkomst begroot op ...". In het vonnis staat trouwens ook "kosten begroot op 1200 eur" en niet 2x 1200 eur.

Maar zo kunnen we nog lang blijven speculeren, vandaar dat ik het volledige vonnis zou willen zien.

[scorpioen]

We moeten twee zaken uit elkaar houden.
1. De veroordeling tot de kosten van het geding. Die is m.i. uitgesproken.
2. Het vaststellen van deze kosten. Het vonnis is niet duidelijk en men kan inderdaad argumenteren dat enkel de kosten van de verweerders werden vastgesteld. Maar daar komt poster niet veel verder mee. In dat geval is het zo dat de kosten van de verweerders op vordering in tussenkomst en vrijwaring niet zijn vastgesteld. Maar eiser is wel al veroordeeld tot deze kosten. Wanneer de kosten niet zijn vastgesteld wordt de beslissing hierover geacht te zijn aangehouden. De rechtbank heeft de kosten nog niet vastgesteld maar kan dit, op eenvoudig verzoek van een partij, nog steeds doen. Wel is het zo dat de rechtbank niet verplicht is een rechtsplegingsvergoeding van 1.200 euro toe te kennen maar op vraag van eisers, eventueel een lager bedrag kan toekennen.