Beroep mogelijk tegen uitspraak vredegerecht onderhoudsgeld?

[PVGLS]

Ik ben 2 jaar gescheiden en ik vind dat ik slecht uit de procedure ben gekomen; doordat m'n advocaat destijds de zaak helemaal niet goed behartigde.
Mijn ex heeft bekomen dat bij co-ouderschap: de kinderbijslag haar toekomt, zij de kinderen fiscaal ten laste heeft, dat ik 50% van de gewone school/dokterskosten moet betalen...met daar nog 'ns bovenop 200 € maandelijks extra (inmiddels 213 €)..
Ik heb destijds steeds blijven beweren bij m'n advocaat dat dit voor mij onredelijk hoog was...én in beroep wilde gaan...
Zijn antwoord bleef na meerdere bezoeken dat het zeer reëel was dat ik bij een hoger beroep nog meer zou mogen betalen..
Ik heb dit nooit begrepen... soit ik zat in een diepe én zware vechtscheiding ...en heb aldus laten gebeuren...

Inmiddels 2 jaar verder: ik heb maandelijks mijn spaargelden dienen aan te spreken om rond te komen... is dit geld opgesoupeerd...
Bovendien is het in mijn werk (ik heb al 25 jaar een vennootschap, waarin ik alleen werkzaam ben) dermate crisis...
Ik wilde dus een herziening bekomen via het vredegerecht...ik heb mezelf aldus verdedigd tegen de advocaat van m'n ex...
Grondig voorzien van bankdocumenten, talloze annulaties van opdrachten, boekhoudkundige cijfers (gigantische terugval van omzet: quasi faillissement), zaken die de huidige levensstandaard van ex aantonen (een enorme vooruitgang in levensstandaard...weliswaar zonder loonsverhoging).
Ik was mezelf tot de dag van vandaag hetzelfde loon blijven uitbetalen wat noodzakelijk was: afbetaling woning, bijdrage ex, energiekosten, voeding...: ik heb dit uiteraard gedaan om wanbetalingen (en de daaruit nog ergere toestanden te vermijden)... Doch dit is niet haalbaar en moet onmiddellijk herzien worden om mijn (levens)werk van 25 jaar (nooit elders gewerkt) te redden...

Uitspraak vredegerecht: inderdaad de firma gaat gigantisch achteruit...doch u heeft persoonlijk geen gewijzigde situatie... Tegeneis tegenpartij (om nog een hogere bijdrage te bekomen) afgewezen omdat hiervoor geen financiële ruimte is"
Het één bevestigt het ander... moest ik dan stoppen met betalingen uit te voeren misschien?!

Mijn vraag is: kan ikzelf opnieuw in beroep gaan tegen deze uitspraak? En de werkwijze? Kan ik opdraaien voor de verdedigingskosten van m'n ex, of eventueel voor een "tergend geding"?

Ik blijf erbij dat m'n eis redelijk is: zelfs bij een normaal functioneren van het bedrijf:ik heb geen enkele loonsverhoging gekend sedert 2007 én maandelijks blijft er niks over: geen geld voor ontspanning, kledij, reizen...

[lucgescheiden]

Is een maar al te goed gekend scenario hier op het forum.
En of u nu zelfstandige bent of werknemer dat maakt heus geen verschil.

De wetgeving zorgt ervoor dat er aan de levensstandaard van de kinderen niet wordt getornd.

De rechtbank die de kinderen aan één ouder toewijst, doet daarmede afbreuk aan een gelijke berechtiging.
En discrimineert en veroordeelt de andere ouder tot miserie en armoede, louter door de bestaande wetten te volgen
leggen rechters de schuld voor de gehele echtscheiding in uw schoenen.

Uw enige verweer hiertegen bestaat erin om voor een volwaardig verblijf te zorgen voor jullie kinderen, en
een 50/50 regeling te bekomen. Echter ook daar keert de wetgeving zich tegen u, tegenpartij zal de kinderen laten horen, die
hun loyaliteit tegenover vaderlief zullen laten varen. Immers waarom zorgde u niet reeds 2 jaren voor opvang voor hun?
Maar boven alles zullen zij de redenatie van uw ex volgen, immers wiens brood men eet, wiens woord men spreekt....
Bovendien hebt u heden zelf aangegeven dat de wetgeving en tegenpartij u financiëel hebben uitgehongerd, waardoor
zij uw opvang zullen afdoen als tegenstrijdig aan de belangen van de kinderen.

Kortom: u buigt... EN ...breekt. Het woordje OF is niet langer van tel.
Van gelijke berechtiging is er geen sprake.
Advocaten die echtscheidingen naar zich toetrekken kennen deze geijkte politiek maar al te goed.
De toewijzing van de kinderen binnenhalen, betekent voor hen hoofdzaak.
Indien zij dit verliezen, hangen ze hun jas aan de kapstok, of laten uw zaak een vijftal jaren,
aanslepen om er "toch iets" aan te verdienen, zij kennen de afloop echter bij voorbaat.

Het enige wat u vermag is uw aan te sluiten bij een vaderbeweging die voor gelijke berechtiging gaat.
Echter u weet , net zo goed als ik, dat de levenskosten voor de kinderen er niet op zullen dalen, en
dat het toch de ouders zijn die deze onder elkaar dienen verdeeld te krijgen...
M.a.w. gelijke berechtiging gaat niet alleen ten koste gaan van de levensstandaard van uw ex, doch ook van deze van de kinderen.
Dit is, mijn inziens wat de wetgever wilde voorkomen.

U kan daar uiteraard tegenover stellen dat dit niet anders zou zijn geweest, dan mocht er geen echtscheiding geweest zijn.
U kan daar tegenover stellen dat de huidige regeling ervoor zal zorgen dat de bron stilaan aan het opdrogen is, en
daarbij de vraag stellen of de levensstandaard van de kinderen daarbij zou gediend zijn...?