JuridischForum.be

De (2de) advocate van mijn partner weigert de briefwisseling tussen haar en de advocaat van de tegenpartij vrij te geven vanwege 'vertrouwelijk'.

De eerste advocate heeft door haar agressieve schrijfstijl heel wat nevenschade berokkend.

Het is toch niet terecht dat een klant niet mag weten wat de argumentatie is van de avocaten in een geschil? Hoe kan men zich dan positioneren binnen een geding?

De (2de) advocate van mijn partner weigert de briefwisseling tussen haar en de advocaat van de tegenpartij vrij te geven vanwege 'vertrouwelijk'.

De eerste advocate heeft door haar agressieve schrijfstijl heel wat nevenschade berokkend.

Het is toch niet terecht dat een klant niet mag weten wat de argumentatie is van de avocaten in een geschil? Hoe kan men zich dan positioneren binnen een geding?

Mijn post zal je zeker niet helpen, maar ik ben het helemaal eens met jou, ik deel jouw twijfels en frustratie 100%. Ik heb ook nooit begrepen hoe een cliënt die een advocaat betaalt, geen toegang krijgt tot de briefwisseling met de raadsman van de tegenpartij op het moment dat hij de advocaat ontslaat en het geheel van het dossier overneemt om verder te gaan. Ik vraag me trouwens af wie deze “regel” verzonnen heeft en waar deze überhaupt geschreven staat?

Een advocaat kan niet worden 'ontslagen' daar hij geen 'werknemer' is van zijn cliënt, maar iemand die intellectuele prestaties verplicht en handelingen stelt in ruil voor een vergoeding. Partijen staan horizontaal ten aanzien van elkaar. Je kan natuurlijk op elk moment de samenwerking beëindigen. Overigens kan een advocaat dat ook.

De rechtsbron van deze regel vinden we in de codex deontologie, met name artikel 113:

"Art. 113
De briefwisseling tussen advocaten is vertrouwelijk. Zelfs indien de advocaten het eens zijn, mag zij enkel
overgelegd worden met de toestemming van de stafhouder. Dat geldt zowel voor het gebruik in rechte als er
buiten."

U kan de codex deontologie hier terugvinden: https://www.advocaat.be/DipladWebsite/m ... ologie.pdf

Aldus houdt de 2e advocate zich aan haar deontologische verplichting.

Uiteraard kan u informeren naar de inhoud en de standpunten van uw tegenpartij - daarvoor hoeft u geen toegang te hebben tot die briefwisseling.

Overigens hoeft een regel nergens 'geschreven' te staan om een regel te zijn. De meeste 'regels' zijn niet geschreven.

De rechtsbron van deze regel vinden we in de codex deontologie, met name artikel 113:

"Art. 113
De briefwisseling tussen advocaten is vertrouwelijk. Zelfs indien de advocaten het eens zijn, mag zij enkel
overgelegd worden met de toestemming van de stafhouder. Dat geldt zowel voor het gebruik in rechte als er
buiten."

U kan de codex deontologie hier terugvinden: https://www.advocaat.be/DipladWebsite/m ... ologie.pdf

Aldus houdt de 2e advocate zich aan haar deontologische verplichting.

Uiteraard kan u informeren naar de inhoud en de standpunten van uw tegenpartij - daarvoor hoeft u geen toegang te hebben tot die briefwisseling.

Overigens hoeft een regel nergens 'geschreven' te staan om een regel te zijn. De meeste 'regels' zijn niet geschreven.

Ok, nu weet ik dat de advocaten zelf deze "regel" hebben uitgevonden. Wat betreft de niet geschreven regels, daar ben ik het niet mee eens. Eeen regel, een voorschrift, een bepaling en noem maar die niet in geschreven vorm voorkomt, kan moeilijk een juridische waarde hebben...

De briefwisseling tussen advocaten is vertrouwelijk. Dit betekent dat van deze briefwisseling geen gebruik mag worden gemaakt.
Dit betekent niet dat de advocaat zijn cliënt niet op de hoogte mag brengen van de inhoud van een schrijven dat hij ontving van een advocaat.
Zo kan een advocaat aan zijn cliënt schrijven: "mijn confrater schrijft mij ten vertrouwelijke titel wat volgt [brief advocaat wordt geciteerd]".
In de tijd dat er nog geen scanners en tekstverwerkers waren kopieerden advocaten de brief van die zij ontvangen hadden, met weglating van de hoofding en de naam en handtekening van hun confrater. Aldus werd enkel de inhoud van die brief aan de cliënt meegedeeld.

Dus als advocaten het op een 'akkoordje' gooien dan hoeft de klant daar geen inzicht in te hebben? Ook niet in de brieven die de eigen advocaat naar de tegenpartij stuurt?

Wat 'deontologie' betreft: de eerste advocate werkte niet met een contract, publiceerde geen ereloon, evenmin gebeurden er afspraken rond de privacy. Daarenboven gebruikte ze haar man (niet-jurist) om van het dossier van mijn partner gebruik te maken om een oude vete 'te regelen' met de tegenpartij. Mijn partner moest wel 'voor akkoord' tekenen zodat geen deontologische fout ingeroepen kon worden...

Ok, nu weet ik dat de advocaten zelf deze "regel" hebben uitgevonden. Wat betreft de niet geschreven regels, daar ben ik het niet mee eens. Eeen regel, een voorschrift, een bepaling en noem maar die niet in geschreven vorm voorkomt, kan moeilijk een juridische waarde hebben...

Waar staat dat geschreven, dat een regel geschreven moet zijn om juridische waarde te hebben?