Interessant om weten, ik vraag me tevens hetvolgende af. Een partij mag 3 conclusies indienen en de andere partij slechts 2, hoe kan dat ? Is hier de advocaat schuld aan ? En kan dit nog gewijzigd worden als er reeds een AS van de rechtbank van 1ste aanleg naar de partijen gestuurd is waar die conclusietermijnen in bevestigd worden ? De advocaat had dit laatste nl. niet overlegd met zijn client. En word de laatste conclusie van elke partij dan als syntheseconclusie beschouwd ?Overigens worden in de meeste procedures op het einde syntheseconclusies neergelegd die alle voorgaande vervangen. Met alles wat in eerdere conclusies staat wordt dan geen rekening gehouden en het is alsof dat nooit gezegd werd.
Begrijp ik, dus in praktisch 100% van de gevallen leest hij die vorige conclusies niet. De theorie is dat door de voorafgaande andere conclusies de partijen tot een overeenkomst of vergelijking komen. Dat is de theorie althans, in de praktijk blijft elke partij bij zijn standpunt.De rechter moet enkel antwoorden op de middelen in de laatste conclusie ontwikkeld worden. Hij moet m.a.w. enkel die conclusie lezen.
Die theorie klopt in feite wel als je het vanuit dat standpunt bekijkt.De dagvaarding (of een verzoekschrift) wordt beschouwd als het eerste stuk van de eisende partij waarin die haar standpunt uiteenzet en gelijkgeschakeld met een conclusie. Als die partij nog twee conclusies mag neerleggen zijn het er dus in het totaal, rekening houdend met de dagvaarding, ook drie.
De theorie is helemaal niet dat partijen tot een vergelijk komen. de theorie is dat partijen door de opeenvolging van conclusies de kans krijgen om hun eigen standpunt volledig en duidelijk uiteen te zetten en te antwoorden op de tegenargumenten van de andere partij. Het concept van de syntheseconclusie is er enkel om het werk van de rechtbank te vereenvoudigen en dus de procedure te versnellen.Begrijp ik, dus in praktisch 100% van de gevallen leest hij die vorige conclusies niet. De theorie is dat door de voorafgaande andere conclusies de partijen tot een overeenkomst of vergelijking komen. Dat is de theorie althans, in de praktijk blijft elke partij bij zijn standpunt.De rechter moet enkel antwoorden op de middelen in de laatste conclusie ontwikkeld worden. Hij moet m.a.w. enkel die conclusie lezen.
Dat 'moet' niet. je bent vrij om in een conclusie te schrijven wat je wil, maar de beste strategie is inderdaad bij elke conclusie in functie van de argumenten van de tegenpartij uit diens vorige conclusie aanvullen en bijsturen en dan in je syntheseconclusie gewoon alles bundelen tot één verzorgd en duidelijk geheel.Als ik het goed begrijp moet de ene conclusie van een partij een antwoord op de voorafgaande conclusie van de tegenpartij zijn ? Met als syntheseconclusie een samenvating of herhaling van de vorige conclusies van een partij ?