JuridischForum.be

In aan arrest van het Hof van Beroep worden in "Het beschikkend gedeelte" 2 partijen veroordeeld tot het betalen "in solidum" van een schadevergoeding aan een derde partij.
Voorafgaandelijk in haar motivatie van dit arrest, heeft het Hof reeds expliciet het aandeel van iedere partij in de betaling van de schadevergoeding bepaald. Maar over deze regeling wordt er naderhand in "het beschikkend gedeelte"
met geen woord meer gesproken.
Vraag is dus of bij de uitvoering van dit arrest met deze schikking ( de verdeling van de schadevergoeding zoals voorzien in 'de motivatie') al of niet moet worden rekening gehouden of dat alleen het 'beschikkend gedeelte' verplicht moet worden nageleefd .

In principe is het beschikkende gedeelte bindend. Gaat het evenwel om een overduidelijke vergissing van de rechter, dan zijn er twee mogelijkheden.

Of je komt met de tegenpartij overeen dat er sprake is van een duidelijke vergissing van de rechter en besluit onderling de ware bedoeling van het arrest na te leven.
Of je vraagt dezelfde rechter om een verbeterend vonnis.

Handelt het vonnis over buitencontractuele aansprakelijkheid (strafrecht, verkeersrecht, ...)

Waarom wordt in het arrest in het motiverend gedeelte ingegaan op het aandeel van iedere partij in de te betalen schadevergoeding? Is dit omdat er geen in solidum aansprakelijkheid is, en het de bedoeling is iedere aansprakelijke slechts te veroordelen tot zijn deel van de schadevergoeding? Of is er wel sprake van een in solidum aansprakelijkheid en werd er door de ene aansprakelijke een tussenvordering in vrijwaring ingesteld tegen de andere aansprakelijke?