JuridischForum.be

Moeten BEIDE partijen akkoord gaan met een procedurekalender? Of moet indien een partij (de verweerder) hierom vraagt door de vrederechter in elk geval een conclusiekalender worden toegestaan. Die er uiteindelijk enkel maar naar streeft om de procedure TE REKKEN terwijl er bijkomend nog meer nadeel wordt veroorzaakt .
Het gaat om een procedure waarin duidelijk vaststaat en de bewijsstukken ook aan de vrederechter werden geleverd, dat de wet (welke van dwingend recht is) NIET WERD GEVOLGD door tegenpartij.
Toch vraagt tegenpartij om een conclusiekalender.
Mijn vraag, mag/kan de eisende procespartij hiertegen protesteren of op een of andere manier beroep aantekenen tegen een niet te zake doende en toch geplande conclusiekalender?

Bij een antwoord van forumleden , graag indien mogelijk de vermelding van een desbetreffend wetsartikel . Hartelijk dank bij voorbaat.

Waar zit je in de procedure? Inleiding van de zaak? Dan kan men toepassing vragen van korte debatten. Zie art. 735 Ger. W. Als er geen akkoord is van partijen zal de rechter beslissen of deze procedure van toepassing is.
Geen korte debatten. Twee mogelijkheden.
1) De zaak wordt gewoon uitgesteld. Sommige vrederechters verkiezen dit boven de conclusiekalender. Voordeel: vaak uitstel op korte termijn op het vredegerecht. Nadeel: de tegenpartij kan de dag zelf van de zitting met een conclusie afkomen, en dan moet je misschien uitstel vragen om hierop te antwoordere.
2) De rechter bepaalt een conclusiekalender (art. 747 Ger. W.).

Tegen beslissingen over dit alles is geen beroep mogelijk (art. 735, § 6 en art. 747, § 2, vierde lid, Ger. W.)

Eigenlijk gaat het hier om een eenzijdig verzoekschrift volgens art 1028 Ger.W. De vrederechter had dus eigenlijk op de eerste zitdag van 7/8/2015 al uitspraak moeten doen in de raadkamer.
MAAR: omdat het een vakantiezitting met een vervangende vrederechter was en er bovendien enkele mensen van de tegenpartij vrijwillig naar de zitting waren gekomen, werd de zaak verdaagd naar 21/8/2015.
Op die dag was er niemand van tegenpartij meer aanwezig, maar werd er door de advocaat van de tegenpartij tijdens de zitting naar de vrederechter getelefoneerd, met melding dat er ondertussen een advocaat werd aangesteld, maar dat deze nog niet wist van welke personen hij een volmacht zou verkrijgen, en dat hij om die reden verdaging vroeg en bovendien een conclusiekalender wilde laten opstellen.
Gevolg de zaak werd opnieuw verdaagd naar 22/9/2015. Ik vraag me nu af of een procedure van eenzijdig verzoekschrift zomaar ineens kan omslaan naar een gewone procedure en bovendien indien tegenpartij de zaak wil rekken (naar mijn mening zonder grondige reden) er ook een mogelijk weer lange conclusiekalender zal worden toegestaan. (brengt natuurlijk geld in het laatje van de advocaat!)
Is het hier dan ook de vrederechter die de uiteindelijke beslissing zal moeten nemen? Ook al ligt er nu reeds een onomstotelijk bewijs voor dat tegenpartij niet kan tegenspreken? En moet ik me voor de zoveelste keer nogmaals neerleggen bij de goodwill (sic) van de vrederechter voor advocaten?

Bij een procedure op eenzijdig verzoekschrift is er geen zitting en wordt de tegenpartij niet opgeroepen voor een zitting. Lijkt me dus een procedure met een verzoekschrift op tegenspraak.

Er was wel degelijk een verzoekschrift volgens art 1028 Ger W ingediend . En tegenpartij was inderdaad NIET opgeroepen maar een gedeelte van de tegenpartij is vrijwillig op eigen initiatief naar de zitting gekomen.

Is deze procedure daardoor dan plots veranderd in "een verzoekschrift op tegenspraak" ? En zo ja wat betekent dit dan concreet ten opzichte van een eenzijdig verzoekschrift volgens art 1028 Ger.W. ??? Bestaan er nu verder nog mogelijke verschillen en/of zijn er nog andere gevolgen??? Zal het nu verder gaan zoals in een gewone procedure voor de vrederechter, behalve dan dat er voor dit verzoekschrift geen dagvaarding moest worden uitgebracht , en de kosten voor de rechtsingang ook minder (= 40€) zijn geweest? Komt er ook een vonnis, waarvoor tegenpartij nog in beroep kan gaan?

Ik meen ook begrepen te hebben dat deze zaak in "de raadkamer" en dus niet in openbare zitting ???? zou plaatsvinden. Is dit laatste correct en gelijk of toch nog verschillend met een eenzijdig verzoekschrift??? Want hiervan heb ik nog totaal geen ervaring, of kennis opgedaan.

Dank voor een antwoord indien mogelijk

“Art.1025.Behoudens in de gevallen waarin de wet er uitdrukkelijk van afwijkt, zijn de rechtsplegingen op verzoekschrift geregeld zoals in deze titel(=vordering op eenzijdig verzoekschrift) is bepaald.”(Gerechtelijk Wetboek)

‘Eigenlijk gaat het hier om een eenzijdig verzoekschrift volgens art 1028 Ger.W. ‘

‘Wanneer de rechters in feite en derhalve soeverein vaststellen dat geen uitzonderlijke urgentie valt af te leiden uit de aard zelf van de gevraagde maatregel,kan de vordering in kort geding,bij gebrek aan volstrekte noodzakelijkheid,niet bij wege van een eenzijdig verzoekschrift worden ingediend,(Cass. 13 juni 1975,Arr.Cass. 1975,1088);

‘Aangezien de identiteit van de personen die feitelijkheden begaan niet bij voorbaat gekend is door verzoekster en de syndicale organisaties geen rechtspersoonlijkheid hebben wat hun tussenkomst in rechte verhindert, bevindt verzoekster zich in de materiële onmogelijkheid om de vordering bij dagvaarding in te leiden.De eis kan derhalve slechts op een algemene manier worden ingeleid tegen allen die de vrije toegang tot de lokalen, burelen, opslag- en arbeidsplaatsen van verzoekster belemmeren. Deze situatie impliceert de absolute noodzaak en hoogdringendheid die noodzakelijk zijn voor de ontvankelijkheid van het eenzijdig verzoekschrift’,[Voorz.Rb.Luik AR958009,15 mei 1995,Het Ondernemingsrecht 1995(35,P.91),Le Journal de proces 1995(286,P.26),(P.29-31)]

‘Het recht van verdediging,zoals dat voortvloeit uit art.6 EVRM,staat er niet aan in de weg dat in het geval van volstrekte noodzakelijkheid een procedure op eenzijdig verzoekschrift wordt ingesteld,op voorwaarde dat de wet in een dergelijke procedure voorziet en dat belanghebbenden de mogelijkheid hebben om er ter vrijwaring van hun rechten tegenspraak te voeren‘,[Cass. 14 januari 2005(G.B./N.en K.),R.W.2005-06,304-305,Noot STORME Marcel,Art.6 EVRM en het eenzijdig verzoekschrift];

‘Het gaat om een procedure waarin duidelijk vaststaat en de bewijsstukken ook aan de vrederechter werden geleverd, dat de wet (welke van dwingend recht is) NIET WERD GEVOLGD door tegenpartij.’

Hieruit kan niet afgeleid worden dat er uitzonderlijke urgentie is,noch materiële onmogelijkheid te dagvaarden. Bovendien geldt : “Art.1033.Al wie niet in dezelfde hoedanigheid in de zaak is tussengekomen, kan verzet doen tegen de beslissing die zijn rechten benadeelt.”(Ger.W.).

@j.demoor. Hartelijk bedankt voor deze reactie.