Ik had ook ergens gelezen dat een vonnis alvorens recht te doen nooit kracht van gewijsde heeft, klopt dit ?
Procedure na cassatie : taak verwijzingsrechter
Wanneer door Cassatie een gedeeltelijke vernietiging is uitgesproken, dan wordt men teruggeplaatst naar de toestand voor het deels vernietigde arrest. Dus eigenlijk gaat men dan terug naar het vonnis van de eerste rechter. Wat als dit eerste vonnis een vonnis alvorens recht te doen is waarin de rechter een plaatsbezoek voorzien had om een minwaarde te bepalen ? Moet de rechter op verwijzing dan ook dit plaatsbezoek uitvoeren en / of de minwaarde bepalen ?
Ik had ook ergens gelezen dat een vonnis alvorens recht te doen nooit kracht van gewijsde heeft, klopt dit ?
Ik had ook ergens gelezen dat een vonnis alvorens recht te doen nooit kracht van gewijsde heeft, klopt dit ?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Art. 1055 GerW bepaalt:
Art. 1055 Tegen ieder vonnis alvorens recht te doen (of tegen ieder vonnis inzake bevoegdheid,) zelfs al is het zonder voorbehoud ten uitvoer gelegd, kan hoger beroep worden ingesteld tegelijkertijd als tegen het eindvonnis
Het vonnis alvorens recht te doen is een voorbereidend vonnis dat de rechtsmacht van de rechter niet uitput, het impliceert geen finale beslissing over het geschil. Zelfs al zijn de normale termijnen* voor het instellen van beroep tegen het vonnis alvorens recht te doen verstreken dan kan men dat bij hoger beroep tegen het eindvonnis toch nog instellen. Indien men te laat hoger beroep instelt tegen het eindvonnis en dat in kracht van gewijsde gaat is het evenwel ook onherroepelijk te laat voor het tussenvonnis.
*Merk op dat sedert 01.11.2015 Art. 1050 GerW veranderd werd in een poging het verloop van procedures te versnellen door het instellen van beroep tegen dergelijke tussenvonnissen te belemmeren; het leest nu:
Art. 1050 In alle zaken kan hoger beroep worden ingesteld zodra het vonnis is uitgesproken, zelfs al is dit een verstekvonnis.
Tegen een beslissing inzake bevoegdheid of, tenzij de rechter anders bepaalt, een beslissing alvorens recht te doen kan slechts hoger beroep worden ingesteld samen met het hoger beroep tegen het eindvonnis.
De vraag over welke elementen de rechter op verwijzing na gedeeltelijke vernietiging van een Arrest door het Hof van Cassatie zich moet/mag uitspreken laat ik graag aan iemand over die meer kennis van zaken heeft; m.i. in principe enkel over de vernietigde elementen maar welke de draagwijdte daarvan exact is in het ruimere geding in mij althans niet duidelijk.
Art. 1055 Tegen ieder vonnis alvorens recht te doen (of tegen ieder vonnis inzake bevoegdheid,) zelfs al is het zonder voorbehoud ten uitvoer gelegd, kan hoger beroep worden ingesteld tegelijkertijd als tegen het eindvonnis
Het vonnis alvorens recht te doen is een voorbereidend vonnis dat de rechtsmacht van de rechter niet uitput, het impliceert geen finale beslissing over het geschil. Zelfs al zijn de normale termijnen* voor het instellen van beroep tegen het vonnis alvorens recht te doen verstreken dan kan men dat bij hoger beroep tegen het eindvonnis toch nog instellen. Indien men te laat hoger beroep instelt tegen het eindvonnis en dat in kracht van gewijsde gaat is het evenwel ook onherroepelijk te laat voor het tussenvonnis.
*Merk op dat sedert 01.11.2015 Art. 1050 GerW veranderd werd in een poging het verloop van procedures te versnellen door het instellen van beroep tegen dergelijke tussenvonnissen te belemmeren; het leest nu:
Art. 1050 In alle zaken kan hoger beroep worden ingesteld zodra het vonnis is uitgesproken, zelfs al is dit een verstekvonnis.
Tegen een beslissing inzake bevoegdheid of, tenzij de rechter anders bepaalt, een beslissing alvorens recht te doen kan slechts hoger beroep worden ingesteld samen met het hoger beroep tegen het eindvonnis.
De vraag over welke elementen de rechter op verwijzing na gedeeltelijke vernietiging van een Arrest door het Hof van Cassatie zich moet/mag uitspreken laat ik graag aan iemand over die meer kennis van zaken heeft; m.i. in principe enkel over de vernietigde elementen maar welke de draagwijdte daarvan exact is in het ruimere geding in mij althans niet duidelijk.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Ik ga er van uit dat cassatie een in hoger beroep gewezen vonnis gedeeltelijk vernietigd heeft, en dus niet een vonnis dat in eerste en laatste aanleg gewezen werd.
De rechter op verwijzing is de rechter die in hoger beroep uitspraak doet over het vonnis van de eerste rechter. Als de eerste rechter een plaatsbezoek bevolen had is het niet de taak van de rechter in hoger beroep om dit plaatsbezoek te houden. De rechter in hoger beroep (de verwijzingsrechter) zal zich eventueel (dit hangt af van de omvang van de cassatie, dit is aan de hand van de verstrekte gegevens niet uit te maken, is het arrest gepubliceerd op juridat?) moeten uitspreken over het hoger beroep voor zover dit gericht is tegen deze onderzoeksmaatregel en, indien hij deze onderzoeksmaatregel bevestigt, de zaak terugverwijzen naar de eerste rechter (art. 1068, tweede lid, Gerechtelijk Wetboek).
Als u meer precieze informatie wenst zal u meer informatie moeten geven. De tekst van het arrest van het Hof van Cassatie zal ons verder helpen.
De rechter op verwijzing is de rechter die in hoger beroep uitspraak doet over het vonnis van de eerste rechter. Als de eerste rechter een plaatsbezoek bevolen had is het niet de taak van de rechter in hoger beroep om dit plaatsbezoek te houden. De rechter in hoger beroep (de verwijzingsrechter) zal zich eventueel (dit hangt af van de omvang van de cassatie, dit is aan de hand van de verstrekte gegevens niet uit te maken, is het arrest gepubliceerd op juridat?) moeten uitspreken over het hoger beroep voor zover dit gericht is tegen deze onderzoeksmaatregel en, indien hij deze onderzoeksmaatregel bevestigt, de zaak terugverwijzen naar de eerste rechter (art. 1068, tweede lid, Gerechtelijk Wetboek).
Als u meer precieze informatie wenst zal u meer informatie moeten geven. De tekst van het arrest van het Hof van Cassatie zal ons verder helpen.
Dank U voor de uitleg al.
De rechter eerste aanleg (vonnis alvorens recht te doen) hecht in zijn vonnis belang aan de bepaling van de minwaarde :
"Overwegende dat gelet op de aard van de vorderingen na deskundigen verslag en de specifieke twistpunten :
- bepalen van de scheidingslijn met inpalming van een deel van de grond van eisers
- eventueel nadeel en mingenot wegens het oprichten van een dam
- het eventueel verwijderen van deze dam
- schade ingevolge kappen van bomen
- vertraging in de bouw en eventuele duurdere bouwwijze
- blijvende minwaarde en mingenot na het oprichten van de bouw
het noodzakelijk voorkomt dat de rechtbank, alvorens verder te oordelen nopens de eventueel te treffen maatregelen en/of veroordelingen en met het oog op een mogelijke compromisoplossing, zich ter plaatse, in aanwezigheid van partijen, zou vergewissen van de huidige toestand, overeenkomstig artikel 1007 en vgl.Ger.W.;"
Hiertegen werd in beroep gegaan.
Op 26/4/2006 wordt door het Hof van Beroep Brussel arrest geveld :
“Hervormt het bestreden vonnis, en veroordeelt XXX om de houten palen en de verhoging aangebracht op de eigendom van de heer en mevrouw YYYYY weg te nemen, en de grondwerken nodig voor het eventueel aanleggen van een weg op haar eigendom uit te voeren zoals aangegeven in het verslag van de deskundige, waarna XXXX zelf zal oordelen of ze de eigenlijke weg verder zal aanleggen.
XXXX zal met deze werken een aanvang maken een maand na betekening van het arrest, op verbeurte van een dwangsom van 100 euro per dag vertraging, en zal de werken voltooien uiterlijk zes maanden na de aanvang ervan, op verbeurte van een dwangsom van 20 euro per dag.
Veroordeelt XXXXX tot het betalen van een schadevergoeding van 10.000 + 1.200 euro, meer de gerechtelijke intresten vanaf 16.7.1997, zoals gevorderd in conclusies.
Wijst het incidenteel beroep van XXXXXX af als ongegrond.
Veroordeelt XXXXXX tot de kosten van beide aanleggen, in het totaal vastgesteld in haren hoofde op 944,56 euro (223,10 1ste A. + 721,46 H.B.) en in hoofde van geïntimeerden op 4.357,23 euro (3.881,27 1ste A. + 475,96 H.B.)”
Op 16/2/2007 werd het arrest C.06.0431 van het Hof van Cassatie geveld.
Het Hof van Cassatie oordeelde het volgende :
• het 1e en 2e door XXXX aangevoerde middel met betrekking tot de hoofdveroordeling werd niet weerhouden. De hoofdveroordeling (de afbraak van de wederrechtelijk opgetrokken constructie, de teruggave van de ingenomen strook grond evenals de nivellering van de ophoging, onder verbeurte van een dwangsom) bleef behouden.
• het bedrag van € 1200 + intresten sedert 16/6/1997 (tot de dag van algehele betaling) als schadevergoeding voor bomen die door XXXXX werden uitgedaan. Dit bedrag werd niet gecasseerd. Dit bedrag is tot op heden nog steeds niet betaald.
• het bedrag van € 10 000 + intresten sedert 16/6/1997 schadevergoeding voor visuele en esthetische schade. Dit werd gecasseerd en de schade dient opnieuw bekeken te worden door het Hof van Beroep te Antwerpen.
Voor dit gedeelte worden partijen terug geplaatst in de toestand waarin ze zich bevonden voor de uitspraak van de verbroken beslissing. In casu is dit in de toestand van het Eerste Aanleg vonnis alvorens recht te doen waarin een plaatsbezoek voorzien werd om de minwaarde te bepalen.
• over de gerechtskosten (eerste aanleg en beroep) besliste het Hof van Cassatie dat ze dienen aangehouden te worden en beoordeeld te worden door het Hof van Beroep te Antwerpen.
• XXXXXX wordt, als eiseres in cassatie, tot 2/3 van de kosten voor de cassatieprocedure veroordeeld. De overige kosten worden aangehouden. Deze kosten zijn begroot op € 602,87 voor XXXXXX en op € 135,48 voor YYYYYY.
Na 8 jaar wordt het cassatie arrest betekend.
Dus 19 jaar na de onrechtmatige daad zullen wij hopelijk een uitspraak bekomen. (dag oorspronkelijke dagvaarding is 16/6/1997)
Ik denk dat dit als redelijke termijn kan tellen.
Overigens de schadevergoeding van € 10 000 werd billijkheidshalve toegekend. Ter verantwoording werd vermeld door het Hof dat dit visuele en esthetische schade betrof, maar wij hadden geen visuele en esthetische schade gevraagd vandaar ultra petita en cassatie.
Graag jullie reactie.
De rechter eerste aanleg (vonnis alvorens recht te doen) hecht in zijn vonnis belang aan de bepaling van de minwaarde :
"Overwegende dat gelet op de aard van de vorderingen na deskundigen verslag en de specifieke twistpunten :
- bepalen van de scheidingslijn met inpalming van een deel van de grond van eisers
- eventueel nadeel en mingenot wegens het oprichten van een dam
- het eventueel verwijderen van deze dam
- schade ingevolge kappen van bomen
- vertraging in de bouw en eventuele duurdere bouwwijze
- blijvende minwaarde en mingenot na het oprichten van de bouw
het noodzakelijk voorkomt dat de rechtbank, alvorens verder te oordelen nopens de eventueel te treffen maatregelen en/of veroordelingen en met het oog op een mogelijke compromisoplossing, zich ter plaatse, in aanwezigheid van partijen, zou vergewissen van de huidige toestand, overeenkomstig artikel 1007 en vgl.Ger.W.;"
Hiertegen werd in beroep gegaan.
Op 26/4/2006 wordt door het Hof van Beroep Brussel arrest geveld :
“Hervormt het bestreden vonnis, en veroordeelt XXX om de houten palen en de verhoging aangebracht op de eigendom van de heer en mevrouw YYYYY weg te nemen, en de grondwerken nodig voor het eventueel aanleggen van een weg op haar eigendom uit te voeren zoals aangegeven in het verslag van de deskundige, waarna XXXX zelf zal oordelen of ze de eigenlijke weg verder zal aanleggen.
XXXX zal met deze werken een aanvang maken een maand na betekening van het arrest, op verbeurte van een dwangsom van 100 euro per dag vertraging, en zal de werken voltooien uiterlijk zes maanden na de aanvang ervan, op verbeurte van een dwangsom van 20 euro per dag.
Veroordeelt XXXXX tot het betalen van een schadevergoeding van 10.000 + 1.200 euro, meer de gerechtelijke intresten vanaf 16.7.1997, zoals gevorderd in conclusies.
Wijst het incidenteel beroep van XXXXXX af als ongegrond.
Veroordeelt XXXXXX tot de kosten van beide aanleggen, in het totaal vastgesteld in haren hoofde op 944,56 euro (223,10 1ste A. + 721,46 H.B.) en in hoofde van geïntimeerden op 4.357,23 euro (3.881,27 1ste A. + 475,96 H.B.)”
Op 16/2/2007 werd het arrest C.06.0431 van het Hof van Cassatie geveld.
Het Hof van Cassatie oordeelde het volgende :
• het 1e en 2e door XXXX aangevoerde middel met betrekking tot de hoofdveroordeling werd niet weerhouden. De hoofdveroordeling (de afbraak van de wederrechtelijk opgetrokken constructie, de teruggave van de ingenomen strook grond evenals de nivellering van de ophoging, onder verbeurte van een dwangsom) bleef behouden.
• het bedrag van € 1200 + intresten sedert 16/6/1997 (tot de dag van algehele betaling) als schadevergoeding voor bomen die door XXXXX werden uitgedaan. Dit bedrag werd niet gecasseerd. Dit bedrag is tot op heden nog steeds niet betaald.
• het bedrag van € 10 000 + intresten sedert 16/6/1997 schadevergoeding voor visuele en esthetische schade. Dit werd gecasseerd en de schade dient opnieuw bekeken te worden door het Hof van Beroep te Antwerpen.
Voor dit gedeelte worden partijen terug geplaatst in de toestand waarin ze zich bevonden voor de uitspraak van de verbroken beslissing. In casu is dit in de toestand van het Eerste Aanleg vonnis alvorens recht te doen waarin een plaatsbezoek voorzien werd om de minwaarde te bepalen.
• over de gerechtskosten (eerste aanleg en beroep) besliste het Hof van Cassatie dat ze dienen aangehouden te worden en beoordeeld te worden door het Hof van Beroep te Antwerpen.
• XXXXXX wordt, als eiseres in cassatie, tot 2/3 van de kosten voor de cassatieprocedure veroordeeld. De overige kosten worden aangehouden. Deze kosten zijn begroot op € 602,87 voor XXXXXX en op € 135,48 voor YYYYYY.
Na 8 jaar wordt het cassatie arrest betekend.
Dus 19 jaar na de onrechtmatige daad zullen wij hopelijk een uitspraak bekomen. (dag oorspronkelijke dagvaarding is 16/6/1997)
Ik denk dat dit als redelijke termijn kan tellen.
Overigens de schadevergoeding van € 10 000 werd billijkheidshalve toegekend. Ter verantwoording werd vermeld door het Hof dat dit visuele en esthetische schade betrof, maar wij hadden geen visuele en esthetische schade gevraagd vandaar ultra petita en cassatie.
Graag jullie reactie.
Een kleine vraag: hoe komt het dat 8 jaar werd gewacht voor betekening door de tegenpartij? Tot aan de betekening van het cassatiearrest beschikte u immers nog over een uitvoerbare titel (uitspraak in beroep) aangezien bij mijn weten het instellen van een cassatievoorziening niet opschortend werkt in burgerlijke zaken behalve indien voorzien door de wet (en uw geding lijkt me indien mijn geheugen me niet in de steek laat niet onder die uitzonderingen te vallen)?
Indien u hebt late uitvoeren zou men allicht eerder betekend hebben en het geding laten voortzetten, of mis ik iets?
Indien u hebt late uitvoeren zou men allicht eerder betekend hebben en het geding laten voortzetten, of mis ik iets?
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Het arrest Hof van Beroep werd betekend door gerechtsdeurwaarder op 22/5/2006. De gerechtsdeurwaarder ontvangt het geld en plaatst het bij de consignatiekas volgens de procedure van de gerechtelijke consignatie bij de consignatiekas te Mechelen. Maar art. 1404 voorziet niet in de mogelijkheid van een gerechtelijke consignatie na een arrest.
Voor een minnelijke consignatie moeten beide partijen een document ondertekenen voor akkoord en moet er geconsigneerd worden bij de consignatiekas te Brussel. wij hebben zo'n document nooit ondertekend en tegenpartij kan ook zo'n document niet voorleggen. Consignatiekas heeft al verklaard dat wat er gebeurd is niet kon.
Toch staat het geld nog steeds geblokkeerd zelfs het niet gecasseerde gedeelte (schadevergoeding bomen).
Na het cassatie arrest is door onze advocate de betaling van het niet gecasseerde gedeelte gevraagd aan de gerechtsdeurwaarder maar het is niet betaald.
In november 2014 is dan bevel tot betalen betekend door andere gerechtsdeurwaarder en derdenbeslag gelegd eind december 2014. Er was immers nog steeds geen betekening van het Cassatie arrest. Hiertegen is tegenpartij in verzet gegaan. Betekening cassatiearrest wordt eind maart 2015 tijdens de zitting in verzetsprocedure bij rechter neergelegd en 's avonds vinden we het in onze brievenbus (geantidateerd op de dag ervoor). Pas een week later wordt het ook neergelegd op de griffie van het verwijzingshof.
Zelf kunnen wij de procedure na Cassatie niet initiëren omdat wij geen grond hebben, wij hebben immers zoals u aangeeft een uitvoerbaar arrest zolang het niet aan ons betekend werd.
Wachtte tegenpartij misschien op het vervallen na 10 jaar van de actio iudicatie (de betekening van het arrest van het Hof van Beroep) om zo het geld zonder meer gewoon terug in handen te krijgen ?
Voor een minnelijke consignatie moeten beide partijen een document ondertekenen voor akkoord en moet er geconsigneerd worden bij de consignatiekas te Brussel. wij hebben zo'n document nooit ondertekend en tegenpartij kan ook zo'n document niet voorleggen. Consignatiekas heeft al verklaard dat wat er gebeurd is niet kon.
Toch staat het geld nog steeds geblokkeerd zelfs het niet gecasseerde gedeelte (schadevergoeding bomen).
Na het cassatie arrest is door onze advocate de betaling van het niet gecasseerde gedeelte gevraagd aan de gerechtsdeurwaarder maar het is niet betaald.
In november 2014 is dan bevel tot betalen betekend door andere gerechtsdeurwaarder en derdenbeslag gelegd eind december 2014. Er was immers nog steeds geen betekening van het Cassatie arrest. Hiertegen is tegenpartij in verzet gegaan. Betekening cassatiearrest wordt eind maart 2015 tijdens de zitting in verzetsprocedure bij rechter neergelegd en 's avonds vinden we het in onze brievenbus (geantidateerd op de dag ervoor). Pas een week later wordt het ook neergelegd op de griffie van het verwijzingshof.
Zelf kunnen wij de procedure na Cassatie niet initiëren omdat wij geen grond hebben, wij hebben immers zoals u aangeeft een uitvoerbaar arrest zolang het niet aan ons betekend werd.
Wachtte tegenpartij misschien op het vervallen na 10 jaar van de actio iudicatie (de betekening van het arrest van het Hof van Beroep) om zo het geld zonder meer gewoon terug in handen te krijgen ?
Ik begrijp: tegenpartij is (onder meer) veroordeeld om aan u een schadevergoeding te betalen van 10.000 euro en deze beslissing werd door het Hof van Cassatie vernietigd.
Om terug te komen op uw initiële vraag: het hof van beroep moet zich nu uitspreken over die vordering tot schadevergoeding (tenzij u hier niet meer op aandringt en tot een akkoord komt met de tegenpartij over de gerechtskosten). Als u toch die schadevergoeding wil is het in beginsel aan u, als meest gerede partij, om de tegenpartij te dagvaarden voor het Hof van Beroep. U kan dus wel degelijk deze procedure verder zetten. Het hof van beroep zal dan oordelen of een plaatsbezoek noodzakelijk is.
Dat u nog over een uitvoerbaar arrest zou beschikken voor deze schadevergoeding, betwijfel ik. Ik kan mij niet voorstellen dat u voor deze schadevergoeding nog zou kunnen uitvoeren, terwijl het arrest door het Hof van Cassatie vernietigd is. Art. 1115 Ger. W. bepaalt weliswaar dat de cassatiearresten niet kunnen worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij, op straffe van nietigheid der tenuitvoerlegging. Hiermee wordt echter hoofdzakelijk bedoeld dat het arrest moet betekend worden vooraleer de verwijzingsrechter zich over de zaak kan uitspreken. Men kan hier ook denken aan gedwongen tenuitvoerlegging voor de kosten of terugvordering van hetgeen in uitvoering van de vernietigde uitspraak betaald werd. M.i. wordt hiermee niet bedoeld dat het vernietigde arrest geldingskracht blijft hebben zolang het arrest van het Hof van Cassatie niet betekend werd.
Om terug te komen op uw initiële vraag: het hof van beroep moet zich nu uitspreken over die vordering tot schadevergoeding (tenzij u hier niet meer op aandringt en tot een akkoord komt met de tegenpartij over de gerechtskosten). Als u toch die schadevergoeding wil is het in beginsel aan u, als meest gerede partij, om de tegenpartij te dagvaarden voor het Hof van Beroep. U kan dus wel degelijk deze procedure verder zetten. Het hof van beroep zal dan oordelen of een plaatsbezoek noodzakelijk is.
Dat u nog over een uitvoerbaar arrest zou beschikken voor deze schadevergoeding, betwijfel ik. Ik kan mij niet voorstellen dat u voor deze schadevergoeding nog zou kunnen uitvoeren, terwijl het arrest door het Hof van Cassatie vernietigd is. Art. 1115 Ger. W. bepaalt weliswaar dat de cassatiearresten niet kunnen worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij, op straffe van nietigheid der tenuitvoerlegging. Hiermee wordt echter hoofdzakelijk bedoeld dat het arrest moet betekend worden vooraleer de verwijzingsrechter zich over de zaak kan uitspreken. Men kan hier ook denken aan gedwongen tenuitvoerlegging voor de kosten of terugvordering van hetgeen in uitvoering van de vernietigde uitspraak betaald werd. M.i. wordt hiermee niet bedoeld dat het vernietigde arrest geldingskracht blijft hebben zolang het arrest van het Hof van Cassatie niet betekend werd.
Is het niet eerder omgekeerd. Eigenlijk had die € 10 000 aan ons moeten uitbetaald zijn in 2006.
Strikt genomen hadden wij het dan in 2007 aan tegenpartij moeten terugbetalen tenminste als het cassatie arrest dan betekend was, waardoor automatisch de procedure na cassatie was beginnen lopen. In dat geval was tegenpartij de meest gerede partij geweest om het geld terug te kunnen krijgen.
Maar door de houding van de gerechtsdeurwaarder zijn wij nooit in het bezit gekomen van het geld. Eigenlijk hadden wij de bezitters van het geld moeten zijn en hadden wij dit gewoon kunnen bijhouden tot tegenpartij in actie kwam. Maar nu werden de rollen omgekeerd.
Overigens er is meermaals geprobeert om tot een vergelijk te komen maar als een tegenpartij zelfs het niet gecasseerde gedeelte niet lost en de gerechtskosten(vnl. kosten gerechtsdeskundigen door ons in 1997 geprovisioneerd voor een bedrag van € 3500) voor 4/5 e opeist en dan nog ipv consignatie intresten gerechtelijke intresten vraagt op het geconsigneerde bedrag dan ga je daar echt niet op in. Het bedrag dat XXX terugvroeg was hoger (ongeveer € 7000) dan het geconsigneerde bedrag, dat in 2006 aan ons was toegekend.
Zolang dit cassatie arrest niet was betekend hadden wij denk ik wel een uitvoerbaar arrest.
Feit is dat het derdenbeslag nodig was om de procedure na cassatie te activeren.
Volgens A.W., navorser van RUG heeft een cassatie arrest geen gezag van gewijsde (en heeft een vonnis alvorens recht te doen ook geen gezag van gewijsde.)
Vonnis dd. 24/11/2011 Rechtbank van Eerste Aanleg Antwerpen waaruit blijkt dat geen vonnis kan verleend worden voor een vordering waarvoor reeds een uitvoerbare titel bestaat :
"Opdat een vordering toelaatbaar zou zijn, moet de eiser beschikken over een reeds verkregen en dadelijk belang (art.18 Ger.W.). Het belang kan
worden omschreven als elk materieel of moreel voordeel dat wie een eis instelt op het ogenblik van de rechtsingang mag verwachten en waardoor,
zijn huidige rechtstoestand gewijzigd en verbeterd kan worden. Dit betekent dat er een reële betwisting moet zijn die om een oplossing vraagt."
Over de juiste betekenis / draagwijdte van dat art.1115 heb ik mij ook al suf gepiekerd. Zijn er nog forumbezoekers die hierover een mening hebben of juridische uitspraken kennen of eventueel literatuur.
Procedure na cassatie is nu in elk geval geactiveerd.
Strikt genomen hadden wij het dan in 2007 aan tegenpartij moeten terugbetalen tenminste als het cassatie arrest dan betekend was, waardoor automatisch de procedure na cassatie was beginnen lopen. In dat geval was tegenpartij de meest gerede partij geweest om het geld terug te kunnen krijgen.
Maar door de houding van de gerechtsdeurwaarder zijn wij nooit in het bezit gekomen van het geld. Eigenlijk hadden wij de bezitters van het geld moeten zijn en hadden wij dit gewoon kunnen bijhouden tot tegenpartij in actie kwam. Maar nu werden de rollen omgekeerd.
Overigens er is meermaals geprobeert om tot een vergelijk te komen maar als een tegenpartij zelfs het niet gecasseerde gedeelte niet lost en de gerechtskosten(vnl. kosten gerechtsdeskundigen door ons in 1997 geprovisioneerd voor een bedrag van € 3500) voor 4/5 e opeist en dan nog ipv consignatie intresten gerechtelijke intresten vraagt op het geconsigneerde bedrag dan ga je daar echt niet op in. Het bedrag dat XXX terugvroeg was hoger (ongeveer € 7000) dan het geconsigneerde bedrag, dat in 2006 aan ons was toegekend.
Zolang dit cassatie arrest niet was betekend hadden wij denk ik wel een uitvoerbaar arrest.
Feit is dat het derdenbeslag nodig was om de procedure na cassatie te activeren.
Volgens A.W., navorser van RUG heeft een cassatie arrest geen gezag van gewijsde (en heeft een vonnis alvorens recht te doen ook geen gezag van gewijsde.)
Vonnis dd. 24/11/2011 Rechtbank van Eerste Aanleg Antwerpen waaruit blijkt dat geen vonnis kan verleend worden voor een vordering waarvoor reeds een uitvoerbare titel bestaat :
"Opdat een vordering toelaatbaar zou zijn, moet de eiser beschikken over een reeds verkregen en dadelijk belang (art.18 Ger.W.). Het belang kan
worden omschreven als elk materieel of moreel voordeel dat wie een eis instelt op het ogenblik van de rechtsingang mag verwachten en waardoor,
zijn huidige rechtstoestand gewijzigd en verbeterd kan worden. Dit betekent dat er een reële betwisting moet zijn die om een oplossing vraagt."
Over de juiste betekenis / draagwijdte van dat art.1115 heb ik mij ook al suf gepiekerd. Zijn er nog forumbezoekers die hierover een mening hebben of juridische uitspraken kennen of eventueel literatuur.
Procedure na cassatie is nu in elk geval geactiveerd.
Ik ben geneigd om uw (Ig K) redenering te volgen; u bent blijkbaar door een zeer onfortuinlijke samenloop van omstandigheden in deze bizarre positie terechtgekomen. Maar het zou me interesseren om eea te kunnen lezen hierrond dus indien iemand een referentie heeft.
Enfin, hopelijk licht aan het eind van de tunnel binnenkort.
Enfin, hopelijk licht aan het eind van de tunnel binnenkort.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
un arrêt de la Cour, n’eût-il pas l’autorité de chose jugée (Proc. Gén. R. Hayoit de Termicourt, « Propos sur l’article 95 de la Constitution », o.c., J.T., 1954, p. 509; Cass., 11 août 1851, Pas., 1852, I, p. 233), peut former titre, et les droits acquis par une partie aux termes de la décision attaquée sont anéantis, dans tous leurs effets, par le seul prononcé de la cassation. (Examen de jurisprudence, R.C.J.B. - 2e trim. 2006, 475).
We zijn terug van de zitting in de procedure na Cassatie Hof van Beroep Antwerpen. Verschrikkelijke zitting en dan heb ik het niet over de rechters of over onze advocate. Was blij dat zij er was.
Inleidingzitting was juni 2015. Vandaag pleidooien. Korte termijn werd toegekend omwille van overschrijding redelijke termijn. Dies a quo is 16/6/1997 en de dies ad quem zal de dag van de uiteindelijke uitvoering van de uitspraak van de procedure na Cassatie zijn.
Waar het om draaide tijdens de zitting was : wat zijn de perken waarbinnen het Hof dient te blijven. Of kan de gecasseerde schadevergoeding van
€ 10 000 wegens visuele en esthetische schadevergoeding worden toegekend of niet.
Wat werd door ons aangevoerd :
1. Na cassatie worden we terug geplaatst in de toestand voor de eerdere beroepsprocedure. dit was vonnis alvorens recht te doen, waarin de rechter de intentie had de minwaarde te bepalen.
2. Art. 807 uitbreiding/weiziging van de vordering (ook art. 808)
3. In eerste procedure en beroepsprocedure had advocate voorbehoud gemaakt voor schade die zich nog zou voordoen tijdens het verloop van de procedure.
4. Tergend en roekeloos procederen wegens 8 jaar wachten alvorens procedure te initiëren en onrechtmatige consignatie gelden en nog een aantal feiten
3 februari normalerwijze uitspraak. We zijn benieuwd. We zijn ook benieuwd naar de uitsrpaak over de kosten.
Scorpioen,
Ok, maar in jura falconis, jg 37, 2000-2001, nr 2, p. 129-138 staat het volgende :
"Het Hof van Cassatie bij het begin van een nieuwe eeuw: een terugblik en vooruitzichten
INTERVIEW MET PIERRE MARCHAL
Misschien komt het soms zo over dat het Hof van Cassatie wetgever is, maar dit is niet zo, aangezien de arresten van het Hof geen gezag van gewijsde hebben. Wanneer een arrest gecasseerd wordt, dan wordt de zaak teruggestuurd naar een ander hof of rechtbank. De verwijzingsrechter is niet verplicht de beslissing van het Hof van Cassatie te volgen. De verwijzingsrechter kan het arrest gewoon naast zich neerleggen en er geen rekening mee houden of er slechts voor een bepaald punt rekening mee houden. De verwijzingsrechter loopt dan alleen het risico om opnieuw gecasseerd te worden. De arresten van het Hof van Cassatie hebben zodoende slechts een moreel gezag."
In principe hoeft de verwijzingsrechter dus geen rekening te houden met de uitspraak van het Hof van Cassatie of er slechts gedeeltelijk rekening mee te houden. Of hoe zie jij dat ?
Bovendien :
- Art. 26. Ger.W. zegt : " Het gezag van het rechterlijk gewijsde blijft bestaan zolang de beslissing niet ongedaan is gemaakt."
- Art. 28. Ger.W. zegt : "Iedere beslissing gaat in kracht van gewijsde zodra zij niet meer voor verzet of hoger beroep vatbaar is, behoudens de uitzonderingen die de wet bepaalt en ----onverminderd de gevolgen van de buitengewone rechtsmiddelen----."
- Art. 1115. Ger.W. zegt : "De cassatiearresten kunnen niet worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij, op straffe van nietigheid der tenuitvoerlegging."
- Art. 1495, lid 1. Ger.W. bepaalt dat "geen veroordelende beslissing kan worden ten uitvoer gelegd dan nadat zij aan de partij is betekend."
Inleidingzitting was juni 2015. Vandaag pleidooien. Korte termijn werd toegekend omwille van overschrijding redelijke termijn. Dies a quo is 16/6/1997 en de dies ad quem zal de dag van de uiteindelijke uitvoering van de uitspraak van de procedure na Cassatie zijn.
Waar het om draaide tijdens de zitting was : wat zijn de perken waarbinnen het Hof dient te blijven. Of kan de gecasseerde schadevergoeding van
€ 10 000 wegens visuele en esthetische schadevergoeding worden toegekend of niet.
Wat werd door ons aangevoerd :
1. Na cassatie worden we terug geplaatst in de toestand voor de eerdere beroepsprocedure. dit was vonnis alvorens recht te doen, waarin de rechter de intentie had de minwaarde te bepalen.
2. Art. 807 uitbreiding/weiziging van de vordering (ook art. 808)
3. In eerste procedure en beroepsprocedure had advocate voorbehoud gemaakt voor schade die zich nog zou voordoen tijdens het verloop van de procedure.
4. Tergend en roekeloos procederen wegens 8 jaar wachten alvorens procedure te initiëren en onrechtmatige consignatie gelden en nog een aantal feiten
3 februari normalerwijze uitspraak. We zijn benieuwd. We zijn ook benieuwd naar de uitsrpaak over de kosten.
Scorpioen,
Ok, maar in jura falconis, jg 37, 2000-2001, nr 2, p. 129-138 staat het volgende :
"Het Hof van Cassatie bij het begin van een nieuwe eeuw: een terugblik en vooruitzichten
INTERVIEW MET PIERRE MARCHAL
Misschien komt het soms zo over dat het Hof van Cassatie wetgever is, maar dit is niet zo, aangezien de arresten van het Hof geen gezag van gewijsde hebben. Wanneer een arrest gecasseerd wordt, dan wordt de zaak teruggestuurd naar een ander hof of rechtbank. De verwijzingsrechter is niet verplicht de beslissing van het Hof van Cassatie te volgen. De verwijzingsrechter kan het arrest gewoon naast zich neerleggen en er geen rekening mee houden of er slechts voor een bepaald punt rekening mee houden. De verwijzingsrechter loopt dan alleen het risico om opnieuw gecasseerd te worden. De arresten van het Hof van Cassatie hebben zodoende slechts een moreel gezag."
In principe hoeft de verwijzingsrechter dus geen rekening te houden met de uitspraak van het Hof van Cassatie of er slechts gedeeltelijk rekening mee te houden. Of hoe zie jij dat ?
Bovendien :
- Art. 26. Ger.W. zegt : " Het gezag van het rechterlijk gewijsde blijft bestaan zolang de beslissing niet ongedaan is gemaakt."
- Art. 28. Ger.W. zegt : "Iedere beslissing gaat in kracht van gewijsde zodra zij niet meer voor verzet of hoger beroep vatbaar is, behoudens de uitzonderingen die de wet bepaalt en ----onverminderd de gevolgen van de buitengewone rechtsmiddelen----."
- Art. 1115. Ger.W. zegt : "De cassatiearresten kunnen niet worden ten uitvoer gelegd dan na betekening aan de partij, op straffe van nietigheid der tenuitvoerlegging."
- Art. 1495, lid 1. Ger.W. bepaalt dat "geen veroordelende beslissing kan worden ten uitvoer gelegd dan nadat zij aan de partij is betekend."
@Ig K: het Hof van Cassatie is historisch zeer huiverig om als een soort van parallelle wetgever gezien te worden en heeft reeds meerdere malen benadrukt dat hun beslissingen formeel geen waarde hebben van bindend precedent, elke bodemrechter beslist autonoom. Een uitzondering: het Cassatiearrest waar het Hof zich na een eerste verwijzing nogmaals over dezelfde kwestie uitspreekt en verbreekt: daar is de rechter bij verwijzing verplicht zich te schikken naar de interpretatie van het Hof. In praktijk hebben de arresten uiteraard wel een impact en zal de rechterlijke macht ernaar neigen zich te voegen naar een bepaalde interpretatie.
Voor de verwijzingen naar de GW: cassatieberoep is een buitengewoon rechtsmiddel, en indien een bepaling van het beroepsarrest gecasseerd werd....
Enfin, wat lezen we wel:
Artikel 1115 van hetzelfde wetboek bepaalt dat een cassatiearrest niet kan
worden tenuitvoergelegd dan na de betekening aan de partij, op straffe van nietigheid
der tenuitvoerlegging.
De tenuitvoerlegging zoals bedoeld in deze bepaling betreft niet de tenuitvoerlegging
van een veroordeling ten laste van de andere partij, maar doelt slechts op de
voortzetting van het geding voor de verwijzingsrechter.
(Arrest C.14.0122.N)
Sluit aan bij de door scorpioen eerder gemaakte opmerking. Maar lijkt mij te impliceren dat indien er geen betekening is, de procedure bij verwijzing niet kan worden opgestart. In casu, bij niet-betekening wegens stilzitten van de aanlegger en redenerend dat het cassatiearrest inderdaad vanaf de uitspraak elke uitvoerbare kracht ontneemt aan het arrest gewezen in beroep, minstens voor het gecasseerde deel: hoe kan de zaak dan verder behandeld worden? Moest TS aan zichzelf laten betekenen? Het enige motief voor de betekening van het cassatiearrest in deze zaak lijkt me dat TS zich beriep op de uitvoerbaarheid van de uitspraak in beroep.
Voor de verwijzingen naar de GW: cassatieberoep is een buitengewoon rechtsmiddel, en indien een bepaling van het beroepsarrest gecasseerd werd....
Enfin, wat lezen we wel:
Artikel 1115 van hetzelfde wetboek bepaalt dat een cassatiearrest niet kan
worden tenuitvoergelegd dan na de betekening aan de partij, op straffe van nietigheid
der tenuitvoerlegging.
De tenuitvoerlegging zoals bedoeld in deze bepaling betreft niet de tenuitvoerlegging
van een veroordeling ten laste van de andere partij, maar doelt slechts op de
voortzetting van het geding voor de verwijzingsrechter.
(Arrest C.14.0122.N)
Sluit aan bij de door scorpioen eerder gemaakte opmerking. Maar lijkt mij te impliceren dat indien er geen betekening is, de procedure bij verwijzing niet kan worden opgestart. In casu, bij niet-betekening wegens stilzitten van de aanlegger en redenerend dat het cassatiearrest inderdaad vanaf de uitspraak elke uitvoerbare kracht ontneemt aan het arrest gewezen in beroep, minstens voor het gecasseerde deel: hoe kan de zaak dan verder behandeld worden? Moest TS aan zichzelf laten betekenen? Het enige motief voor de betekening van het cassatiearrest in deze zaak lijkt me dat TS zich beriep op de uitvoerbaarheid van de uitspraak in beroep.
Ik ben geen advocaat, u gebruikt de informatie die ik verstrek strikt op eigen risico. Win steeds gekwalificeerd advies in voor belangrijke beslissingen.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
Gelieve vragen te stellen via het forum, NIET via persoonlijke berichten.
De arresten van het Hof van Cassatie hebben geen gezag van gewijsde. Hiermee wordt bedoeld dat de verwijzingsrechter niet verplicht is rekening te houden met wat het Hof van Cassatie beslist heeft. Bijvoorbeeld: het Hof van Cassatie zegt in zijn arrest dat de verjaringstermijn voor de vordering van een elektriciteitsmaatschappij één jaar is. De verwijzingsrechter kan toch beslissen dat dit vijf jaar is. Wel kan de verwijzingsrechter enkel uitspraak doen binnen de perken van de cassatie (de omvang van de cassatie).
Maar dit neemt voor mij niet weg dat wanneer het Hof van Cassatie een beslissing vernietigt, deze beslissing vanaf de uitspraak van het Hof van Cassatie ophoudt nog enige geldingskracht te hebben. Daarvoor is de betekening van het arrest van het Hof van Cassatie niet noodzakelijk. Zie de door mij in mijn vorige post aangehaalde tekst.
Maar dit neemt voor mij niet weg dat wanneer het Hof van Cassatie een beslissing vernietigt, deze beslissing vanaf de uitspraak van het Hof van Cassatie ophoudt nog enige geldingskracht te hebben. Daarvoor is de betekening van het arrest van het Hof van Cassatie niet noodzakelijk. Zie de door mij in mijn vorige post aangehaalde tekst.
Ig K kon het arrest van het Hof van Cassatie aan de tegenpartij laten betekenen, met dagvaarding van deze partij om te verschijnen voor het hof van beroep om uitspraak te horen doen over zijn vordering tot schadevergoeding. De beslissing tot toekenning van een schadevergoeding aan Ig K werd door het Hof van Cassatie vernietigd.
Bedoel jij ons met TS ?
Wat zou het resultaat geweest zijn als wij het cassatie arrest aan tegenpartij betekend hadden. Automatisch moet de procedure dan ook geïntieerd worden bij het verwijzingsgerecht.
Wat is de kans dat ze daar dan aan ons zouden gezegd hebben dat wij een 2e keer om dezelfde schadevergoeding vroegen of dat wij zelf aan de basis lagen van het verlies van de reeds eerder toegekende schadevergoeding ? Wij zaten werkelijk in een impasse.
Vermits tegenpartij tot geen enkele minnelijke schikking bereid was, zaten wij vast. De enige mogelijkheid was een bevel tot betalen betekenen en vermits dit ook niet hielp het derdenbeslag.
Opgelet wij moesten een bevel tot betalen laten betekenen hoewel er al aan onze (eerdere) gerechtsdeurwaarder betaald was (tegenpartij kon dit ook bewijzen). We hadden gehoopt dat hierdoor de procedure na cassatie zou opgestart worden, maar dit was het geval niet.
Hoewel tegenpartij alle middelen in handen had om het geconsigneerde geld terug in handen te krijgen namelijk het cassatie arrest, gebruikt hij dit niet en gaat hij liever in verzet tegen het derdenbeslag.
PS;
na het lezen van bovenvermeld cassatie arrest begrijp ik waarom de rechter daarstraks zei dat wij en tegenpartij ten onrechte 2 keer RPV vroegen. Vermits het geding na cassatie gewoon wordt verder gezet is dit een geding en kan je geen RPV vragen voor voor de cassatie procedure en ook nog eens een voor na de cassatie procedure.
Wat ons vooral zeer erg kwetst is dat ook wij iedere keer als een onwillige partij worden aanzien.
Wat zou het resultaat geweest zijn als wij het cassatie arrest aan tegenpartij betekend hadden. Automatisch moet de procedure dan ook geïntieerd worden bij het verwijzingsgerecht.
Wat is de kans dat ze daar dan aan ons zouden gezegd hebben dat wij een 2e keer om dezelfde schadevergoeding vroegen of dat wij zelf aan de basis lagen van het verlies van de reeds eerder toegekende schadevergoeding ? Wij zaten werkelijk in een impasse.
Vermits tegenpartij tot geen enkele minnelijke schikking bereid was, zaten wij vast. De enige mogelijkheid was een bevel tot betalen betekenen en vermits dit ook niet hielp het derdenbeslag.
Opgelet wij moesten een bevel tot betalen laten betekenen hoewel er al aan onze (eerdere) gerechtsdeurwaarder betaald was (tegenpartij kon dit ook bewijzen). We hadden gehoopt dat hierdoor de procedure na cassatie zou opgestart worden, maar dit was het geval niet.
Hoewel tegenpartij alle middelen in handen had om het geconsigneerde geld terug in handen te krijgen namelijk het cassatie arrest, gebruikt hij dit niet en gaat hij liever in verzet tegen het derdenbeslag.
PS;
na het lezen van bovenvermeld cassatie arrest begrijp ik waarom de rechter daarstraks zei dat wij en tegenpartij ten onrechte 2 keer RPV vroegen. Vermits het geding na cassatie gewoon wordt verder gezet is dit een geding en kan je geen RPV vragen voor voor de cassatie procedure en ook nog eens een voor na de cassatie procedure.
Wat ons vooral zeer erg kwetst is dat ook wij iedere keer als een onwillige partij worden aanzien.