Eigenaardige situatie die eerst een woordje uitleg nodig heeft :
Ik ben ondertussen 35 jaar, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 jaar was. Ik werd toegewezen aan mijn vader (12 dagen bij hem, 2 dagen bij haar). Omdat mijn vader in een ploegensysteem werkte, werd mijn zorg toevertrouwd aan mijn nonkel en tante. In de praktijk hebben zij mij opgevoed. Ik zag mijn vader de ganse week niet door het werk. Ik bleef bij hen slapen, mijn kleerkast was daar, al mijn speelgoed was daar. Later, toen ik op kot begon te gaan, kwam ik ook in de weekends naar hen. Ze waren eigenlijk in de praktijk mijn ouders, op alle vlakken.
Gezien zij een pak ouder waren, is er een deel van de successie al geregeld via een schenking. Echter, na de schenking zijn er een hoop onverwachte zaken gebeurd. Mijn tante heeft een hersenbloeding gehad en kan niet meer spreken/reageren. Door die harde klap is er een zware mate van dementie beginnen optreden bij mijn nonkel. Op korte tijd ben ik mijn twee "ouders" aan het kwijtraken. Normale communicatie is met geen enkel van beiden mogelijk.
Hun testament is opgemaakt met mezelf als enigste begunstigde. Er blijft nu enkel nog hun huis over, dat voorlopig nog niet in de schenking zat. Bij een eventueel overlijden zal ik - gezien ik officieel slechts een neef ben - bij normale successie in de hoogste schaal vallen.
Mijn vraag na dit lange relaas : de notaris heeft heel kort iets laten vallen dat je misschien kan "bewijzen" dat je meer bent dan een gewone neef, door aan te tonen dat je voor een periode van minstens 4 jaar bij hen geweest bent. Klopt dit ? Ik was destijds te hard van slag om door te vragen aan de man, vandaar mijn vraag hier.
Of zijn er nog andere mogelijkheden nu om de successie financieel interessanter te maken ? Een schenking lijkt me niet meer mogelijk gezien ze alletwee niet meer kunnen communiceren.
Alvast bedankt voor jullie advies in deze.