Dank Wolf2! Zeer zeker belangrijk dat u mij erop wijst dat ik het dus zeer waarschijnlijk niet zal redden voor de rechter.
Mij gaat het erom dat hij gedurende 4 jaar zich tegenover mij als erfgenaam zonder enig voorbehoud heeft gedragen. Nu hij beseft dat er mogelijk een waterkansje bestaat dat hij zou moeten bijdragen in de schuld van moeder, een schuld die hem bekend is van bij het voorlezen van het testament 4 jaar geleden, krijgt hij blijkbaar toch nog de gelegenheid er onderuit te komen...
Ik ben schuldeiser van een schuldbekentenis van moeder voor de verzorging die ik gedurende + 11 jaar voor haar heb opgenomen. Gezien mijn broer naar mijn moeder niet omkeek alhoewel hij naast haar woonde en ik een mooie kaderfunctie heb opgegeven om haar thuis te verzorgen, zodat ze niet naar een rusthuis moest, wilde mijn moeder mij hiervoor op een eerlijke, correcte manier vergoeden. Ik wilde niet dat zij hiervoor haar pensioen aansprak gezien ze een onroerend goed had, waarmee de schuld na haar overlijden zou kunnen voldaan worden. Zoals uiteraard te verwachten was betwist mijn broer de schuldbekentenis als zijnde een vermomde schenking. Ik kan m.i. de waarachtigheid van de schuld aantonen: de zorgbehoeften van moeder werden objectief vastgesteld o.a. door documenten van de zorgverzekering, haar huisarts getuigt dat moeder zorgbehoevend was en ik moeder al die jaren goed verzorgd heb, de forfaitaire vergoeding is m.i. zeker niet hoger dan de 'marktprijs' ... Maar het blijft een feitenkwestie en zal afhankelijk zijn van de appreciatie van de rechter of het zal gekwalificeerd worden als een schuld of een schenking.
Als het gekwalificeerd wordt als een schenking zal ik moeder bijgevolg + 11 jaar gratis verzorgd hebben en heeft broederlief een toch nog mooie erfenis. Was moeder naar een rusthuis gegaan dan was haar onroerend goed zonder enig probleem al lang opgesoupeerd. Toch weigert mijn broer ook maar voor 1 cent tussen te komen in de door mij opgenomen verzorging van moeder. Hij van zijn kant wilde zelfs niet eens haar bestelling van de bakker meebrengen als hij 's zondags zijn pistoletjes ging ophalen...
Maar ja, zegt men niet 'veel te goed is half zot'? Hewel, hier ziet ne zot...
De afgelopen 4 jaar heb ik op alle mogelijke manieren geprobeerd om met mijn broer tot een dading te komen. Hij gaf de indruk bereid te zijn tot wederzijdse tegemoetkomingen, tot op het moment dat ik iets op papier wilde en toen werd het duidelijk dat hij niet bereid was ook maar voor 1 cent bij te dragen in de zorgkosten. Vandaar dat het nu een gerechtelijke V&V wordt...
Ik begrijp nog wel niet waarom de toestemming geven om de verzekering uit te betalen (maakt het iets uit of het om een BEGRAFENISverzekering gaat?), die alleen kon gedaan worden door een erfgenaam (er werd geen bewijs van betaling, noch van begrafenisfactuur gevraagd), en toestemming geven om betalingen te doen en die terug te vorderen van de nalatenschap eenmaal de gelden worden gedeblokkeerd, niet als een' daad van erfgenaam' kunnen gezien worden in de betekenis, nodig om de nalatenschap niet meer te kunnen aanvaarden onder voorrecht van bb.
U schrijft terecht dat u de nalatenschap van uw tante afhandelde en alle betalingen deed, en toch geen erfgenaam bent. Akkoord, maar u moet toch een toestemming/volmacht gehad hebben om die betalingen te doen uit de massa van de nalatenschap? U heeft dat toch allemaal niet uit uw eigen zak betaald mag ik aannemen? Of toch alles betaald op eigen initiatief en later bij het 'afrekenen' geen tegenkanting gehad van de erfgenamen...? Of ben ik zo naïef dat het in de praktijk allemaal veel gemakkelijker gaat dan ik denk en ik blijkbaar alleen maar problemen heb met het terugkrijgen van de gelden die ik heb voorgeschoten en die mijn broer weigert terug te betalen uit de nalatenschap indien hij er vooraf zijn fiat niet over heeft gegeven...
(Is u concreet rechtspraak bekend waar het betalen van onroerende voorheffing gezien werd als 'daad van erfgenaam'? Zo ja, kan u mij op weg zetten om ze te vinden? Gezien mijn kansen zeer klein lijken kunnen misschien alle beetjes helpen?).
Toch hartelijk dank voor de tijd en energie die u aan mijn casus besteedde! Ik kan alleen maar weer concluderen dat 'recht' en 'rechtvaardigheid' inderdaad geen synoniemen zijn...