Laat me toe even mijn verhaal uiteen te zetten.
Op 8 augustus 2007 werden wij (zus, minderjarige halfbroer en mezelf) geconfronteerd met een dubbel verlies. Na twee maanden eerder onze grootmoeder (mijn meter en de moeder van mijn papa) te zijn gestorven, stierf mijn papa, nauwelijks 60, geheel onverwacht aan een hersentumor.
Mijn papa had nauwelijks zelf bezittingen, eerder weliswaar beperkte schulden. Maar aangezien hijzelf één van de vier erfgenamen was van mijn grootmoeder, bleef er na betaling van de schulden van mijn papa, nog een som (+/- 1.600 €), een huis en een landbouwgrond over.
In principe, mocht mijn vader niet gestorven zijn, zou de erfenis van mijn grootmoeder, tussen mijn papa, tantes en onkels, in der minne verdeeld worden. Door de dood van mijn papa en gezien mijn halfbroer minderjarig is, werden we genoodzaakt een notaris in te schakelen en willens nillens op de goodwill van een vrederechter rekenen.
Nu heb ik totaal geen probleem met het feit dat een minderjarige moet beschermd worden, ook al zouden wij hem zelf in bescherming genomen hebben. Maar uiteindelijk, nu exact één jaar later, zijn er alleen nog maar de liquide middelen van mijn grootmoeder verdeeld onder mijn onkels en tantes. Ons deel werd gestort op de rekening van de notaris.
Het huis en de landbouwgrond is nog steeds niet (openbaar) verkocht.
Sterker nog, gezien de financiële onmogelijkheid van mijn zus en halfbroer, heb ik voor bijna 6.000 € kosten voorgeschoten (begrafenis, lopende rekeningen, ...) om intresten of een bezoek van de deurwaarder te vermijden. En tot op heden heb ik nog geen euro teruggezien.
Daarenboven lijkt de vrederechter die is aangesteld om de belangen van mijn halfbroer te verdedigen, totaal geen zin te hebben om enige medewerking te verlenen. Uiteindelijk lijkt het er op dat wij pas in december 2008 iets van de erfenis gaan ontvangen.
Kijk, het gaat me totaal niet om het te erven bedrag. Ik had veel liever gehad dat mijn papa en meter nog bij ons waren. Het gaat me vooral om het feit dat ik al die kosten heb voorgeschoten en er meer dan een jaar zal over gaan eer ik daar iets van terug zie. Daarom heb ik volgende vragen:
1. Is dit normaal?
2. De overheid verplicht ons een notaris onder de arm te nemen ter bescherming van een minderjarige, die bovendien geen successierechten dient te betalen. Gaat de overheid ook de notariskosten voor ons betalen?
3. Het saldo van 1.600 € die op de rekening van de notaris stond, is intussen verminderd tot ca. 800 €. Ik vraag me af welk bedrag uiteindelijk aan notariskosten zullen opgaan.
4. Aansluitend op het vorig punt; Waarom kan ik geen aanspraak maken op dit saldo ter terugbetaling van de door mezelf voorgeschoten kosten?
5. Wie vergoedt me de intresten die ik verlies door de onwil van de vrederechter? De vrederechter zelf?
6. Door een fout van de begrafenisondernemer hebben wij de urne van onze papa onlangs moeten laten herleggen naar een veld waar wel een concessie op kan gebeuren. Dit terwijl de gemeente Wemmel ons tevens heeft voorgelogen dat hij niet bij zijn ouders kon gelegd worden aangezien dit graf maar voor 2 personen zou betaald zijn, terwijl na onderzoek blijkt dat er wel degelijk voor drie personen betaald is geweest. Bovendien verplichten zij ons om nog voor Allerheiligen een grafsteen te plaatsen. Nog eens 1.000 € die ik mag voorschieten.
7. Bestaat er een ombudsdienst voor dit soort zaken?
Na meer dan één jaar worden wij door deze omstandigheden nog dagelijks herinnerd aan het overlijden van onze papa en komt deze gehele kafkaiaanse klucht er nog eens bovenop. Ik vrees dat dit nog enkele maanden één grote nachtmerie zal blijven.
In alle bescheidenheid, ik aanzie mezelf niet als een dommerik, maar hier moet ik toegeven dat de logica van het gehele proces mijn petje te boven gaat. Kan hier iets aan gedaan worden zodat wij eindelijk dit hoofdstuk achter ons kunnen laten?