JuridischForum.be

Betreft erven onroerend goed door 3 erfgenamen

1 Erfgenaam weigert het attest van erfopvolging met ingesloten testament te ondertekenen
2 Erfgenaam nr 2 wil bij voorkeur naar Rechtbank om een Rechterlijke beslissing af te dwingen
3 Erfgenaam nr 3 wil in der Minne schikken maar geraakt niet in contact met 1 en krijgt een meningsverschil met 2

Reden waarom ik weigerachtig sta tegenover een Juridische Procedure:
Het testament bevat een "blaam" aan Erfgenaam 1 die hier ongetwijfeld zichzelf van wil zuiveren

Mijn vraag concreet:
Kan een juridische procedure om het Onroerend goed in verdeeldheid te brengen en dus te verkopen ge(mis)bruikt worden om de naam van Erfgenaam 1 te "zuiveren"?
Waardoor er een heel andere procedure tot stand komt dan aanvankelijk bedoelt...

Als 1 blijft weigeren, is de rechtbank de enige optie.

De rechtbank voert dan gewoon een verdeling door op basis van testament en wettelijke regels. Het testament wordt vormelijk bekeken: is het geldig opgesteld, zijn de bepalingen niet in strijd met het erfrecht, enz. Met de inhoud houdt men zich niet bezig. Als er een sneer in staat naar 1 van de erfgenamen of een oud zeer wordt vermeld, gaat de rechter niet oordelen of dat al dan niet terecht was. Dat doet gewoon niet ter zake voor de verdeling.

Misschien bedoel je dat 1 slechts zijn minimaal erfdeel krijgt om een reden die in het testament is vernoemd en dat 2 en 3 meer krijgen. Zo lang dat het wettelijk voorziene minimum is, wordt dat gewoon uitgevoerd. 1 kan daar niks aan veranderen door pakweg te bewijzen dat hij wél op bezoek is gekomen of wat het ook is. Testament is testament.
Hij/zij kan hoogstens proberen aan te tonen dat het testament niet authentiek is of dat de erflater niet bij zijn volle verstand was toen hij het opstelde.

Is mijn vrees dan niet gegrond dat we zullen verzanden in een heel andere procedure dan enkel een goed uit onverdeeldheid halen? En wie betaalt de kosten?

't Is te zien welke procedure er wordt ingesteld. Een rechtbank buigt zich alleen over de vraag die voorligt. Als er om een verdeling wordt gevraagd, voert de rechter enkel de verdeling door op basis van wat voorligt (testament en erfrecht).

Als 1 daarentegen het testament wil aanvechten, moet hij expliciet daarvoor een procedure instellen. Zoals gezegd, kan hij in principe hij enkel de geldigheid van het testament aanvechten. Inhoudelijk mocht de erflater met zijn geld doen wat hij wou, zo lang ieders reservatair deel gerespecteerd is. Of dat nu fair of terecht is of niet.

De geldigheid van een testament betwisten, ligt niet voor de hand. Dat kan een heel moeilijke, langdurige en zeer dure aangelegenheid worden. Elke partij betaalt zijn eigen advocaat en kan achteraf een deel daarvan terugvorderen bij de verliezer (rechtplegingsvergoeding). Als er onderzoek moet worden verricht, moet de eisende partij dit voorschieten. In dit geval 1, die niet akkoord gaat. De bewijslast ligt volledig bij hem.

Ik ben er nu wel van uitgegaan dat 1,2 en 3 erfgenamen van dezelfde orde zijn, b.v. kinderen en dat het om een notarieel testament gaat.
Stel 1 is een stiefouder en 2 en 3 de kinderen uit eerste huwelijk en deze laatsten komen op de proppen met een handgeschreven testament dat het erfdeel van 1 inperkt, dan ligt de bewijslast uiteraard anders.

Ik begrijp wat je zegt behoudens dit:
Als 2 en 3 de procedure inzetten bij de Rechtbank van Eerste Aanleg om het goed te laten verkopen per opbod via een Notaris kan de teleurgestelde erfgenaam door het testament aan te vechten dit dan tegenhouden?

stel dat het testament door deze erfgenaam via procedure aangevochten wordt en wij de andere twee weigeren te reageren. Wat gebeurt er dan?
Maw zijn wij verplicht onszelf te "verdedigen"? Het testament is per slot van rekening niet onze beslissing maar die van de erflater.

Eerste vraag: logischerwijze ja, want het testament is de basis van de verdeling. Als 1 dit doet terwijl er al een zaak loopt over de verdeling, wordt deze stilgelegd tot de tweede zaak is beslecht.

Als 1 het testament aanvecht, ligt de bewijslast bij hem. Dit betekent dat hij moet aantonen waarom zijn eis gegrond zou zijn. In die zin hoeven 2 en 3 zich niet te verdedigen. Zij betwisten immers niks.
Als de vraag is of 2 en 3 de kelk dan gewoon aan zich voorbij kunnen laten gaan: nee, want zij zijn als begunstigden van het testament willens nillens de 'tegenpartij'. Ze zijn uiteraard niet verplicht een advocaat te nemen, maar hoewel zij niks te bewijzen hebben, kan dat toch aangewezen zijn.
Het is goed mogelijk dat 1 met bewijzen afkomt waar 2 en 3 hun bedenkingen bij hebben.

Voor de volledigheid: 2 en 3 zijn natuurlijk niet verplicht te procederen. Ze kunnen ook schikken.

Voor de volledigheid: 2 en 3 zijn natuurlijk niet verplicht te procederen. Ze kunnen ook schikken.

Maar zonder garantie dat de tollenaars daar wat betreft erfenisrechten zullen in meestappen.

Bedoelt u de successierechten?

Ja.