U wordt geraadpleegd door Pierre MARTENS, een 21-jarige man die geboren werd tijdens het huwelijk van het echtpaar MARTENS-PEETERS. Pierre is student geneeskunde en heeft zich altijd lid van een modelgezin gevoeld. Hij onderhoudt ook tijdens zijn studies nog uitstekende contacten met zijn beide ouders. Gisteren heeft Pierre de resultaten van een DNA-onderzoek vernomen, waaruit onmiskenbaar blijkt dat niet de heer MARTENS, maar de heer LIEVENS zijn biologische vader is. Dit DNA-onderzoek was tot stand gekomen op initiatief van zijn moeder, mevr. PEETERS, die Pierre enkele weken geleden bekend had dat zij 20 jaar geleden een one-night-stand heeft gehad met de heer LIEVENS, die later is uitgegroeid tot een succesvol zakenman. De heer LIEVENS, een zeer vermogend weduwnaar, is enkele maanden geleden ernstig ziek geworden en is begin juli 2010 overleden zonder een testament na te laten. Op zijn sterfbed heeft hij aan zijn twee dochters bekend wat mevr. PEETERS altijd al wist, nl. dat hij twee decennia geleden in overspel nog een kind heeft verwekt, bij mevr. PEETERS. Deze laatste is van oordeel dat haar zoon PIERRE recht heeft op 1/3 van de nalatenschap van de heer LIEVENS.
Is haar standpunt correct, gelet op de juridische toestand waarin de betrokkenen zich momenteel bevinden en zo neen, (hoe) kan haar doel verwezenlijkt worden, in de veronderstelling dat Pierre de nodige juridische procedures daartoe wil voeren?