JuridischForum.be

Langer dan een jaar geleden ging ik over tot de aankoop van een nieuwe wagen, mijn bedoeling was een kleine betaalbare stadswagen aan te kopen. Mijn (ondertussen ex)vriend zag het echter groots en wou een luxe wagen. Aangezien ik hier geen extra geld wou aan besteden stelde hij voor om het verschil in aankoopprijs zelf te betalen. Na heel wat heen en weer gepraat over zijn bijdrage en zijn uitdrukkelijke wens dit uit eigen zak te betalen werd de wagen werd aangekocht. De factuur, verzekering en inschrijvingsdocumenten staan allemaal op mijn naam, aangezien het wel degelijk om een wagen voor mijn eigen persoonlijk gebruik gaat.
Mijn ex-vriend betaalde de opleg met een bankcheque.
Ondertussen is mijn ex verhuist, hij was nooit officieel ingeschreven bij mij, maar woonde hier wel gedurende onze relatie en heeft nooit één cent "woongeld" moeten bijdragen, enkel de maandelijkse kosten voor levensonderhoud werden gedeeld.
Nu beweert hij dat het slechts om een lening zou gaan, alhoewel hier niets van op papier staat en dit ook niet de afspraak was en dreigt hij ermee me voor de vrederechter te laten dagen om zijn bijdrage aan de wagen terug te eisen.
Kan dit zomaar?

Hij kan altijd proberen. Of hij gelijk zal krijgen valt te betwijfelen.

Als hij zich beroept op een lening volstaat het niet te bewijzen dat u geld gekregen hebt, of dat hij mee betaald heeft aan uw wagen. Hij moet ook bewijzen dat overeengekomen werd dat u dat bedrag zou terugbetalen. Dat bewijs zal hij moeilijk kunnen leveren.

Bedankt voor je reactie.
Ook enig idee wat me te doen staat als hij effectief naar het vredegerecht zou stappen? Ben ik verplicht hier op in te gaan?

Natuurlijk. Afwezigen worden nogal eens bij verstek veroordeeld, en in het ongelijk gesteld.

A: hij moet de bewijzen leveren dat het een lening was
B: hij moet u eerst aangetekend in gebreke stellen en dan pas kan hij naar de (vrede)rechter stappen als het bedrag kleiner is dan € 1860 zoniet zal het naar RB eerste aanleg zijn.

Maar indien gedagvaard dient u steeds te gaan en uw uitleg geven...... het was uw vriend die wilde bijdragen..
Zeker als je dat bedrag wat hij heeft gegeven kan vergelijken met zijn niet betaalde maar ook niet door u gevraagde kosten.
http://www.just.fgov.be/img_publications/pdf/4.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.just.fgov.be/img_publications/pdf/49.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.just.fgov.be/cgi_justice/pub ... .pl?id=255" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.just.fgov.be/img_justice/pub ... pdf/47.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.just.fgov.be/img_publications/pdf/66.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
wat achtergrondinfo

Klopt dat eigenlijk wel? Ik kan me goed voorstellen dat hij dat bedrag wel zou kunnen terugkrijgen via de rechtbank.

bartvdv: Op basis waarvan zou hij het bedrag dan volgens jou kunnen terugkrijgen? Er is nooit sprake geweest van een lening en het was zijn eigen vrijwillige initiatief om opleg te betalen voor "luxe" die ik niet nodig vond.

Hier wil ik toch even op reageren. Een vriend van mij heeft 2 jaar geleden ook zoiets voorgehad. Hij ging samenwonen met een vrouw , betaalde oa alle meubels , wasmachine enz... met eigen gelden. Ook kocht hij een wagen zonder rijbewijs met eigen gelden (doch deze werd gefactureerd op naam van de vrouw). Voor de inwonende dochter bekostigde hij ook nog een 2dehandswagen van 7000 euro. Resultaat 6 maanden later stond hij op straat.
Hij heeft toen advocaat genomen en via bankcheques en rekeningen aangetoond dat hij deze bedragen betaald had. Zowel tegen de moeder als tegen de dochter werd een rechtzaak ingespannen ondanks het feit dat zij aanhaalden dat dat dit schenkingen betrof.
Resultaat mijn vriend won beide rechtzaken.
Dochter werd veroordeeld om dit bedrag te vereffenen met maandelijkse betalingen van 250 euro , met voorwaarde dat bij 1 niet betaling het volledige bedrag meteen opeisbaar werd. Omdat ze dit vonnis niet naleefde heeft ze uiteindelijk na 3 maanden via deurwaarder bijna 9000 euro mogen betalen.
De moeder heeft alle goederen inclusief de op haar naam gefactureerde auto moeten teruggeven aan mijn vriend. Omdat zij ook schade had veroorzaakt aan auto mocht ze nog een bijkomende schadevergoeding van 1000 euro betalen voor herstelling.
Dus @Franciscus die zei A: hij moet de bewijzen leveren dat het een lening was. Blijkbaar volstaat het voor de rechtbank dat men het bewijs levert dat men deze bedragen daadwerkelijk betaald heeft en is het bewijs van lening of schenking bijkomstig. (Beide zaken werden behandeld door de rechtbank te turnhout

Hier wil ik toch even op reageren. Een vriend van mij heeft 2 jaar geleden ook zoiets voorgehad. Hij ging samenwonen met een vrouw , betaalde oa alle meubels , wasmachine enz... met eigen gelden. Ook kocht hij een wagen zonder rijbewijs met eigen gelden (doch deze werd gefactureerd op naam van de vrouw). Voor de inwonende dochter bekostigde hij ook nog een 2dehandswagen van 7000 euro. Resultaat 6 maanden later stond hij op straat.
Hij heeft toen advocaat genomen en via bankcheques en rekeningen aangetoond dat hij deze bedragen betaald had. Zowel tegen de moeder als tegen de dochter werd een rechtzaak ingespannen ondanks het feit dat zij aanhaalden dat dat dit schenkingen betrof.
Resultaat mijn vriend won beide rechtzaken.
Dochter werd veroordeeld om dit bedrag te vereffenen met maandelijkse betalingen van 250 euro , met voorwaarde dat bij 1 niet betaling het volledige bedrag meteen opeisbaar werd. Omdat ze dit vonnis niet naleefde heeft ze uiteindelijk na 3 maanden via deurwaarder bijna 9000 euro mogen betalen.
De moeder heeft alle goederen inclusief de op haar naam gefactureerde auto moeten teruggeven aan mijn vriend. Omdat zij ook schade had veroorzaakt aan auto mocht ze nog een bijkomende schadevergoeding van 1000 euro betalen voor herstelling.
Dus @Franciscus die zei A: hij moet de bewijzen leveren dat het een lening was. Blijkbaar volstaat het voor de rechtbank dat men het bewijs levert dat men deze bedragen daadwerkelijk betaald heeft en is het bewijs van lening of schenking bijkomstig. (Beide zaken werden behandeld door de rechtbank te turnhout

Maar het verschil met oorspronkelijke vraag is zeer essentieel, men mag geen appels met peren vergelijken:

In dit geval was er dus sprake van gemeenschappelijke huishouding (allen gedomicilieerd op zelfde adres - huishoudgoederen aangekocht door één persoon).
Maar in de vraag van TS werd duidelijk vermeld dat de twee personen nooit op zelfde adres waren gedomicilieerd (en dus geen gemeenschappelijk huishouden hebben gevoerd).

Dus twee duidelijk verschillende situaties:
- Als ik met mijn eigen middelen een autoke of een diamanten halssnoertje kado doe aan een leuk meisje - al dan niet voor bewezen diensten- dan geldt: gegeven is gegeven (een schenking is definitief).
- Als ik met het meisje officieel samen ga wonen op één adres (domicilie) en ik de hele inrichting van de woongelegenheid koop en betaal, dan is het vanzelfsprekend dat het MIJN inboedel is en blijft want er is geen schenking.

"@Franciscus die zei A: hij moet de bewijzen leveren dat het een lening was" is dus een correct antwoord.

Maar de vriend heeft er wel gewoond. En er staat ook nergens dat het gaat om een gift. En bovendien is de meerprijs betaald met een bankcheque rond de periode van de aankoop van de wagen. Dus mij lijkt het dat hij mede-eigenaar is van de wagen; ook al staat de wagen niet op zijn naam. Als er geen echte bewijzen zijn, dan gaat het om wie het meest aannemelijke/redelijke verhaal kan vertellen of de meeste overtuigingskracht heeft.

En dat van dat diamanten halssnoer, dat zou je wel degelijk kunnen terugeisen. Het systeem van gegeven-is-gegeven is niet altijd waar.

Langer dan een jaar geleden ging ik over tot de aankoop van een nieuwe wagen, mijn bedoeling was een kleine betaalbare stadswagen aan te kopen. Mijn (ondertussen ex)vriend zag het echter groots en wou een luxe wagen. Aangezien ik hier geen extra geld wou aan besteden stelde hij voor om het verschil in aankoopprijs zelf te betalen. Na heel wat heen en weer gepraat over zijn bijdrage en zijn uitdrukkelijke wens dit uit eigen zak te betalen werd de wagen werd aangekocht. De factuur, verzekering en inschrijvingsdocumenten staan allemaal op mijn naam, aangezien het wel degelijk om een wagen voor mijn eigen persoonlijk gebruik gaat.
Mijn ex-vriend betaalde de opleg met een bankcheque.
Ondertussen is mijn ex verhuist, hij was nooit officieel ingeschreven bij mij, maar woonde hier wel gedurende onze relatie en heeft nooit één cent "woongeld" moeten bijdragen, enkel de maandelijkse kosten voor levensonderhoud werden gedeeld.
Nu beweert hij dat het slechts om een lening zou gaan, alhoewel hier niets van op papier staat en dit ook niet de afspraak was en dreigt hij ermee me voor de vrederechter te laten dagen om zijn bijdrage aan de wagen terug te eisen.Kan dit zomaar?

Hij kan enkel het geld terugvragen wanneer hij een bewijsstuk kan voorleggen waaruit blijkt dat het geld niet geschonken werd, maar ontleent. Dat bewijsstuk moet voorzien zijn van uw handtekening.

Wel gewoond en niet gedomicilieerd is strafbaar feit. (geldboete van 26 euro tot 500 euro). Men is immers zich in te schrijven waar men het meeste verblijft. (uitzonderingen daar gelaten ivm studies, werk, verblijf in rust en ziekenhuizen).

Er staat ook nergens vermeld dat het niet gaat om een gift. We kennen natuurlijk alleen het verhaal nu aan de kant van Summer00, het verhaal van de ex zal vermoedelijk wel iets anders zijn. Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de ex van Summer probeert onder druk van "ik ga naar de vrederechter" zijn geschonken geld te recupereren. Waarbij mijn eerste vraag al is: is de vrederechter wel bevoegd. Bovendien verklaart hij nu dat het om een lening gaat, dus hij ziet zichzelf niet eens mede-eigenaar van de wagen, want het is nu plots een lening. Een lening waarvan niets op papier staat...
Als u wordt uitgenodigd bij een zitting moet u uiteraard wel gaan of u op zijn minst laten vertegenwoordigen door een raadsman.

En er zijn inderdaad genoeg voorbeelden te vinden waarin gegeven is gegeven niet opgaat. Er zijn er evenzeer te vinden waar het wel opgaat. In bepaalde omstandigheden kunnen schenkingen herroepen worden. Uiteraard gebeurt dit vaak na het beëindigen van liefdesrelaties.

Burgelijk wet boek:
AFDELING II. - UITZONDERINGEN OP DE REGEL VAN DE ONHERROEPELIJKHEID DER SCHENKINGEN ONDER DE LEVENDEN.
Art. 953. Een schenking onder de levenden kan niet worden herroepen dan wegens niet-vervulling van de voorwaarden waaronder zij gedaan is, wegens ondankbaarheid en wegens geboorte van kinderen.
Art. 954. In geval van herroeping wegens niet-vervulling van de voorwaarden, keren de goederen in handen van de schenker terug, vrij van alle lasten en hypotheken waarmee zij door de begiftigde mochten zijn bezwaard; en de schenker heeft tegen derden, houders van de geschonken onroerende goederen, alle rechten die hij tegen de begiftigde zelf zou hebben.
Art. 955. Een schenking onder de levenden kan alleen in de volgende gevallen wegens ondankbaarheid herroepen worden :
1° Indien de begiftigde een aanslag op het leven van de schenker heeft gepleegd;
2° Indien hij zich tegenover hem heeft schuldig gemaakt aan mishandelingen, misdrijven of grove beledigingen;
3° Indien hij weigert hem levensonderhoud te verschaffen.
Art. 956. Herroeping wegens niet-vervulling van de voorwaarden of wegens ondankbaarheid heeft nooit van rechtswege plaats.
Art. 957. De eis tot herroeping wegens ondankbaarheid moet ingesteld worden binnen een jaar, te rekenen van de dag van het misdrijf waarvan de schenker de begiftigde beschuldigt, of van de dag waarop het misdrijf de schenker bekend kon zijn.
Die herroeping kan niet gevorderd worden door de schenker tegen de erfgenamen van de begiftigde, noch door de erfgenamen van de schenker tegen de begiftigde, tenzij, in dit laatste geval, de eis reeds door de schenker was ingesteld, of deze overleden is binnen het jaar van het misdrijf.
Art. 958. Herroeping wegens ondankbaarheid doet geen afbreuk aan de door de begiftigde gedane vervreemdingen, noch aan de hypotheken en andere zakelijke lasten waarmee het geschonken goed door hem mocht zijn bezwaard, mits een en ander geschied is vooraleer het uittreksel uit de eis tot herroeping is ingeschreven op de kant van de bij artikel 939 bevolen overschrijving.
In geval van herroeping wordt de begiftigde veroordeeld tot teruggave van de waarde der vervreemde goederen, gelet op het tijdstip van de eis, en tot teruggave van de vruchten, te rekenen van de dag van deze eis.
Art. 959. Schenkingen ten voordele van het huwelijk kunnen niet wegens ondankbaarheid worden herroepen.

Kortom het lijkt mij dat ex probeert snel zijn geld te recupereren, evenwel gelet op de moeilijke wetgeving hierrond is het geraadzaam om als ex verdere stappen onderneemt een raadsman te raadplegen. Immers gelet op bovenstaande ivm heroepen van schenkingen en gelet dat de wil tot schenken (animus donandi) niet vermoed wordt maar moet bewezen worden. Als ex beweert dat het een lening was, en er staat niets van op papier moet hij hiervan het bewijs leveren, maar als Summer00 inroept dat het schenking was moet zij hiervan het bewijs leveren.

Zowel tegen de moeder als tegen de dochter werd een rechtzaak ingespannen ondanks het feit dat zij aanhaalden dat dat dit schenkingen betrof.

In dit soort zaken is het belangrijk het vonnis van de rechtbank aandachtig te lezen en te zien op basis van welke rechtsgrond de rechtbank een vordering gegrond verklaart. Daarbij komt dat advocaten niet altijd de juiste argumenten gebruiken, met alle gevolgen van dien.

Ik heb reeds mijn standpunt uiteengezet voor het geval de eisende partij zich steunt op een lening.

Als de verwerende partij aanvoert dat het een schenking is rust de bewijslast van dit feit op de verwerende partij. Dat is moeilijk. Als de eisende partij zich steunt op de lening moet het verweer niet zijn: "het is een schenking". Het verweer moet zijn "je bewijst niet dat overeengekomen was dat ik dit moest terugbetalen".

De eisende partij kan haar vordering ook steunen op de "verrijking zonder oorzaak". Dat is weer een heel ander verhaal.

Rechtspraak die mijn standpunt steunt i.v.m. lening:

La remise ou le transfert d’argent constitue un acte neutre qui, en principe, ne révèle aucune cause, ni onéreuse, ni gratuite. La simple preuve de cette remise ou de ce transfert ne suffit donc pas à établir l’existence d’un prêt (Brussel, 11 maart 2004, J.T. 2044, 701)

Zie ook Luik, 15 september 2003, http://www.cass.be" onclick="window.open(this.href);return false;: Lorsqu'une personne agit en restitution d'un bien en exécution d'un contrat tel qu'un prêt, c'est à elle à prouver l'obligation de restitution et ce en vertu du droit commun de l'article 1315 du Code civil conforme à l'adage " actori incumbit probatio ". La preuve de la remise des fonds ne suffit pas à établir l'existence du contrat lui-même.

Roerend mee eens, scorpioen, goed verwoord.

Art.1315.Hij die de uitvoering van een verbintenis vordert,moet het bestaan daarvan bewijzen.Omgekeerd moet hij die beweert bevrijd te zijn,het bewijs leveren van de betaling of van het feit dat het tenietgaan van zijn verbintenis heeft meegebracht.”(Burgerlijk Wetboek=B.W.).

‘Mijn ex-vriend betaalde de opleg met een bankcheque.’ laat hem toe die betaling uit eigen vermogen te bewijzen en ze te kwalificeren ofwel als lening,ofwel als schenking ofwel als verrijking zonder oorzaak.

“Art.1326.Een onderhands biljet of een onderhandse belofte waarbij een enkele partij zich tegenover de andere verbindt om haar een geldsom of een waardeerbare zaak te betalen, moet geheel geschreven zijn met de hand van de ondertekenaar; of tenminste moet deze, benevens zijn handtekening, met de hand een goed voor of een goedgekeurd voor geschreven hebben, waarbij de som of de hoeveelheid van de zaak voluit in letters is uitgedrukt...”(B.W.).

“Art.894.Een schenking onder de levenden is een akte waarbij de schenker zich dadelijk en onherroepelijk van de geschonken zaak ontdoet, ten voordele van de begiftigde, die ze aanneemt.”(B.W.).

‘De aankoop van een onroerend goed op naam van één concubant met gelden die geheel of gedeeltelijk van de andere afkomstig zijn,wordt gekwalificeerd als een vermomde schenking. Het voorwerp van de schenking is het geschonken geld‘(Cass. 15 november 1990,R.W. 1990-91,1030,J.T. 1991,518,noot VOGEL,L.,Rev.Not.B. 1991,109,noot E.J.,T.B.B.R. 1991,137,noot RAUCENT,L.).

‘Wanneer door één der echtgenoten een gebouw wordt opgericht op een grond die in onverdeeldheid toebehoort aan de echtgenoten gehuwd onder het stelsel van scheiding van goederen, vindt artikel 555, B.W., in geval van verdeling geen toepassing voor de bepaling van de verschuldigde vergoeding, maar wel de regels inzake vermogensverschuiving zonder oorzaak. Zulks heeft voor gevolg dat de echtgenoot die het gebouw heeft opgericht, recht heeft op een vergoeding gelijk aan de meerwaarde die het goed heeft verkregen als gevolg van de door hem gedane uitgaven, met als maximum zijn verarming. Indien deze uitgaven evenwel belangrijker zijn dan de door het onroerend goed bekomen meerwaarde, heeft de echtgenoot recht op een vergoeding gelijk aan het bedrag van de op regelmatige wijze op zijn naam gefactureerde uitgaven‘(Gent 27 oktober 1988,Pas. 1989,II,85).

Dit geldt ook tussen samenwonenden en ook ten aanzien van een (gedeeltelijke) koopsom door de ene partner betaald voor de auto van de andere partner. Wel dient rekening gehouden met het gratis gebruik van die auto door de niet-eigenaar ervan.