JuridischForum.be

Mijn initiële vraag stond in een ander topic, en aangezien ik daar geen antwoord meer krijg, wil ik het graag hier nog eens plaatsen.

Man en ik getrouwd met scheiding van goederen met inbreng van het huis in de gemeenschap. (was van mijn man, maar ik heb zijn ex mee helpen uitkopen). In een ander topic werd dit gezegd:

Opgelet , mijn beste duma. U zegt dat de helft reeds van u is. Dat is pertinent niet waar bij scheiding van goederen. U heeft in bezit wat op uw naam staat , wat u heeft verdiend. Hetgeen uw man aan loon heeft is van hem. De kosten van het huishouden dienen gedragen te worden door ieder in verhouding. Enkel een rekening op gezamenlijke naam wordt verdeeld.
Uw man zijn nalatenschap gaat in blote eigendom naar zijn kinderen. Hij mag in totaal over 1/3 of 1/4 vrij beschikken en dat aan u doen toekomen. MAAR! U heeft bij huwelijkscontract reeds de helft van het huis van hem gekregen. Dat telt mee voor het beschikbaar deel. Laat me dus beleefd zeggen dat - zeker bij scheiding van goederen - er niet veel extra voor u zal te rapen zijn. Heeft die notaris u dat niet verteld?
Gezamenlijke rekeningen en dat bij scheiding van goederen?! Oplossing is misschien : wettelijk stelsel aannemen en zijn kinderen adopteren.
Ik denk verder : wat is voorzien bij echtscheiding met het huis?

Onze notaris heeft over zoiets niet gesproken en ik denk dat iedereen wel kan begrijpen dat ik na deze uitspraak enorm ongerust ben geworden. Wij wilden vanaf het begin dat wij beiden eigenaar zouden zijn van het huis, maar de notaris waarschuwde ons toen voor de registratierechten en en stelde iets anders voor, aangezien hij wist dat wij niet zolang daarna zouden trouwen: Eerst bestond er een schuldbekentenis tussen mijn, toen nog, vriend en mij die eindigde op het moment dat we trouwden. Later zijn we dan getrouwd en is het huis in de gemeenschap gebracht. De bedoeling is dat wij dus beiden eigenaar zijn in, hoe zeggen ze dat hier, onverdeeldheid? Gewoon gelijk, beide eigenaar, de ene niets meer te zeggen als de andere en dus al zeker NIET dat dit een 'gift' zou zijn van mijn man aan mij die bij de erfenis eerst nog moet verrekend worden.

Om op de laatste vragen te antwoorden: Adopteren is geen optie, mama zal dat nooit willen.
Bij scheiding is er niets voorzien over het huis en inboedel. De bedoeling is dat als we zouden scheiden, ik dus voor de helft eigenaar zou zijn van alles onroerende goederen en iemand van ons de andere voor de helft zou moeten uitkopen. Er is geen voorkooprecht.


Iemand?

Wat ook nog belangrijk is misschien: de lening van het huis staat op onze beide namen. Wij dragen daar dus samen elke maand voor af.

't lijkt me logisch dat ik dit niet zou doen voor een huis waarvan ik niet voor de helft eigenaar zou zijn?

Mijn initiële vraag stond in een ander topic, en aangezien ik daar geen antwoord meer krijg, wil ik het graag hier nog eens plaatsen.

Man en ik getrouwd met scheiding van goederen met inbreng van het huis in de gemeenschap. (was van mijn man, maar ik heb zijn ex mee helpen uitkopen). In een ander topic werd dit gezegd:

Opgelet , mijn beste duma. U zegt dat de helft reeds van u is. Dat is pertinent niet waar bij scheiding van goederen. U heeft in bezit wat op uw naam staat , wat u heeft verdiend. Hetgeen uw man aan loon heeft is van hem. De kosten van het huishouden dienen gedragen te worden door ieder in verhouding. Enkel een rekening op gezamenlijke naam wordt verdeeld.
Uw man zijn nalatenschap gaat in blote eigendom naar zijn kinderen. Hij mag in totaal over 1/3 of 1/4 vrij beschikken en dat aan u doen toekomen. MAAR! U heeft bij huwelijkscontract reeds de helft van het huis van hem gekregen. Dat telt mee voor het beschikbaar deel. Laat me dus beleefd zeggen dat - zeker bij scheiding van goederen - er niet veel extra voor u zal te rapen zijn. Heeft die notaris u dat niet verteld?
Gezamenlijke rekeningen en dat bij scheiding van goederen?! Oplossing is misschien : wettelijk stelsel aannemen en zijn kinderen adopteren.
Ik denk verder : wat is voorzien bij echtscheiding met het huis?

Onze notaris heeft over zoiets niet gesproken en ik denk dat iedereen wel kan begrijpen dat ik na deze uitspraak enorm ongerust ben geworden. Wij wilden vanaf het begin dat wij beiden eigenaar zouden zijn van het huis, maar de notaris waarschuwde ons toen voor de registratierechten en en stelde iets anders voor, aangezien hij wist dat wij niet zolang daarna zouden trouwen: Eerst bestond er een schuldbekentenis tussen mijn, toen nog, vriend en mij die eindigde op het moment dat we trouwden. Later zijn we dan getrouwd en is het huis in de gemeenschap gebracht. De bedoeling is dat wij dus beiden eigenaar zijn in, hoe zeggen ze dat hier, onverdeeldheid? Gewoon gelijk, beide eigenaar, de ene niets meer te zeggen als de andere en dus al zeker NIET dat dit een 'gift' zou zijn van mijn man aan mij die bij de erfenis eerst nog moet verrekend worden.

Om op de laatste vragen te antwoorden: Adopteren is geen optie, mama zal dat nooit willen.
Bij scheiding is er niets voorzien over het huis en inboedel. De bedoeling is dat als we zouden scheiden, ik dus voor de helft eigenaar zou zijn van alles onroerende goederen en iemand van ons de andere voor de helft zou moeten uitkopen. Er is geen voorkooprecht.


Iemand?

Later zijn we dan getrouwd en is het huis in de gemeenschap gebracht. De bedoeling is dat wij dus beiden eigenaar zijn in, hoe zeggen ze dat hier, onverdeeldheid? Gewoon gelijk, beide eigenaar, de ene niets meer te zeggen als de andere en dus al zeker NIET dat dit een 'gift' zou zijn van mijn man aan mij die bij de erfenis eerst nog moet verrekend worden.

Je zegt het toch zelf: dat elke partner voor het huis voor de helft in volle eigendom heeft. Als je wil scheiden wordt de opbrengst in twee gelijke delen verdeeld. De andere goederen, waarvan jij eigenaar bent, behoud je voor jezelf. Hiervan zou ik dan wel een inventaris maken en laten onderteken.

Je zegt: "er is geen verkooprecht". Dit noem ik persoonlijk wel een enge houding.

Waarom vind je dat?

Ja, en ik weet wat ik zeg en hoe we het willen, maar wanton kwam daar ineens af met het feit dat ik dat huis gekregen zou hebben van mijn man doordat dat in de gemeenschap werd gebracht en dat dus bij de erfenis eerst nog verdeeld moest worden. ==> "U heeft bij huwelijkscontract reeds de helft van het huis van hem gekregen. Dat telt mee voor het beschikbaar deel"

Ik wil dus wel eventjes zeker zijn over wat het nu juist is. Wanton zat er de vorige keer ook op en onze notaris zat er toen naast.

Sorry, Duma, ik heb het een en het ander over het hoofd gezien. Ik had wanton zijn commentaar maar vluchtig gelezen. Mijn excuses heirvoor. Wat wanton zegt, dat zal wel juist zijn. Hij is een krak in het erfrecht.

't is daarom dat hem graag nog eens zou horen, want ik kan er bijna niet meer van slapen. Dit zou wel een enorme fout van onze notaris geweest zijn, want wij hebben hem ENORM duidelijk en veelvuldig uitgelegd wat we wilden en hij was ervan overtuigd dat het voldoende was om te trouwen met scheiding van goederen en enkel het huis +inboedel +grond in de gemeenschap te brengen.

Maar blijkbaar ben ik op deze moment toch geen eigenaar?

Nee, echt niet goed voor mijn hart.

Jawel duma , u bent momenteel eigenaar voor de helft van het huis: u bent mede-eigenaar in onverdeeldheid met uw echtgenoot.
Maar ( en ik zou me daar nu geen zorgen om maken) , het probleem is dat uw echtgenoot kinderen heeft uit een vorige relatie. Al zijn kinderen erven van uw echtgenoot. U bekomt het vruchtgebruik van de ganse woning en zal kunnen blijven wonen. Dat kan men u niet afpakken. Maar bij de nalatenschap wordt de fictieve massa samengesteld : bezit bij overlijden plus wat hij ooit heeft weggegeven. Daarin zit het volledige huis. Het zou dan kunnen dat u met dat halve huis meer zal gekregen hebben dan het beschikbare deel dat kan weggeschonken worden. Zulk probleem stelt zich minder bij een gezamenlijk kind en helemaal niet bij alleen gezamenlijke kinderen.
Interpelleer toch uw notaris eens!

Ok, ik begrijp wat je zegt, maar eigenlijk is dat toch niet rechtvaardig, ookal zal ik eeuwig en altijd het vruchtgebruik hebben.

Ik heb zijn ex uitgekocht. Hij heeft mij dus het huis niet geschonken. Ik heb betaald voor een deel van het huis + ik betaal de lening mee af elke maand. Dat zal uiteindelijk wel neerkomen op de helft van het huis, als het uiteindelijk niet meer zal zijn, want van mijn ouders en grootouders komt er regelmatig ook een mooi cent (de oprit, de garage, de keuken, allemaal betaald door mijn familie ...) . Van dat uitkopen is dat eerst op papier gezet via een schuldbekentenis, omdat op die moment de registratierechten duur zouden zijn en omdat de notaris zei dat het makkelijker en goedkoper zou zijn als we zouden trouwen. Van de schenkingen van mijn familie is niets op papier gezet, omdat wij en zij dat niet willen: Ik ben enig kind. Mijn ouders schenken dat aan ons en willen geen onderscheid maken tussen mij en mijn man, wat ik alleen maar toejuich. Maar eigenlijk hadden we dat dus beter wel gedaan? Kan dat nog? Maakt dat dan verschil?

Alvast bedankt voor het rustgevende antwoord, wanton. Ik ben blij dat jij op de wereld bent

Je kan die schenkingen van je ouders en grootouders wel nog op papier zetten, maar je kan niemand hiertoe dwingen dat te ondertekenen.

Als ik hen het probleem uitleg, zullen ze dat wel doen. Ze dachten gewoon dat op die manier het beste deden. Dat dachten mijn man en ik ook.

Maar met de informatie die we nu van wanton hebben gehad waaruit blijkt dat ik eigenlijk enorm benadeeld zou zijn en ik zelfs hetgene waar ik voor betaald heb, kwijt zou kunnen geraken en al dat geld van mijn (groot)ouders niét zou gaan naar de plaats waar iedereen het zou willen, lijkt het mij de beste oplossing om dat allemaal zo snel mogelijk op papier te zetten. Hoe belachelijk ik het ook vind. Ik geef geld en verwacht dan ook eigenaar te worden zonder meer.